Είδος:	Περιπέτεια, Φαντασίας
Έτος παραγωγής:	2017
Διάρκεια:	120
Σκηνοθεσία:	Zack Snyder
Σενάριο:	Chris Terrio, Joss Whedon
Ηθοποιοί:	Amber Heard, Amy Adams, Ben Affleck, Ezra Miller, Gal Gadot, Henry Cavill, J.K. Simmons, Jared Leto, Jason Momoa, Jesse Eisenberg, Ray Fisher
Πρεμιέρα:	16-11-2017

Γράφει:
Βαθμολογία Cinefreaks:

Λίγο μετά το θάνατο του Superman (Henry Cavill) και με την ανθρωπότητα να έχει βυθιστεί στο χάος, ο Batman (Ben Affleck) θα ζητήσει τη βοήθεια της Wonder Woman (Gal Gadot) για να αντιμετωπίσουν έναν νέο εχθρό, τον Steppenwolf. Μαζί θα στρατολογήσουν νέους σούπερ ήρωες, όπως ο Aquaman (Jason Momoa), o Flash (Ezra Miller) και ο Cyborg (Ray Fisher) και θα συστήσουν την Justice League, τη θρυλική λεγεώνα υπερηρώων.

Μετά το εισπρακτικά και καλλιτεχνικά αποτυχημένο, ψευτοπομπώδες και σοβαροφανές “Batman V Superman” του Zack Snyder αλλά και το, εμφανώς ανώτερο, origin movie της “Wonder Woman” από την Patty Jenkins που έδωσε μια πνοή φρέσκου αέρα στο παρακμάζον cinematic universe της DC, η νέα προσθήκη στο σύμπαν είναι το “Justice League”, η πρώτη ένωση επί της οθόνης του Batman, της Wonder Woman αλλά και νέων υπερηρώων που είχαν κάνει μόνο cameo εμφανίσεις έως τώρα, για να αντιμετωπίσουν έναν κοινό κακό και να σώσουν για άλλη μια φορά τον κόσμο. Ο Zack Snyder παραδόξως παρέμεινε στο σκηνοθετικό τιμόνι, παρά το φιάσκο που αποτέλεσαν οι δύο πρώτες ταινίες του, όμως η γραμμή από την παραγωγή είχε ήδη πέσει ως προς την επιθυμητή αλλαγή του στυλ και ύφους της ταινίας και την απομάκρυνση από την πρότερη «ζοφερότητα» των εικόνων του. Το τελειωτικό χτύπημα δόθηκε στον σκηνοθέτη όταν, μετά την προσωπική τραγωδία της αυτοκτονίας της κόρης του, αποσύρθηκε από το project έχοντας ολοκληρώσει, όπως φημολογείται, τα 4/5 του, για να πάρει τη σκυτάλη ο Joss Whedon (κατά τραγική ειρωνεία ανταγωνιστής του, αφού έχει σκηνοθετήσει τα δύο “Avengers”, τα φιλμικά αντίστοιχα του “Justice League”) και να αναλάβει τα εναπομείναντα γυρίσματα και το post-production.

Η σφραγίδα του Whedon στο φιλμ είναι εμφανής και, παρ’ ότι δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πόση από την ταινία είναι Whedon και πόση Snyder, είναι ξεκάθαρο ότι η ταινία έχει απομακρυνθεί πλήρως από τα φιλμικά χνάρια των προκατόχων της και έχει πλησιάσει πολύ περισσότερο την τυπική superhero φόρμουλα, δίχως όμως να καταφέρνει να είναι κάτι παραπάνω από απλά αυτό: ένα συμβατικό, προβλέψιμο, τίγκα στα κλισέ και σε αρκετές στιγμές βαρετό superhero movie, που ενδείκνυται για να διασκεδάσεις βλέποντάς το αλλά και να το ξεχάσεις ελάχιστη ώρα μετά την προβολή του.

Ο βαριεστημένος Batman του Ben Affleck, με αρκετά λιγότερη από τη ματσίλα και τον ανδρισμό που αποτελούσαν το κύριο πρόβλημα του χαρακτήρα στο “Batman V Superman”, και η δυναμική, πληθωρική Wonder Woman της Gal Gadot πρέπει να σώσουν την ανθρωπότητα από τον Steppenwolf, έναν από τους λιγότερο τρομακτικούς και πιο γελοίους villains που έχουμε δει τελευταία σε superhero movie, και κάνουν ακριβώς αυτό και τίποτα παραπάνω, σε δύο ώρες γεμάτες μάχες (αυτό ίσως δε θα δυσαρεστήσει τόσο τους φαν του είδους) και κακόγουστα, προχειροφτιαγμένα CGI, διαλόγους σχηματικούς και ανέμπνευστους και ελλιπή ανάπτυξη χαρακτήρων και των μεταξύ τους σχέσεων. Η απουσία origin stories για τον Aquaman, τον Flash και τον Cyborg είναι μία ακόμα παραφωνία του φιλμ, με τα background stories τους και την προέλευση των δυνάμεών τους να εξηγούνται σε λίγες γραμμές διαλόγου, ενώ οι ίδιοι φαντάζουν αμήχανα και άγαρμπα τοποθετημένοι σε κάθε σκηνή. Οι απέλπιδες σεναριακές προσπάθειες να γίνει το φιλμ πιο αστείο και να έρθει πιο κοντά στη συνταγή επιτυχίας της Marvel βγάζουν μάτι, με τη διαφορά όμως ότι εδώ ελλείπει το πηγαίο χιούμορ αποδόμησης και αυτοσαρκασμού των ηρώων, ενώ ακόμα και ο Flash του Ezra Miller, το υποτιθέμενο comic relief των κόμικ, προσπαθεί να αποσπάσει βεβιασμένο γέλιο και καταντά απλώς ενοχλητικός.

Η ταινία δεν εξερευνά τα μονοπάτια που θα μπορούσε, όπως την κατάσταση της ανθρωπότητας κατά την απουσία του Θεού – Superman (απ’ ότι φαίνεται, ο Snyder μόνο στα opening credits κατάφερε να συνεχίσει κάπως την ανάπτυξη της προβληματικής του) ή την ανταγωνιστική σχέση μεταξύ Batman και Superman, και μάλλον το κάνει συνειδητά. Το φιλμ του Whedon (ας μην κοροϊδευόμαστε…) θέλει να προσφέρει δύο ώρες καθαρής, απενοχοποιημένης διασκέδασης, και μέχρι ένα βαθμό το πετυχαίνει, χωρίς βέβαια να φτάνει ποτέ την επιτυχία της Marvel. Τουλάχιστον δεν είναι και “Batman V Superman”…