Είδος:	Δράμα
Έτος παραγωγής:
Διάρκεια:	113
Χώρα:	Ισπανία
Σκηνοθεσία:	Ramón Salazar
Σενάριο:	Ramón Salazar
Ηθοποιοί:	Bárbara Lennie, Greta Fernández, Miguel Ángel Solá, Richard Bohringer, Susi Sánchez

Γράφει:
Βαθμολογία Cinefreaks:

Η Annabel είναι μία επιτυχημένη επιχειρηματίας με έναν πλούσιο άντρα. Κατά την διάρκεια ενός πάρτι στο σπίτι της, θα γνωρίσει μία υπάλληλο του catering, καταλαβαίνοντας αμέσως ότι πρόκειται για την κόρη της Chiara, την οποία είχε εγκαταλήψει τριάντα χρόνια πριν και σε ηλικία μόλις 8 χρονών.

Η Chiara πλησιάζει την μαμά της έχοντας μόνο μία περίεργη επιθυμία: να μείνει εκείνη για 10 μέρες μαζί της. Μετά από πολύ σκέψη η  Annabel συμφωνεί και επισκέπτεται την κόρη της στο απομακρυσμένο σπίτι της στα βουνά. Εκεί η κόρη της δεν φαίνεται να νοιάζεται πολύ για την συνάντησή τους με τις δυο να ακολουθούν τις πρώτες μέρες διαφορετικό πρόγραμμα και την Chiara να μην αποκαλύπτει στην μητέρα της τον πραγματικό λόγο της επιθυμίας της του να περάσουν αυτό το χρόνο μαζί. Τελικά οι κοινές εμπειρίες αλλά και κάποιες μυστηριώδεις αποκαλύψεις θα φέρουν τις δύο γυναίκες κοντά με την Annabel να πρέπει να πάρει μια δύσκολη απόφαση.

H υπέροχη Barbara Lennie που αγαπήσαμε στο The Magical Girl, πλαισιώνεται από την επίσης υπέροχη Susi Sánchez σε μία ταινία που στηρίζεται ολόκληρη στις ερμηνείες και την διεπαφή των δύο γυναικών: μητέρας και κόρης. H ιστορία του Ramon Salazar έχει να προσφέρει κάτι από υπερφυσικό, λίγο χιούμορ και μία συγκινητική ιστορία που ξετυλίγεται αργά αλλά όμορφα και που ενδεχομένως αν ήταν πιο γρήγορη στην αρχή της, να μας είχε χαρίσει ακόμη μεγαλύτερες στιγμές στην σχέση των δύο γυναικών που περνάνε από την απορία, στην αδιαφορία, το μίσος και από κει στην αγάπη και την δύσκολη λύτρωση.

Η φωτογραφία της ταινίας είναι αξιοπρόσεκτη με τα χειμωνιάτικα τοπία στα σύνορα Ισπανίας-Γαλλίας να προϊδεάζουν και να ταυτίζονται με την συναισθηματική και ψυχική κατάσταση της Chiara, ενώ η μουσική χρησιμοποιείται από τον σκηνοθέτη σε σημεία κλειδιά τονίζοντας τις διαφορές των δύο πρωταγωνιστριών και εξυπηρετώντας την ιστορία. Με λίγο περισσότερη ανάπτυξη των ήδη δραματικών χαρακτήρων του, ο Salazar θα είχε φτιάξει μία ταινία που θα μπορούσαμε να θυμόμαστε για πολύ καιρό. Οι λεπτομέρειες όμως καθώς και κάποια ίσως αχρείαστα arcs, όπως αυτό την συνάντησης της Annabel με τον πατέρα της Chiara αφήνουν τελικά μία ανάμεικτη γεύση για την ταινία.