Η γυναίκα με τη μερσεντές
(Moka)
Είδος: |
|
Έτος παραγωγής: | 2016 |
Σκηνοθεσία: | Frédéric Mermoud |
Σενάριο: | Antonin Martin-Hilbert, Frédéric Mermoud |
Ηθοποιοί: | David Clavel, Emmanuelle Devos, Nathalie Baye |
Πρεμιέρα: | 28-09-2017 |
Γράφει:
Κλονισμένη από τον πρόσφατο θάνατο του γιού της η Diane Kramer, παίρνοντας μαζί της μονάχα μερικά πράγματα, λίγα χρήματα και ένα όπλο, φεύγει για το Εβιάν, αποφασισμένη να βρει τον δολοφόνο του. Ένας ιδιωτικός ντετέκτιβ την πληροφορεί ότι μια Mercedes, χρώματος μόκα, χτύπησε τον γιό της και πλέον μοναδικός της στόχος είναι να βρει τον οδηγό της.
Προχωρά την έρευνα μόνη της, χωρίς την υποστήριξη της αστυνομίας και του άνδρα της και η ανακάλυψη του δράστη, τής γίνεται εμμονή. Αποφασίζει να πάρει το νόμο στα χέρια της και να δράσει σύμφωνα με το αρχαίο ρητό «οφθαλμός αντί οφθαλμού».
Όμως ο δρόμος προς την αλήθεια είναι πιο περίπλοκος απ’ ότι φαίνεται. Η Diane(Emmanuelle Devos) θα βρεθεί αντιμέτωπη με μια άλλη γυναίκα(Nathalie Baye), γοητευτική και μυστηριώδη.
Η ταινία «Η γυναίκα με τη Μερσεντές» έκανε πρεμιέρα στο πλαίσιο του διαγωνιστικού τμήματος του 18ου Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου, με την παρουσία του σκηνοθέτη Φρεντερίκ Μερμούντ, τη Δευτέρα 27 Μαρτίου, στον Κινηματογράφο Δαναός στην Αθήνα. Πρόκειται για μια από τις πιο πολυσυζητημένες ταινίες του φεστιβάλ καθώς βασίζεται στο μπεστ σελερ μυθιστόρημα «Μόκα» της Τατιάνα ντε Ροσνέ. Υπόσχεται «Ένα απρόβλεπτο ψυχολογικό θρίλερ γεμάτο σασπένς και ανατροπές, στα βήματα του Χίτσκοκ και του Πολάνσκι».
Ο Ελβετός σκηνοθέτης έγινε γνωστός μέσα από την τηλεοπτική μίνι σειρά Les Revenants(Αυτοί που επιστρέφουν) η οποία λίγα χρόνια πριν καθήλωσε το διεθνές κοινό. Πρόκειται για τη δεύτερη συνεργασία του σκηνοθέτη με τη Emmanuelle Devos στη μεγάλη οθόνη.
Πρόκειται για ένα θρίλερ με επίκεντρο την εκδίκηση, στο οποίο ξεχωρίζει η εξαιρετική του σινεματογραφία. Τα υπέροχα πλάνα της Ελβετικής επαρχίας αποτελούν το κατάλληλο σκηνικό για τη σκοτεινή αυτή ταινία. Αγκαλιάζουν την πλοκή καταφέρνοντας να προσδώσουν ένα παραπάνω ενδιαφέρον στην ταινία, που παρότι έχει σασπένς δεν καταφέρνει να αγγίξει το βιβλίο. Θα περίμενε κανείς ένα τέλος πιο ευρηματικό και πρωτότυπο, από το πανεύκολα προβλέψιμο φινάλε.
