Το Sicario, η τελευταία ταινία του Denis Villeneuve, ακολουθεί κάποιες άκρως πετυχημένες ταινίες που έχει κάνει ο σκηνοθέτης τελευταία, όπως τα Prisoners και Enemy, αλλά και τα λίγο παλαιότερα και επίσης επιτυχημένα Incendies, Polytechnique και Maelström. Μπορεί στο Sicario να μην βλέπουμε όπως στις προηγούμενες ταινίες του σκηνοθέτη τον Jake Gyllenhaal, όμως το cast με τους Emily Blunt, Josh Brolin και Benicio Del Toro, είναι τουλάχιστον λαμπερό.

Η Kate Macy (Blunt) είναι μία νεαρή πράκτορας του FBI, που μετά από ένα τραυματικό συμβάν που στοίχισε την ζωή σε συναδέρφους της, συμμετέχει σε μία επιχείρηση της CIA, που έχει στόχο έναν αρχηγό ενός μεγάλου Μεξικάνικου καρτέλ. Στην ομάδα θα βρει τους Matt (Brolin) και Alejandro (Del Toro). Η αποστολή της Kate, θα την φέρει στα ηθικά και αξιακά της όρια. “Η ταινία μιλά για την αποξένωση των κύκλων της βίας. Το πως σε κάποια στιγμή βρισκόμαστε μέσα στον ιστό της βίας και ρωτάμε τον εαυτό μας αν υπάρχει λύση. Η ταινία φυσικά δεν δίνει απάντηση, αλλά θέτει τα ερωτήματα.” είπε ο Villeneuve για την ταινία του.

Μετά από παρουσία στα Φεστιβάλ Βερολίνου, Λοκάρνο και Τορόντο, τo Sicario φέρνει τον Villeneuve για πρώτη φορά στις Κάννες για το διαγωνιστικό τους τμήμα. “Πάντα ονειρευόμουν να έχω κάποια ταινία μου στο διαγωνιστικό του Φεστιβάλ. Είναι ένα όνειρο που τόσο καιρό που δεν πραγματοποιούνταν, με είχε κάνει να πιστέψω, ότι δεν θα γίνει ποτέ. Έτσι είμαι πολύ συγκινημένος που θα είμαι μέρος του Φεστιβάλ φέτος. Συνήθως λίγο πριν το τέλος σε παίρνουν τηλέφωνο και σου λένε ότι η ταινία σου δεν επιλέχτηκε τελικά, και μετά κλαις.” είπε ο Villeneuve, εμφανώς συγκινημένος όταν έμαθε ότι η ταινία του θα προβληθεί στο διαγωνιστικό του Φεστιβάλ των Καννών.

Ο Denis Villeneuve είναι ένας καλός σκηνοθέτης. Αυτό το απέδειξε σε προηγούμενες ταινίες του όπως για παράδειγμα το εκπληκτικό Incendies, το αποδεικνύει και στο Sicario, παίρνοντας άριστα σε θέματα αισθητικής, πλάνων και storytelling. Όμως το πρόβλημα της ταινίας είναι το story. Τίποτα δεν λείπει από την εξαίσια κινηματογράφηση του Villeneuve που δικαίως νομίζει ότι έχει κάνει την καλύτερη ταινία του. Το Sicario, είναι όντως μία πολύ ώριμη ταινία για τον δημιουργό και όντως η καλύτερη του αν βαθμολογούσαμε μόνο αυτόν. Όμως η ιστορία της ταινίας σε καμία περίπτωση δεν συγκρίνεται με τα Incendies, Prisoners ή Enemy, όπου ο Καναδός ακροβάτησε ανάμεσα σε ψυχολογικό θρίλερ, δράμα και μυστήριο.

Αντίθετα το Sicario είναι μία περιπέτεια σαν τις πολλές που βλέπουμε στο Hollywood με αστυνομικούς του FBI και πράκτορες της CIA. Όσο και αν προσπάθησαν να μας πείσουν ότι η ταινία αφορά το σοβαρό θέμα των ναρκωτικών, το Μεξικό και όσα γίνονται στα σύνορά του, ή τον ηθικό ενδοιασμό της πρωταγωνίστριας, η ταινία στο μεγαλύτερο μέρος της δεν είναι για τίποτα από αυτά. Είναι μια καλούτσικη περιπέτεια με καλή σκηνοθεσία, με υπέροχη φωτογραφία από τον μάστερ του είδους Roger Deakins, όμως δεν δίνει τίποτα άλλο πιο βαθύ, ούτε σε ερμηνείες, ούτε σε πλοκή, κάτι που παρά την άριστη αισθητική της, την κάνει βαρετή.