Είδος:	Δράμα, Θρίλερ
Έτος παραγωγής:	2020
Χώρα:	Αργεντινή
Σκηνοθεσία:	Natalia Meta
Σενάριο:	Natalia Meta
Ηθοποιοί:	Cecilia Roth, Daniel Hendler, Erica Rivas, Nahuel Pérez Biscayart

Γράφει:
Βαθμολογία Cinefreaks:

Η δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία της Natalia Meta μετά το “Death in Buenos Aires”, ακολουθεί την Ines, την οποία ερμηνεύει η Erica Rivas. Η Ines βλέπει πολύ δυνατά και αληθοφανή όνειρα και πολλές φορές δε μπορεί να τα ξεχωρίσει από την πραγματικότητα. Όταν θα χάσει τον σύντροφό της, τα όνειρα θα γίνουν χειρότερα μέχρι που θα ανακαλύψει ότι οι χαρακτήρες από τα όνειρά της περνούν μέσα στην πραγματική ζωή της και θέλουν να την καταλάβουν.

Η Meta μας μεταφέρει μία παράδοση της Αργεντινής στην μεγάλη οθόνη σε μία ταινία που δύσκολα μπορεί κάποιος να κατηγοριοποιήσει καθώς ακροβατεί στα όρια του δράματος, του μεταφυσικού και του θρίλερ. Ο χαρακτήρας της Rivas, δουλεύει σαν ηθοποιός φωνής σε μεταφορές ταινιών στα Ισπανικά, αλλά και σαν μέλος μιας χωρωδίας. Στην πρώτη της δουλεια θα την δούμε να προσομοιώνει σκηνές σεξ, βιασμών, φόνων, την ίδια ώρα που οι “εισβολείς” αρχίζουν να παράγουν περίεργους ήχους στα μικρόφωνα που καταγράφουν την φωνή της. Στην χωρωδία, η φωνή της θα αρχίσει να γίνεται πιο μπάσα, χωρίς κάποιο λόγο που μπορούν να καταλάβουν οι γιατροί, ενώ εκεί θα γνωρίσει έναν άντρα που επισκευάζει το όργανο της αίθουσας που γίνονται οι πρόβες. Την ίδια ώρα η μαμά της θα την επισκεφτεί προσπαθώντας να την παρηγορήσει για τον θάνατο του αγαπημένου της.

Αν και θα μπορούσε να πει κάποιος πως το Intruder είναι θρίλερ, δεν έχει παρά λίγες τρομαχτικές σκηνές, λειτουργώντας κυρίως σαν ψυχολογικό θρίλερ αλλά ακόμη καλύτερα σαν ταινία μυστηρίου, καθώς είναι προφανές στο κοινό ότι κάτι πάει στραβά με την ψυχική υγεία της πρωταγωνίστριας και έτσι προσπαθούμε κατά την διάρκεια της ταινίας να λύσουμε το μυστήριο ποιοι άνθρωποι είναι αποκύημα της φαντασίας της και ποιοι υπάρχουν στην πραγματικότητα. Οι δύο δουλειές της πρωταγωνίστριας προσφέρουν ένα τέλειο σκηνικό για να ανθίσει το μυστήριο αυτό, καθώς το σουρεαλιστικό booth μεταγλώτισσης μιας Γιαπωνέζικης ταινίας με δολοφονίες και σεξ ή το πελώριο όργανο που κουρδίζεται παράγωντας ήχους, προσθέτουν στην ένταση και την αγωνία που θέλει να χτίσει η ταινίας. Την ίδια ώρα όμως ο πυρήνας της, που είναι ο αστικός μύθος των intruders, δε στέκει και ο θεατής προσπαθεί να καταλάβει πως λειτουργεί, χωρίς να βγάζει κάποιο νόημα. Η Rivas ανα διαστήματα δίνει μια πολύ καλή ερμηνεία, όμως σε άλλα, χάνεται στην γενική μετριότητα της ταινίας.

Η ταινία διαγωνίστηκε για την Χρυσή Άρκτο στην Berlinale 2020.