Το 18ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης τιμά φέτος δύο ξεχωριστούς καλλιτέχνες για την προσφορά τους στο είδος. Οι Mark Cousins και Jon Bang Carlsen είχαν παραδώσει προ πολλού τα διαπιστευτήρια για την κινηματογραφική τους αξία. Μένουν σταθερά μακριά από φανφάρες και κόκκινα χαλιά, επιλέγοντας να σπάσουν την σιωπή τους, αποκλειστικά και μόνο, μέσα από την δουλειά τους. Η απαιτούμενη ειλικρίνεια που χαρακτηρίζει τις ταινίες τεκμηρίωσης φαντάζει μια πανάξια γλώσσα ικανή να κερδίσει και τον πιο απαιτητικό σινεφίλ. Καθ’ όλη την διάρκεια του φεστιβάλ προβάλλονται, τακτικά, αξιόλογες δημιουργίες των δύο καλλιτεχνών. Το Πορτρέτο του Θεού(2001), δια χειρός Jon Bang Carlsen, αναμφίβολα είναι μία από αυτές.

Τούτη τη φορά ο Δανός σκηνοθέτης ρίχνεται στο αέναο κυνήγι του Πρωτομάστορα. Η πίστη στον Θεό, έμοιαζε πάντα με τεντωμένο σχοινί. Η ισορροπία και τα βήματα επάνωθε, απαιτούν υπομονή και προσπάθεια που λίγοι μπορούν να διαχειριστούν. Ορμώμενος λοιπόν από τις παραπάνω γραμμές ο κ. Carlsen, πατάει Rec με σκοπό να πιάσει τον παλμό της κοινωνίας σχετικά με το ατέρμονο μυστήριο που σκεπάζει την Θεία Δύναμη. Στο μεγαλύτερο μέρος του, το φιλμ εγκλωβίζεται στους τσιμεντένιους τοίχους ενός σωφρονιστικού ιδρύματος. Εκεί που παγώνει ο χρόνος και τα λεπτά περισυλλογής είναι αναρίθμητα.
Ο 65χρονος σκηνοθέτης αφού μετατρέψει τους άχρωμους διαδρόμους της φυλακής σε προσωπικό του καμβά, ζωγραφίζει το κάδρο του αξιοποιώντας τους τροφίμους του ιδρύματος σαν άλλη παλέτα, πλούσια σε χρώματα και γεμάτη ζωντάνια. Η κάμερα γίνεται πινέλο και το πορτρέτο σιγά-σιγά παίρνει μορφή. Υπάρχει Θεός; Αν ναι, πως μοιάζει; Που βρίσκεται; Όντως συγχωρεί τα πάντα; Τι εστί σωτηρία;.. Είναι μερικά από τα ερωτήματα που καλούνται να απαντήσουν οι πρωταγωνιστές του έργου με τις απόψεις φυσικά να διίστανται. Η κάμερα φιλμάρει από κοντά εκφράσεις κι αντιδράσεις των προσώπων των ομιλούντων προσθέτοντας ζωντάνια κι ένταση σε ένα πολύ ενδιαφέρον συνολικό αποτέλεσμα.

Μόνιμα οπλισμένος με τη ξεχωριστή ματιά και το εντελώς αναγνωρίσιμο στυλ του ο Σκανδιναβός σκηνοθέτης αφηγείται μια ενδιαφέρουσα, προσωπική έρευνα. Εκφράζει καθ’όλη την διάρκεια του ντοκιμαντέρ αμφιβολίες για την ύπαρξη ανώτερης δύναμης και καταλήγει στην αδυναμία του να νιώσει την Θεία χάρη της πίστης. Στο Πορτρέτο που ζωγράφισε ο Jon Bang Carlsen στο πανί τελικά, δεν σκιαγραφεί σε καμία περίπτωση την όψη ή το πρόσωπο του Θεού. Αντίθετα, αποφεύγει κάθε είδους εγκυκλοπαιδικές ερμηνείες και χιλιοειπωμένα κλισέ, προσεγγίζοντας την αρετή της πίστης με μοναδικό γνώμονα το πως την αντιλαμβάνεται ο καθένας ξεχωριστά. Δίνοντας με αυτόν τον ιδιαίτερο τρόπο εκατοντάδες πρόσωπα στην ανώτερη δύναμη που ονομάζουμε Θεό.