Για το συγκεκριμένο φιλμ δεν γνωρίζαμε πολλά αλλά όσα γνωρίζαμε μας τρόμαζαν: Σχεδόν ολική έλλειψη διαλόγων και μια πλοκή που περιορίζεται στο να παρακολουθεί μια ερημίτισσα να βολτάρει με τους σκύλους της στα περίχωρα του Μπουένος Άιρες, καθώς αλλάζουν οι εποχές. Μια τέτοια επίμονη άρνηση της κλασσικής αφήγησης τις περισσότερες φορές αποδεικνύεται επώδυνη για τον θεατή και όταν πρόκειται και για φεστιβαλική, μη αγγλόφωνη ταινία  η καχυποψία χτυπάει κόκκινο.

Εντέλει η ταινία, βέβαια, δεν αποδείχτηκε περισσότερη βαρετή απ’ότι είδαμε μέχρι τώρα στο  διαγωνιστικό του Αθηναϊκού φεστιβάλ. Η ηρωίδα του τίτλου μπορεί να μην βγάζει στιγμή λέξη από το στόμα της, υπακούοντας στο επιτηδευμένο κλισέ του βουβού πρωταγωνιστή, και όλος ο κορμός της δράσης να στηρίζεται σε δυο τρία ισχνά μικροεπεισόδια, ωστόσο η ταινία διαθέτει και  ροή και αφηγηματική συνέπεια.

Η  αντιεπικοινωνιακή βουβαμάρα που έχει υιοθετήσει η πρωταγωνίστρια, σηματοδοτεί ξεκάθαρα και την ανάγκη της να αποκοπεί από τις συμβάσεις της κοινωνίας. Αντίστοιχα και οι δημιουργοί της ταινίας επιλέγουν να τηρήσουν τις αποστάσεις τους από τις συμβάσεις της κινηματογραφικής αφήγησης,αντικατοπτρίζοντας την στάση της.

Με μια παρατηρητική κάμερα που συλλέγει φιλότιμα στιγμές από την καθημερινότητα της «Κυρίας» και των σκύλων που την συνοδεύουν, οι δημιουργοί σιγά σιγά μας μετατρέπουν σε μέλη της παράξενης αυτής αγέλης. Ουσιαστικά παρατηρούμε αυτή τη γυναίκα, μέσα από τα μάτια των τετράποδων συνοδών της. Δεν γνωρίζουμε, πως την λένε, ποιο είναι το παρελθόν της και τι την έκανε να επιλέξει μια τέτοια ζωή, έχουμε την δυνατότητα όμως να βγάλουμε χονδρικά συμπεράσματα για το χαρακτήρα της και τα θέλω της μέσα από τις λιγοστές της καθημερινές δραστηριότητες. Όσα ακριβώς δηλαδή θα αντιλαμβανόταν κι ένα ζώο . Και όντας κι εμείς ζώα στην τελική, μήπως αυτά είναι όλα κι όλα που χρειάζεται να ξέρουμε για τους συνανθρώπους μας; Μήπως αυτά είναι τελικά που μας ορίζουν;

Φυσικά η ταινία δεν απαντά σε αυτό το ερώτημα, σίγουρα όμως αρκεί που το εγείρει. Δεν ξέρω αν η «Κυρία των σκύλων» θα ικανοποιήσει τον σινεφίλ που ψάχνει παθήματα και καθάρσεις μέσα σε μια κινηματογραφική ιστορία, σαν sui generis εμπειρία όμως,  για κάποιους ενδέχεται να αποδειχθεί ιδιαιτέρως αποκαλυπτική.