Είδος:	Δράμα
Έτος παραγωγής:	2017
Διάρκεια:	113
Χώρα:	Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Σκηνοθεσία:	Stephen Chbosky
Σενάριο:	Jack Thorne, Stephen Chbosky, Steven Conrad
Ηθοποιοί:	Jacob Tremblay, Julia Roberts, Owen Wilson
Πρεμιέρα:	28-12-2017

Γράφει:
Βαθμολογία Cinefreaks:

Βασισμένο στο best seller των New York Times, το “Wonder” αφηγείται τη συγκλονιστική και συγκινητική ιστορία του μικρού Όγκι Πούλμαν. Γεννημένος με γενετικές δυσπλασίες στο πρόσωπο, που τον ανάγκασαν να μην πάει σχολείο μέχρι το Γυμνάσιο, ο Όγκι γίνεται ο πιο απίθανος ήρωας όταν ξεκινά να φοιτά στο Γυμνάσιο της γειτονιάς του. Καθώς η οικογένειά του, οι συμμαθητές του και η ευρύτερη κοινωνία παλεύουν να ανακαλύψουν μέσα τους τη συμπόνια και την αποδοχή, το ταξίδι του Όγκι θα τους αποδείξει ότι δεν μπορείς να είσαι σαν τους άλλους όταν έχεις γεννηθεί για να ξεχωρίζεις. 

Ο Stephen Chbosky, αφού διασκεύασε το δικό του μυθιστόρημα “The Perks of being a Wallflower” και το μετέτρεψε σε μια από τις καλύτερες (πρόσφατες) και πιο αυθεντικές ιστορίες ενηλικίωσης, μεταφέρει τώρα στην οθόνη το ομώνυμο best seller της R.J. Palacio και αφηγείται την ιστορία του πρώτου χρόνου στο σχολείο του παραμορφωμένου στο πρόσωπο Όγκι, με μια σημαντική όμως καινοτομία σε σχέση με άλλες ταινίες παρεμφερούς θεματολογίας. Δεν επικεντρώνεται αποκλειστικά, όπως θα περίμενε κανείς, στην οπτική γωνία του Όγκι και των βασάνων που περνά, αλλά εστιάζει και διηγείται την ιστορία του μέσα από τα μάτια και άλλων χαρακτήρων του φιλμ: η αδελφή του Όγκι, Βία, ίσως ο πιο περίπλοκος και σχολαστικά χτισμένος χαρακτήρας, που λατρεύει και προστατεύει τον μικρό της αδελφό αλλά νιώθει ότι μεγαλώνει υπό τη σκιά του και δίχως την προσοχή των γονιών που τόσο χρειάζεται, ο συμμαθητής και αρχικά μοναδικός του φίλος, Τζακ, που όμως θα τον πληγώσει ανεπανόρθωτα, αλλά και η φίλη της Βία, Μιράντα, που θα την προδώσει, μόνο όμως επειδή περνά και αυτή τον δικό της, προσωπικό Γολγοθά. Ο Chbosky μοιάζει να θέλει να μας διδάξει ένα μάθημα για τα παιδιά σε αυτήν την ηλικία, και αυτό είναι ότι όσο άσχημα και να φερθούν, όση σκληρότητα και να επιδείξουν,  οι καρδιές τους δεν είναι ακόμη αμετάλλακτες (σε αντίθεση π.χ. με τους μεγαλοαστούς, σνομπ γονείς που δίνει ως παράδειγμα) και το καθένα έχει τη δική του πλευρά στην ίδια ιστορία. Και για μια ταινία που θίγει θέματα όπως το bullying, ο κοινωνικός ρατσισμός και η μη ανοχή στη διαφορετικότητα, μια τέτοια καλοπροαίρετη και ουμανιστική προσέγγιση είναι τουλάχιστον ελπιδοφόρα.

Το “Wonder” είναι μια ευαίσθητη, τρυφερή ταινία, συχνά ηθελημένα και βεβιασμένα μελοδραματική, κάτι αναπόφευκτο βέβαια για ταινίες τέτοιας θεματικής, που σέβεται όμως το υλικό της και φροντίζει οι χαρακτήρες της να μην είναι χάρτινοι και μονοδιάστατο. Η ερμηνεία του πραγματικού «παιδιού – θαύματος», του μικρού Jacob Tremblay, πίσω από τη βαριά «μάσκα» του μακιγιάζ και μόνο με τις κινήσεις του σώματος και του κεφαλιού και την ίδια του τη φωνή, σου ραγίζει την καρδιά. Η Julia Roberts, με το σήμα – κατατεθέν, τεράστιο χαμόγελό της, γίνεται ακριβώς η δοτική και αφοσιωμένη μητέρα που απαιτεί ο ρόλος, με τον Owen Wilson να στέκεται απλά συμπληρωματικά δίπλα της και χωρίς να καταφέρνει να προσδώσει ιδιαίτερο ερμηνευτικό βάθος στον ρόλο του πατέρα.

Το σενάριο επιστρατεύει, βέβαια, αρκετά κλισέ και πολύ συχνά παρουσιάζει τις μεταστροφές των χαρακτήρων και τις καταστάσεις ειδυλλιακές και εξωραϊσμένες (ο Όγκι έχει την «τέλεια», καλογυαλισμένη οικογένεια και σπιτικό, ενώ όλοι οι χαρακτήρες τελικά μετανοούν για το κακό που του έκαναν και ακόμα και τα παιδιά εκφράζουν την ευσυνειδησία τους με τα λόγια που θα χρησιμοποιούσε ένας ενήλικας).

Παρ’ όλα αυτά, το “Wonder” παραμένει όντως ένα μικρό «θαύμα», καλοσύνης, ενσυναίσθησης και μεγαλοψυχίας, που σου ζεσταίνει την καρδιά, σε κάνει να χαμογελάς και να συγκινείσαι, και να νιώθεις ότι στο τέλος όλα θα πάνε καλά. Και ναι, δεν είναι αυτή η πραγματικότητα, όμως η εξιδανικευμένη διέξοδος από αυτήν είναι αυτό ακριβώς που μας προσφέρουν τα γλυκόπικρα, feelgood δράματα όπως τούτο, και η πίστη στην εγγενή καλοσύνη των ανθρώπων αυτό ακριβώς που χρειαζόμαστε να πιστέψουμε μετά από μια χριστουγεννιάτικη έξοδο στο σινεμά. Άλλωστε, όπως αναφέρεται και σε μια χαρακτηριστική σκηνή της ταινίας, «ανάμεσα στο σωστό και στο καλό, πάντα να επιλέγεις το καλό».