Βρισκόμαστε στο Buenos Aires το 1977. Το καθεστώς που βρίσκεται στην εξουσία είναι η δικτατορία του Pinochet, με τις εξαφανίσεις αντιφρονούντων του καθεστώτος αλλά και απλών πολιτών να είναι συχνό φαινόμενο. Κάπου εκεί συναντούμε τον Francisco Sanctis, ένα υπάλληλο που μάταια περιμένει να πάρει προαγωγή, έναν αγωνιστή του παρελθόντος με καλλιτεχνική φύση, καθώς έχει γράψει ένα επαναστατικό ποίημα στο παρελθόν. Πλέον ζει σαν οικογενειάρχης κάτω από το καθεστώς, μέχρι που μια παλιά γνωριμία από το παρελθόν θα τον βάλει σε ένα μεγάλο προβληματισμό.

Μία παλιά φίλη του έρχεται στο Buenos Aires έχοντας μάθει για δύο πολίτες που θα “εξαφανιστούν” μέσα στις επόμενες μέρες. Ο Francisco είναι ο μόνος που μπορεί να σώσει τους αγνώστους – καταδικασμένους, αν το κάνει όμως βάζει σε κίνδυνο την δική του ζωή. Η ταινία ακολουθεί τον πρωταγωνιστή σε μια μέρα που δεν θα περίμενε ότι θα είναι από τις πιο σημαντικές της ζωής του, με μια τόσο σημαντική απόφαση να τον περιμένει. Το αν κάποιος θα αποφασίσει να ρισκάρει την ζωή του, για κάποιον άγνωστο είναι ένα θέμα που αν και έχουμε δει πολλές φορές στο σινεμά, είναι όμως κάτι πρωτότυπο για την Αργεντινή της εποχής του Pinochet.

Η αρχική αντίδραση του Francisco είναι να πει όχι στο να ρισκάρει την ζωή του, κάτι που πρακτικά είναι και ένα όχι στο παρελθόν του, με το ποίημα όμως που είχε γράψει να τον στοιχειώνει καθώς αφορά ακριβώς αυτή την υπέρβαση που πρέπει να κάνουν οι απλοί πολίτες σε αντιδραστικά καθεστώτα ή συνθήκες σαν και αυτό που ζει. Φυσικά το τι είναι σωστό, τρώει μέσα του τον πρωταγωνιστή και θα αποφασίσει έτσι να κάνει ότι μπορεί και να ρισκάρει το δυνατό λιγότερο για να σώσει ανθρώπινες ψυχές.

Η ταινία στο δεύτερο μέρος της ακολουθεί τον Sanctis στους δρόμους του Buenos Aires, ψάχνει να βρει που μένουν οι άνθρωποι που πρέπει να ειδοποιήσει με μεγάλη ένταση και αγωνία. Η κάμερα τον ακολουθεί, άλλες φορές από πίσω και άλλες από μπροστά, με λιγοστό διάλογο και με την ένταση που βγαίνει από την νύχτα και το άγχος του πρωταγωνιστή να κυριαρχεί σε κάθε frame της ταινίας. Σε αυτό το σημείο ίσως η επιλογή κάποιου voice οver να είχε καλύτερο αποτέλεσμα, καθώς σε κάποια σημεία τα αισθήματα και η αγωνία του πρωταγωνιστή δεν εκφράζονται όσο θα περιμέναμε με την ταινία να εστιάζει στην νύχτα μέσα στην οποία κινείται.