H Fabienne είναι μία διάσημη σταρ του Γαλλικού σινεμά, και έχει καταφέρει να κάνει καριέρα ανάμεσα σε άντρες που την αγαπούν και την θαυμάζουν.

Όταν τα απομνημονεύματα της εκδίδονται, η κόρη της Lumir, επιστρέφει από τη Νέα Υόρκη στο Παρίσι μαζί με τον άντρα της και το παιδί τους. Η επανένωση μάνας και κόρης, γρήγορα θα πάρει άσχημη τροπή. Αλήθειες θα βγουν στην επιφάνεια, σχέσεις θα δοκιμαστούν, αγάπες και μίση σε πρώτο πλάνο.

Αυτή είναι εν ολίγης η υπόθεση της πρώτης εξω-Ιαπωνικής ταινίας του Hirokazu Kore-eda, του προπέρσινου νικητή του Χρυσού Φοίνικα στις Κάννες, για τους ¨Κλέφτες Κατασημάτων”.

Η “Αλήθεια” του, ήταν η ταινία που άνοιξε το προηγούμενο κινηματογραφικό φρεστιβάλ Βενετίας, σε μία προσπάθεια της καλλιτεχνικής διεύθυνσης του φεστιβάλ, να ξεφύγει λίγο από την φιλοχολιγουντιανή έναρξη, βλ. Gravity, Birdman, Shape of Water. Και ενώ όλοι το περίμεναν πώς και πώς, τελικά στη Βενετία, η ταινία παρολίγο να βουλιάξει στα κανάλια της πόλης.

Με 4 μήνες καθυστέρηση, λοιπόν βρίσκεται στις ελληνικές αίθουσες.

Η Catherine Deneuve είναι η Fabienne, μία ηθοποιός με μεγάλη καριέρα (βιογραφία much;) της οποίας η κοσμοθεωρία βρίσκεται σε μία και μόνοι ατάκα: “Προτιμώ να είμαι κακή μητέρα, κακή φίλη, αλλά μία εξαιρετική ηθοποιός”. Στον αντίποδα η Juliette Binoche είναι η σκεπτική Lumir,που έχει μεγαλώσει με την σκιά της μητέρας της ολόγυρα. Σατιρίζοντας τον τίτλο της αυτοβιογραφίας της μητέρας της, “Η Αλήθεια”, περικλείει όλη της την σκέψη: “Δεν βρίσκω καμία αλήθεια εδώ μέσα”, εννοώντας το βιβλίο και το “σπίτι”.

Ο Kore-eda έχει αποδείξει ότι μπορεί να δημιουργήσει βραδύκαυστα ανθρώπινα δράματα, με κάθε λεπτομέρεια. Του αρέσει να ερευνάει κάθε στροφή, κάθε γωνία, κάθε πτυχή, και η “Αλήθεια” δεν διαφέρει από τις άλλες του δουλειές σε αυτό τον τομέα.

Σε αντίθεση όμως με τις άλλες του προσπάθειες, εδώ βγαίνει και ο ίδιος χαμένος, από την δική του επιλογή. Κι αυτή δεν είναι άλλη από την Deneuve. Κυριαρχεί σε κάθε σκηνή, σε κάθε πλάνο, και είναι σαν να βλέπεις την ίδια την Fabienne. Τα πάντα κινούνται κάτω από την σκιά της. Και δυστυχώς ούτε η Binoche, ούτε ο Ethan Hawke (ο οποίος ερμηνεύει τον σύζυγο της Lumir), φαίνεται να μπορούν να ακολουθήσουν.

Το μόνο που φαίνεται να μπορεί να κάνει την Fabienne να αναθεωρήσει, είναι ένας καινούριος ρόλος. Αυτός μίας μητέρας που πρέπει να επανασυνδεθεί με την κόρη της. Η ίδια θεωρεί ότι το συγκεκριμένο σενάριο δεν έχει βαρύτητα, και ότι δεν την αφορά. Ωστόσο, το δέχεται, και εξαιτίας του ρόλου αρχίζει να βλέπει τα πράγματα αλλιώς. Κι εκεί είναι που ξεκινά το δομικό πρόβλημα της ταινίας.

Εκεί η ταινία ξεκινά να πηγαίνει σε γνωστά και κλισέ μονοπάτια, σε μία προσπάθεια προσέγγισης του Kore-eda προς ένα πιο international κοινό.

Σε καμία περίπτωση δεν είναι μία αδιάφορη ταινία. Και μόνο για την Deneuve, αξίζει την προσοχή σας…