Είδος:	Επιστημονικής Φαντασίας, Θρίλερ, Τρόμου
Έτος παραγωγής:	2020
Διάρκεια:	124
Χώρα:	Αυστραλία, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Σκηνοθεσία:	Leigh Whannell
Σενάριο:	Leigh Whannell
Ηθοποιοί:	Aldis Hodge, Elisabeth Moss, Oliver Jackson-Cohen
Πρεμιέρα:	05-03-2020

Γράφει:
Βαθμολογία Cinefreaks:

Μετά την απογοητευτική προσπάθεια της Universal να αναβιώσει τα τέρατά της, στο άκρως ανούσιο Dark Universe, με τα Dracula Untold και The Mummy, κάποιες από τις ιστορίες του θα βρουν τον δρόμο για τις αίθουσες.

Η πρώτη εξ’ αυτών, έρχεται από την Blumhouse και τον σεναριογράφο-σκηνοθέτη Leigh Whannell.

Με τον Johnny Depp να αποχωρεί από τον πρωταγωνιστικό ρόλο, και την Elisabeth Moss να αποτελεί την κινητήριο δύναμη της ταινίας, το “The Invisible Man”, επιχειρεί μία διαφορετική προσέγγιση της γνωστής ιστορίας, η οποία είναι ελαφρώς βασισμένη στο έργο του πατέρα της επιστημονικής φαντασίας H.G. Wells.

Η Cecilia, καταφέρνει να δραπετεύσει από μία βίαιη σχέση. Όταν εκείνος αυτοκτονεί, η Cecilia αρχίζει να αισθάνεται ότι ο άντρας της είναι παντού και πάντα μαζί της, χωρίς να την πιστεύει κανείς.

Η διαφορετική προσέγγιση αφορά όχι μόνο την χρήση του μύθου για να δούμε από μία άλλη οπτική της συναισθηματικής βίας και χειραγώγησης, αλλά και το γεγονός ότι πρωταρχικό ρόλο παίζει το αντίκτυπο του κεντρικού χαρακτήρα, και όχι αυτός καθ’ αυτός.

---

Όταν μεταφέρθηκε η νουβέλα του Wells για πρώτη φορά στον κινηματογράφο, το 1933, είχαμε απλώς ένας τρελό επιστήμονα, που ένας ορός τον έκανε αόρατο.

77 χρόνια μετά, ο τρελός επιστήμονας δίνει τη θέση του στον βίαιο σύζυγο, και ο ορός με τη σειρά του γίνεται μία στρατιωτική στολή καμουφλάζ, εμπνευσμένη από την υπάρχουσα τεχνολογία, σε μία εξαιρετικής έμπνευσης ιδέα, του σκηνοθέτη και σεναριογράφου, Leigh Whannell.

Και ναι, η ιδέα του να μετρατρέψεις τον Αόρατο Άνθρωπο, σε κάποιον που ασκεί βία μέσα στο σπίτι, φαντάζει λίγο βεβιασμένο στην #MeToo εποχή μας. Ωστόσο, δεν χρησιμοποιείται για να χρησιμοποιηθεί. Η ιστορία δεν αποτελεί ένα παρακλάδι του κινήματος, για να προωθήσει συγκεκριμένη ατζέντα. Ναι, ασχολείται με τις βίαιες σχέσεις και τη δυναμική τους, αλλά μιλάμε για καθολικά νοήματα, πράγμα που θα χαλάσει τη βολή πολλών θεατών.

Την ίδια στιγμή, η προσέγγιση αυτή γίνεται αργά και σταθερά, πράγμα που κάνει την ταινία ένα χάρμα οφθαλμών, και αποδεικνύει ότι το πολύπαθο είδος του τρόμου, είναι ακόμα ζωντανό.

Και μπορεί να με πείτε υπερβολικό (δεν θα είναι η πρώτη φορά άλλωστε), αλλά ένα Χιτσοκικό vibe το πήραμε. Κυρίως από την οπτική γωνία της αφήγησης. Η Cecilia, είναι ένας χαρακτήρας που κανείς δεν πιστεύει, και κάθε προσπάθεια να πείσει ότι τα συμβάντα της συμβαίνουν, πέφτει στο κενό.

Και μιας και μιλάμε για τη Cecilia, καμία δεν φαντάζει πιο ιδανική στον πρωταγωνιστικό ρόλο από την Elisabeth Moss. Από τους Mad Men μέχρι το The Handmaid’s Tale, και από το Τρίγωνο μέχρι το Us, η Moss έχει αποδείξει ότι είναι μία ερμηνευτική σταθερά, χωρίς αντίπαλο. Και εδώ η τεχνική της βρίσκεται στο ζενίθ, καθώς καλείται να παίξει μόνη της, σε μεγάλο κομμάτι της ταινίας.

Πίσω στην ταινία τώρα: Αν εξαιρέσουμε κάποια εντελώς αχρείαστα jump scares, τα οποία και μισώ, η ταινία καταφέρνει να σε αφήσει πολλές φορές με το στόμα ανοιχτό, κυρίως σεναριακά.

Ο Αόρατος Άνθρωπος, είναι η ταινία που θα σε κάνει να πιστέψεις ξανά στον καλό τρόμο.