Είδος:	Δράμα
Έτος παραγωγής:	2018
Διάρκεια:	95
Χώρα:	Βραζιλία, Γερμανία, Ουρουγουάη, Παραγουάη
Σκηνοθεσία:	Marcelo Martinessi
Σενάριο:	Marcelo Martinessi
Ηθοποιοί:	Alicia Guerra, Ana Brun, Ana Ivanova, Margarita Irún, María Martins, Nilda Gonzalez, Yverá Zayas
Πρεμιέρα:	15-11-2018

Γράφει:
Βαθμολογία Cinefreaks:

H Chela και η Chiquita είναι ζευγάρι εδώ και αρκετό καιρό. Με τα χρόνια έχουν αποκτήσει στην σχέση τους διακριτούς ρόλους. Η εξωστρεφής Chiquita είναι υπεύθυνη του να οργανώνει την ζωή τους. Η Chela από την άλλη δεν βγαίνει πολύ από το σπίτι προτιμώντας να περάσει μέσα την μέρα της. Οι οικονομικές δυσκολίες θα τις αναγκάσουν να πουλήσουν κάποια από τα έπιπλα-κειμήλια κληρονομιάς τους με τα οποία έχουν συναισθηματικό δέσιμο. Όταν η Chiquita θα μπει στην φυλακή λόγω χρεών, η Chela θα μείνει ξαφνικά μόνη της. Θα χρησιμοποιήσει το παλιό της αυτοκίνητο σαν ταξί για τις εύπορες κυρίες της γειτονιάς. Στο νέο της ρόλο σαν οδηγός θα γνωρίσει την Angy, κόρη μιας από τις κυρίες που οδηγεί, με την παθητική και εσωστρεφή Chela να ανακαλύπτει τον κόσμο κάτω από αυτές τις νέες συνθήκες.

O  Marcelo Martinessi κάνει ένα εντυπωσιακό ντεμπούτο στο διαγωνιστικό της Berlinale, παρουσιάζοντας μια βαθιά ανθρώπινη και γήινη ιστορία. Η Chela είναι ένας βαθιά κινηματογραφικός χαρακτήρας, του οποίου βλέπουμε την μετάβαση από μία εντελώς παθητική και κλεισμένη στο σπίτι γυναίκα, σε μία αυτόνομη παρουσία που ανακαλύπτει τον κόσμο και τις δυνατότητές της γνωρίζει καλύτερα τον κόσμο που την περιτριγυρίζει, παρακούει την κλεισμένη στην φυλακή σύντροφό της και αγνοεί τις μέχρι τότε φίλες της. Η μεταμόρφωση της Chela είναι σταδιακή κατά την διάρκεια της ταινίας, και σε όλα τα επίπεδα: φυσικό, σεξουαλικό και φυσικά ψυχικό. Η ερμηνεία της ηθοποιού που την απεικονίζει είναι επίσης εξαίσια κυρίως στις σιωπηλές στιγμές της αλλά και τους αμήχανους διαλόγους της μέσα από τους οποίους αρχίζει σιγά σιγά να αποκτά αυτοπεποίθηση.

Οι δευτερεύοντες χαρακτήρες της ταινίας, είναι στην ουσία, όλοι οι υπόλοιποι χαρακτήρες που δεν αναπτύσσονται ιδιαίτερα, παρά μόνο σε ότι έχει να κάνει με την Chela και την μεταμόρφωσή της. Η κάμερα την ακολουθεί συνεχώς είτε μέσα στο αυτοκίνητο που οδηγεί, είτε στις επισκέψεις της στην φυλακή, είτε στις συνομιλίες της με την νεαρότερη Angy, ακόμη και όταν ο ρόλος της σαν οδηγό προσβάλλεται από τις φίλες της Angy σαν κάτι που μόνο κάποιος εντελώς απελπισμένος θα έκανε. Ίσως αυτό ακριβώς η οικονομική ανέχεια, είναι τελικά ο δεύτερος πρωταγωνιστής της ταινίας, καθώς η οικονομική ανεξαρτησία είναι αυτό οδηγεί την Chela στο να γίνει οδηγός και να αλλάξει, αντί να πωληθούν τα πολυαγαπημένα της κειμήλια. Εκεί ακριβώς είναι και που έρχονται και οι αντιθέσεις στο φιλμ, καθώς βλέπουμε ξεκάθαρα τις υποβόσκουσες ανισότητες στην Παραγουανή κοινωνία, καθώς η Chela που δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα και πουλά τα πράγματά της, έχει υπηρέτρια.

Σίγουρα η ταινία δεν είναι λόγω σεναρίου κάτι που θα θυμόμαστε για χρόνια, είναι όμως σημαντική και απόλυτα πετυχημένη σε αυτό που θέλει να εκπροσωπήσει.

Η ταινία συνεχίζει να μετράει βραβεία πάντως:

Χρυσή Αθηνά Καλύτερης Ταινίας
24ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας – Νύχτες Πρεμιέρας

Τρία Βραβεία στο 68ο Φεστιβάλ Βερολίνου: Αργυρή Άρκτος Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας / Αργυρή Άρκτος Alfred Bauer Κινηματογραφικής Πρωτοπορίας / Βραβείο FIPRESCI Διεθνούς Διαγωνιστικού

Επίσημη Πρόταση της Παραγουάης για το Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας 2019