Κατάσκοποι, κυνηγητά, ανατροπές και μια βόμβα συνθέτουν μια πολύ καλά δομημένη παραγωγή, με εξαιρετικό σενάριο. Η κωμικότητα είναι διάχυτη τόσο στο διαλογικό όσο και στο κομμάτι της δράσης. Το βασικότερο όμως είναι ότι δεν ξεπερνάει τα όρια, ενώ θα μπορούσε με μεγάλη ευκολία να αφεθεί στο μελόδραμα ή να στραφεί και στη χαζοκωμωδία.

Ο σκηνοθέτης έχει Paul Feig φαίνεται πως έχει ποντάρει πολύ στο καστ, και όχι άδικα αφού κάθε χαρακτήρας εκμεταλλεύεται τις πτυχές του ρόλου του στο έπακρο. Σε καμία περίπτωση δεν αφήνουν την ατμόσφαιρα να διαλυθεί χάριν της σάτιρας και συγκρατούν την ισορροπία ανάμεσα στην περιπέτεια και την κωμωδία καθ’ όλη τη διάρκεια.

Δεν περίμενα να το πω ποτέ αυτό, αλλά ο Jason Statham εδώ με ξεπερνάει. Και τις προσδοκίες μου. Σε κάθε του ατάκα κρύβει μια αφύσικη και πραγματιστική ειρωνεία, και καταφέρνει με μεγάλη επιτυχία να προσδώσει στο ρόλο του ατόφιο βρετανικό χιούμορ, που τοσο λείπει σήμερα από το σινεμά. Επιπλέον, η άρθρωσή του αλά John Malkovich είναι απλά ξεκαρδιστική. Το Spy λοιπόν συνιστάται ανεπιφύλακτα ως μια ανάλαφρη επιλογή που θα διαγράψει οποιαδήποτε μνήμη από τις μπαρούφες τύπου Get Smart.

Δάφνη Ράλλη