Είδος:	Δράμα, Περιπέτεια
Έτος παραγωγής:	2015
Διάρκεια:	105
Χώρα:	Νορβηγία
Σκηνοθεσία:	Roar Uthaug
Σενάριο:	Harald Rosenløw Eeg, John Kåre Raake
Ηθοποιοί:	Ane Dahl Torp, Jonas Hoff Oftebro, Kristoffer Joner
Πρεμιέρα:	21-09-2017

Γράφει:
Βαθμολογία Cinefreaks:

Ένας γεωλόγος ζει με την γυναίκα του και τα δύο παιδιά του στην  μικρή πόλη Γκειράνγκερ της Νορβηγίας. Εκεί δουλεύει σε ένα σταθμό μελέτης των βουνών που περιτριγυρίζουν τα νησάκια φιορδ. Τα βουνά αυτά είναι εξαιρετικά ασταθή με τις κατολισθήσεις να είναι συχνές και με την εμπειρία του 1934 να είναι ακόμη ζωντανή σε κάποιους. Τότε ένα κοντινό βουνό είχε μετακινηθεί με αποτέλεσμα η μεγάλη κατολίσθηση που ακολούθησε να δημιουργήσει ένα τσουνάμι 40 μέτρων που μέσα σε 10 λεπτά θα φτάσει στην πόλη και θα την ισοπεδώσει. Ο κεντρικός ήρωας της ταινίας έχει μόλις αποδεχτεί μία νέα θέση στην πρωτεύουσα και είναι έτοιμος για την τελευταία του μέρα στην παλιά δουλειά του και το πακετάρισμα του σπιτιού του. Την τελευταία του μέρα ωστόσο κάποιες περίεργες ενδείξεις θα εμφανιστούν στους αισθητήρες που μετράνε το βουνό, τις κινήσεις του και τον υδροφόρο ορίζοντα, με τον ίδιο να έχει ένα κακό προαίσθημα για το το θα ακολουθήσει.

Τι είναι το Bolgen; Ναι, όντως μια ταινία καταστροφής από την Βόρεια Ευρώπη που μας έρχεται απο τον σκηνοθέτη Roar Uthaug, ο όποιος εντυπωσίασε το Hollywood και ανέλαβε μετά από αυτήν εδώ την ταινία, το reboot του Tomb Raider. Η ταινία χωρίζεται σε δύο ενότητες, το πριν το χτύπημα του τσουνάμι και το μετά. Αν και θα ήταν καλύτερο η ταινία να αποκρύπτει το αν τελικά θα χτυπήσει το τσουνάμι ή όχι την πόλη, αυτό δεν γίνεται με βάση τα πόστερ και το όλο προωθητικό υλικό της, που δείχνει τις εντυπωσιακές και τρομαχτικές εικόνες της μανίας της φύσης. Αν ωστόσο ο θεατής δεν ήξερε την κατάληξη θα είχε απολαύσει ίσως περισσότερο το πολύ καλό πρώτο μέρος της ταινίας που μας θυμίζει κάτι από την μαγεία του Mud του υπέροχου Take Shelter του Jeff Nickols, σε πολύ μικρότερες διαστάσεις βέβαια, αλλά με έναν πρωταγωνιστεί που διαισθάνεται το κακό, αλλά ταυτόχρονα παλεύει με την λογική και την ψυχραιμία των γύρω του. Ταυτόχρονα ο θεατής περνά μέσα από τις αμφιβολίες, τις επιπτώσεις και μπαίνει στο πετσί των εχόντων την ευθύνη της παρακολούθησης του βουνού που στην ουσία κρατάνε στα χέρια τους την ζωή χιλιάδων ανθρώπων.

Η ταινία ωστόσο στο δεύτερο μέρος γίνεται μία κλασσική ταινία καταστροφής, όπου ο ήρωας μας προσπαθεί να σώσει τους πάντες με το αποτέλεσμα να καταλήξουμε να βλέπουμε το ένα κλισέ μετά το άλλο και κάποιες μάλλον ακατανόητες σεναριακές επιλογές. Αυτές δε κρατάνε την δράση και το ενδιαφέρον αμείωτο από την μία, από την άλλη ξεφεύγουν από τον ρεαλισμό και κάνουν την ταινία να μοιάζει περισσότερο Hollywoodιανή παρά μία Ευρωπαϊκή ταινία καταστροφής, ίσως την πρώτη στο είδος της.