Εικοσιπέντε χρόνια πάνε από τότε που ο «Χάρι γνώρισε τη Σάλι» κι ακόμα ο κινηματογράφος δεν έχει καταφέρει να απαντήσει αν είναι δυνατό να υπάρξει πραγματική φιλία μεταξύ ενός ετεροφυλόφιλου άντρα και μιας γυναίκας. Αυτό βέβαια δεν αποθαρρύνει τους κινηματογραφιστές από το να συνεχίσουν να το ψάχνουν.

Μεταξύ μας βέβαια όσο το core audience τέτοιων ταινιών διψάει για ρομαντζάδα κανένας σεναριογράφος δεν πρόκειται να συγκρατήσει το πρωταγωνιστικό του ζεύγος στο friend zone μέχρι τους τίτλους τέλους. Μην περιμένετε λοιπόν τούτο το φιλμ να κάνει την εξαίρεση.

Θα ήταν πολύ σκληρό άλλωστε εφόσον οι σπίθες μεταξύ του Danielle Radcliffe και της Zoe Kazan ηλεκτρίζουν την οθόνη από το πρώτο μέχρι το τελευταίο κάδρο που θα μοιραστούν. Ο πρώτος απεκδύεται με ευκολία την περσόνα του Harry Potter και στήνει ένα πειστικό πορτραίτο του αγοριού της διπλανής πόρτας, ενώ η δεύτερη έρχεται να τον συμπληρώσει υπέροχα σαν μοντέρνα εκδοχή της Μeg Ryan. Kρίμα που  το σενάριο τη θέλει δεσμευμένη με γοητευτικό νεαρό διπλωμάτη, κι έτσι το ζεύγος μας θα αναγκαστεί να ξοδέψει τα 4/5 της ταινίας προσπαθώντας να αποφύγει το αναπόφευκτο. Να πέσουν ο ένας στην αγκαλιά του άλλου δηλαδή.

Η μεταξύ τους χημεία διαποτίζει το φιλμ και του χαρίζει την βασικότερη αρετή που το διαχωρίζει από το σωρό των rom-coms. Σημαντικό ρόλο σ’αυτό παίζει και η επιλογή των δημιουργών να μην ασχοληθούν καθόλου με τα στερεότυπα περί των δύο φύλων και να αντιμετωπίσουν τους χαρακτήρες τους σαν τρισδιάστατα όντα και όχι ως καρικατούρες του αρσενικού και του θηλυκού.

Τα εύκολα, κακόγουστα αστεία ευτυχώς λείπουν κι αν και το χιούμορ δεν είναι ποτέ ιδιαίτερα οξυδερκές, καταφέρνει και μας κλέβει, εδώ κι εκεί, μερικά χαμόγελα. Δεν πρόκειται να μας διδάξει κάτι παραπάνω από όσα ήδη ξέραμε για τις ανθρώπινες σχέσεις, αλλά αυτό δεν είναι και ο σκοπός της ταινίας, που κυρίως επιδιώκει να μας χαρίσει ένα χαλαρωτικό ενενηντάλεπτο, μέσα στο οποίο θα παρελάσουν όλες οι προβλέψιμες όμως και τόσο αγαπημένες εικόνες μιας κλασσικής ρομαντικής κομεντί:   Το πρώτο φιλί που το περιμένεις πως και πως και δεν έρχεται, η επεισοδιακή πρώτη συνάντηση με τον αντιπαθή αντίζηλο, τα κυνηγητά στ’αεροδρόμια, οι περίπατοι στην πόλη, οι φεγγαράδες στην παραλία…

Δεν υπάρχει λόγος να το κρύψουμε… Όταν όλα αυτά αναπαράγονται με χάρη όπως εδώ, δεν πρόκειται να τα βαρεθούμε ποτέ. Ειδικά αν είναι Oκτώβρης και τα πρωτοβρόχια, μαζί με λίγη φαντασία, μετατρέπουν την πόλη σε ζωντανή επέκταση του επί της οθόνης σκηνικού.

Μη χάσετε την αποκλειστική συνέντευξη μας με τον Michael Dowse, σκηνοθέτη της ταινίας.