Μια παρέα πέντε φίλων αποφασίζει να περάσει το σαββατοκύριακο σε ένα σπίτι στο δάσος που μόλις αγόρασε ο ξάδελφος του ενός. Δεν πρόκειται όμως για ένα κοινότυπο δάσος, ούτε για ένα συνηθισμένο σπιτάκι. Σ’αυτό το σημείο κανένα μέσο επικοινωνίας με τον υπόλοιπο κόσμο δε λειτουργεί. Τι μπορεί όμως να πάει στραβά; Η παρέα, χαλαρή και άνετη στην απομόνωσή της, θα ανακαλύψει με τον πιο βίαιο τρόπο τα μυστικά που κρύβονται στο υπόγειο του ξενώνα τους.

Πρόκειται για μια ιστορία που νομίζεις πως την έχεις ξαναδεί, κι έχεις δίκιο. Ξεκινάμε με τον κοινότυπο τρόπο, μαζεύοντας πέντε αφελείς μεν, διαβασμένους δε, νεαρούς αμερικάνους – που εννοείται ότι πρέπει να καλύψουν κάποια στερεότυπα – κι αν δεν το κάνουν από μόνοι τους, θα τους αναγκάσουμε! Τους πετάμε, λοιπόν, χωρίς λόγο και αιτία σε ένα σκοτεινό περικείμενο για να μετατρέψουμε το νεανικό ενθουσιασμό τους σε τρόμο άνευ προηγουμένου, παίζοντας ένα άκαρδο και αιματηρό παιχνίδι εις βάρος τους. Ξεπερνάμε τα λίγα αναμενόμενα ουρλιαχτά και περιμένουμε να τελειώσει ώστε να αναφωνήσουμε όλοι μαζί πως μόλις είδαμε μια μεγάλη συνηθισμένη πατάτα.

Ναι, για μερικά λεπτά, έτσι μας αφήνει να πιστεύουμε ο σκηνοθέτης Drew Goddard. Γιατί το κόνσεπτ έχει άλλα σχέδια. Έχει κατ΄ αρχάς συνείδηση του εαυτού του, βασικό προνόμιο για να ξετυλίξεις ένα χιουμοριστικό σενάριο και να κλείσεις με ένα ανατρεπτικά σατιρικό φινάλε. Κι αν μοιάζει να απευθύνεται μόνο σε γνώστες του είδους που πρόκειται να σχολιάσει – και να εκμεταλλευτεί μέχρι αηδίας όλα του τα κλισέ, παρακολουθείται ευχάριστα από τον καθένα. Δεν είναι μικρή κι εδώ η συμβολή του cast που ικανοποιεί σε μεγάλο βαθμό τις προσδοκίες μας και τις ανάγκες της υπόθεσης, με τις χαριτωμένες –με την καλή έννοια- ερμηνείες των πρωταγωνιστών Fran Kranz, Kristen Connolly, Anna Hutchison, Jesse Williams και Chris Hemsworth. Με ατάκες που δεν περιμένεις να ακούσεις σε τέτοια παραγωγή, ισοπεδώνεται σταδιακά κάθε έννοια του τρόμου, και εν τέλει αποδομείται το slasher σε σημείο που νιώθεις πως λήγει εδώ.

Το Cabin in the Woods προσφέρει μια ολοκλήρωση παράλληλα με μια δήλωση της αυτογνωσίας της ύπαρξής του, ως χιουμοριστική κριτική απέναντι σε κάθε τι που στοχεύει τόσα χρόνια να μας τρομάξει.

Για να προτείνω ταινία τρόμου, που δεν το συνηθίζω, κάτι ξεχωριστό παίζει εδώ.