• Είδος: Δραματική, Μυστηρίου, Τρόμου
• Δημιουργός/οί: Glen Morgan
• Παίζουν: Chloe Sevigny, James D'Arcy, James Morrison

“Hannibal”, “True Detective”, “The Following” , “The Killing” είναι μόνο μερικοί από τους τίτλους που έρχονται στο μυαλό, αν ξεκινήσεις να απαριθμείς τα πρόσφατα τηλεοπτικά hit, που έχουν ως βασικούς πρωταγωνιστές, βασανισμένους αστυνομικούς που καταδιώκουν serial killers. Η συνταγή είναι πλέον κλασσική κι αν και δεν εγγυάται οπωσδήποτε την επιτυχία,  φαίνεται πως πάντα θα υπάρχει χώρος για ένα ακόμα σερβίρισμα της.

Τι καινούριο έχει, στ’αλήθεια, όμως να προσφέρει το “Those Who Kill”  σε μια φόρμουλα, που μοιάζει τόσο εξαντλημένη όσο και οι ταλαίπωροι ήρωες της; Καταρχήν την Chloe Sevigny , στην οποία οι παραγωγοί της σειράς, φαίνεται να στήριξαν πάνω της όλες τους τις ελπίδες.

Δεν μπορούμε να πούμε πως δεν τους βγάζει ασπροπρόσωπους. Η Sevigny είναι αποδεδειγμένα μια εξαιρετική ηθοποιός που, ακόμα κι αν δεν έχει το κατάλληλο υλικό, καταφέρνει  να ηλεκτρίσει την οθόνη και μόνο με το δικό της φορτίο. Πέρα όμως από την στιβαρή της παρουσία,  το “Those Who Kill” δεν φαίνεται να διαθέτει άλλους άσσους στο μανίκι του.

Στο πνεύμα της μόδας που θέλει τα σκανδιναβικά νουάρ να μετακομίζουν στην Αμερική, το σενάριο δανείζεται το concept και τους χαρακτήρες μιας ομώνυμης δανέζικης σειράς πού, οπως μαθαίνουμε, δεν κατόρθωσε να σημειώσει ιδιαίτερη επιτυχία στην πατρίδα της. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακή αφετηρία, καθώς φαίνεται πως οι φίλοι αμερικάνοι είχαν το περιθώριο να προβούν σε ενδεχόμενες βελτιώσεις. Δυστυχώς δεν έχουμε δει το πρωτότυπο, για να πούμε ποια από τις δύο απόπειρες θα ευνοούσε η σύγκριση, ωστόσο το αποτέλεσμα του remake σε σχέση με ότι μας έχει δώσει η φετινή χρονιά μοιάζει χλιαρό.

Το πρωταγωνιστικό δίδυμο αποδυκνείεται άνισο καθώς ο εκνευριστικός James D’Arcy δεν καταφέρνει να σταθεί άξιο αντίβαρο στην Sevigny. Κι ενώ είναι φανερά βεβιασμένη η προσπάθεια των σεναριογράφων να σκιαγραφήσουν τις εσωτερικές μάχες των δύο κεντρικών ηρώων και να τους δώσουν το προσδοκώμενο βάθος , την ίδια στιγμή οι υπόλοιποι χαρακτήρες παραμένουν ενοχλητικά ανεκμετάλλευτοι. Οι ανατροπές λείπουν από την πλοκή, ενώ τα κλισέ κάνουν έστω και διακριτικά, αισθητή την παρουσία τους.

Η ατμοσφαιρική σκηνοθεσία από την άλλη, βέβαια, σώζει αρκετά την κατάσταση. Παρόλο που δεν διαθέτει την ντελιριακή οπτική του “Hannibal”, το κλίμα παραμένει αρκούντως σκοτεινό και η κάμερα σποραδικά μας χαρίζει αρκετά εμπνευσμένα κάδρα.

Στην τελική δεν πρόκειται για τo χειρότερo serial killer σόου που έχεις δει ( άλλωστε τον τίτλο μοιάζει να τον έχει κρατημένο  το “The Following”, τουλάχιστον για φέτος), ωστόσο αδικείται από τις συγκυρίες. Αν το “Those Who Kill” ερχόταν δύο χρόνια πριν μπορεί να εντυπωσιαζόμασταν. Σε μια σεζόν που μας έδωσε όμως αριστουργήματα του είδους, όπως το “True Detective”, ο πήχυς έχει στηθεί αρκετά ψηλά και το “Those Who Kill” όσο φιλότιμα κι αν προσπαθεί , δεν φαίνεται να τον αγγίζει.