Το 2010 έχει καταχωρηθεί επίσημα ως “έτος βιοποικιλότητας”, αν όμως οι σχετικοί ιθύνοντες είχαν λίγο περισσότερο χιούμορ θα μπορούσαν να το καταχωρήσουν και ως το ετος που η Amanda Seyfried διάβαζε γράμματα. Η νεαρή στάρλετ που μόλις είχε μεταπηδήσει στην A-list μετά την σαρωτική επιτυχία του “Mamma Mia”, θα πρέπει να είχε ξεκινήσει κάποιου είδους προσωπική σταυροφορία να προμοτάρει τα απανταχού ταχυδρομεία, εφόσον πρωταγωνίστησε απανωτά σε δύο φιλμ, που υμνούν την παραδοσιακή αλληλογραφία. Το πρώτο ήταν το “Dear John” , όπου αντάλλαζε γράμματα με τον φαντάρο εραστή της Channing Tatum, και το δεύτερο το “Letters to Juliet” με το οποίο θ’ασχοληθούμε σήμερα.

Στη συγκεκριμένη υπερχαρωπή κομεντί, η Amanda μας ξεκινάει μαζί με τον αρραβωνιαστικό της Gael Garcia Bernal για έναν πρόωρο μήνα του μέλιτος στην μαγευτική Βερόνα, την πατρίδα της δημοφιλούς σαιξπηρικής ηρωίδας. Επειδή όμως ο Gael αποδυκνείεται ολίγον τι εργασιομανής, όταν φτάνουν εκεί την αφήνει μπουκάλα ψάχνοντας να βρει προμηθευτές για το νέο του εστιατόριο. Η Amanda όμως που διψάει για ρομαντζάδες δεν πτοείται κι αποφασίζει να περάσει και μόνη της καλά, επιδιδόμενη στην αγαπημένη της ασχολία: Την αλληλογραφία. Με αφορμή ένα ξεχασμένο γράμμα που θ’ανακαλύψει κάτω από το μπαλκόνι που ξεροστάλιαζε ο Ρωμαίος, θα γίνει μέλος μιας ομάδας γυναικών που αυτοαποκαλούνται «γραμματείς της Ιουλιέτας» κι απαντάνε σε ερωτοχτυπημένες ψυχές, που αναζητούν ερωτικές συμβουλές.

Το ματαιωμένο love story μιας γηραιάς πλέον κυρίας, την οποία υποδύεται η Vanessa Redgrave θα την συγκινήσει κι η Αmanda,  θα βάλει στόχo να την επανενώσει με τον χαμένο εραστή των νεανικών της χρόνων. Όλως τυχαίως, βέβαια, αυτή η κυρία συνοδεύεται κι απο νοστιμούλη εγγονό, για να βολευτεί και η πρωταγωνίστρια μας, γιατί κακά τα ψέματα όσο χαριτωμένο κι αν είναι να βλέπεις υπερήλικες να ανταλάσσουν παθιασμένα φιλιά, ρομαντική κομεντί για multiplex χωρίς δραστήρια νεανική σάρκα δεν βγαίνει.

Δραστήρια τρόπον του λέγειν, γιατί ο βρετανός συμπρωταγωνιστής της Seyfried, Christofer Egan μοιάζει ακόμα πιο αφλόγιστος κι από τον Gael Garcia Bernal. Παρόλα αυτά το σενάριο αυτή την πτώση της ηρωίδας από το κακό στο χειρότερο, για κάποιο λόγο την ερμηνεύει ως happy end και την πασπαλίζει με όλη την γνωστή χρυσόσκονη. Φυσικά και η Redgrave βρίσκει τον χαμένο έρωτα της που φυσικά, παραμένει αφύσικα καλοδιατηρημένος για εβδομηντάχρονος και όλοι μαζί πάνε ευτυχισμένοι στην ακρογιαλιά.

Ναι,μόλις έκανα spoiler, όλη την ταινία, κάντε μου μήνυση, αλλά μην ξεχάσετε να μηνύσετε και τους παραγωγούς σε αυτή την περίπτωση, που από το trailer έχουν ήδη αποκαλύψει τα πάντα. Όχι, ότι χρειάζεται να είσαι και μέντιουμ για να μαντέψεις τα twists αυτού του απροκάλυπτα φορμουλαϊκού chick flick.

Γιατί λοιπόν να χάσεις μιάμιση ώρα από την ζωή σου όταν μπορείς να ξεμπερδέψεις με ένα δίλεπτο; Δεν υπάρχει κανένας σοβαρός λόγος πέρα από το ότι ο Ιταλικός ήλιος κολακεύει αφάνταστα το υπέροχο μουτράκι της Seyfried, σχεδόν όσο και ο ελληνικός στο “Mamma Mia”. Επίσης η παρουσία της Redgrave δεν παύει ποτέ να αποτελεί στέρεο άλλοθι για να υποκύψεις σ’οποιονδήποτε φιλμικό πειρασμό. Κι αν μη τι άλλο μέσα στον βαρύ χειμώνα που έρχεται δεν μπορούμε να φανταστούμε καλύτερο αντίδοτο από αυτήν την ηλιόλουστη κι ανώδυνη κινηματογραφική καρτ ποστάλ που, με λίγη επιείκια από μέρους σας, δύναται να φτιάξει το μεσημέρι μιας συννεφιασμένης Kυριακής σας.