Η 17χρονη Sangaïlé λατρεύει τις αεροπλανικές επιδείξεις, όμως η υψοφοβία την κρατά καθηλωμένη στο έδαφος. Η γνωριμία με τη συνομήλική της Άουστε θα την αφυπνίσει σεξουαλικά. Η ταινία απέσπασε το Βραβείο Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Σάντανς.

Καλοκαιρινές διακοπές, εφηβικές ανησυχίες, και μια κάπως καταπιεσμένη νεαρά που χαρακώνεται, καθώς ακόμα δεν έχει ανακαλύψει και κατανοήσει τον εαυτό της. Η Sangaïlé (Julija Steponaityte) γνωρίζει την Auste (Aiste Dirziute) μια εξωστρεφή και πολύ ευχάριστη κοπέλα και αμέσως διαφαίνεται η ερωτική έλξη ανάμεσά τους. Ο χρόνος που περνούν μαζί και ανοίγονται η μία στην άλλη, ενώ μοιράζονται τα ενδιαφέροντά και τους προβληματισμούς τους, δημιουργεί ένα κλίμα εμπιστοσύνης ανάμεσά τους και τα συναισθήματά τους δεν αργούν να εκφραστούν και σαρκικά.

Ιδιαίτερη είναι η οπτική της σκηνοθέτιδας Alanté Kavaïté, η οποία βασίζει όλη την παραγωγή στη φωτογραφία, που ξεχυλίζει από ερωτισμό. Κάθε σκηνή αποτελεί μια εξαίσια εικόνα και κάθε πλάνο συνδέεται δειλά με τις δυο πρωταγωνίστριες αντανακλώντας το χαρακτήρα τους. Η υπόθεση εκτυλίσσεται μέσα από μια σειρά κινήσεων και εκφράσεων, γεμάτων νοήματα, και αισθησιασμό κατά τη συνύπαρξη των δύο κοριτσιών. Οι γωνίες όπου εστιάζει ο φακός υποστηρίζουν τη ροή της ταινίας με παιχνιδιάρικη άνεση.

Όσο όμως και να εκτιμήσει κανείς τα πλάνα, που θα μπορούσαν να αποτελέσουν το καθένα χωριστά κομβικό σημείο στο περιοδικό Photographer, μετά το δεκάλεπτο έρχεται ο Μορφέας και δεν κάνει παζάρια. Τα διαλογικά σημεία είναι απειροελάχιστα, αφοού η ταινία έχει επιλέξει να αγνοήσει αυτή τη μορφή επικοινωνίας. Πολύ πεζά και συνοπτικά, πρόκειται για ένα 90λεπτο screensaver, χάρμα οφθαλμού – και μόνο.