H καινούργια ταινία του Mick Jackson, Denial πραγματεύεται επίκαιρα ζητήματα όπως είναι ο ρατσισμός, η ελευθερία του λόγου, η διαφθορά και η αντικειμενικότητα των ιστορικών. Η ταινία βασίζεται στο βιβλίο της Αμερικανίδας ιστορικού και συγγραφέα Deborah Lipstadt, “History on Trial: My Day in Court with a Holocaust Denier” το οποίο αφηγείται την δικαστική διαμάχη που είχε με τον επίσης Βρετανό ιστορικό και αρνητή του Ολοκαυτώματος David Irving.

Η ταινία ξεκινά με την Lipstadt (Rachel Weisz) να δέχεται μήνυση από τον Irving (Timothy Spall) για το βιβλίο της “Denying the Holocaust” μέσα στο οποίο τον κατηγορεί ότι αρνείται το Ολοκαύτωμα για να εξυπηρετήσει δικούς του πολιτικούς σκοπούς. Κατά την διάρκεια της δίκης που παίρνει μέρος στο Λονδίνο η Lipstadt πρέπει να αποδείξει ότι ο Irving προσπαθεί να αποκρύψει ένα πραγματικό ιστορικό γεγονός για να στηρίξει τις νεοναζιστικές του ιδέες. Σε αυτό βοηθάει και η ικανή ομάδα δικηγόρων που προσλαμβάνει η συγγραφέας που έχει για επικεφαλή τον Anthony Julius (Andrew Scott), γνωστό για την εκπροσώπηση της πριγκίπισσας Νταϊάνας και για την δράση του κατά του αντισημιτισμού.

H ταινία επικεντρώνεται στην επίσκεψη της Lipstadt στο Άουσβιτς με τον επίσης δικηγόρο της Richard Rampton (Tom Wilkinson). Ενώ η επίσκεψή τους αρχικά γίνεται για να μαζέψουν στοιχεία για την δίκη η Lipstadt  συνειδητοποιεί σε αυτό το ταξίδι πόσο μεγάλη προσωπική αξία έχει για εκείνη να νικήσει και να δικαιώσει τα θύματα και όσους επιβίωσαν από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η Lipstadt σύντομα βρίσκεται διχασμένη ανάμεσα στην υπερασπιστική γραμμή που τους προτείνουν οι δικηγόροι της, δηλαδή να μην μιλήσει καθόλου στην δικαστική αίθουσα και να αφήσει τους ιστορικούς και τους δικηγόρους να κάνουν όλη την δουλειά και από την άλλη στην επιθυμία της να δώσει βήμα στους επιζώντες και να υπερασπιστεί η ίδια τον εαυτό της.

Το Denial προσπαθεί να μεταφέρει την δίκη με απόλυτη ακρίβεια στην οθόνη αφού μέχρι και τα ρούχα της Weisz είναι ακριβώς τα ίδια με τα ρούχα που φορούσε η Lipstadt. Καταφέρνει να μεταφέρει στο θεατή τον διχασμό της πρωταγωνίστριας μεταξύ της προσωπικής αξίας που έχει για εκείνη η δίκη και της αξίας που έχει για την ιστορία. Οι δικηγόροι της είναι αυτοί που αντιλαμβάνονται ότι η δίκη είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο από μια απλή αντιμαχία μεταξύ μιας Εβραίας ιστορικού και ενός ρατσιστή ακροδεξιού. Η ταινία θέτει το ερώτημα των ορίων της ελευθερίας του λόγου και αναρωτιέται αν κάποιος επικαλούμενος την ελευθερία του λόγου μπορεί να αμφισβητεί ιστορικές αλήθειες. H δικαίωση της Lipstadt είναι και δικαίωση μιας αντικειμενικής ιστορικής αλήθειας που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από οποιονδήποτε ανεξαρτήτως του ρόλου και της εξουσίας που έχει. Το Denial στηρίζεται σίγουρα στις πολύ καλές ερμηνείες από την Weisz, τον Spall και τον Wilkinson. Εκεί που αδυνατεί να ανταπεξέλθει είναι στην ανάπτυξη κάποιων δεύτερων ρόλων και στην αρμονική ύπαρξη της κεντρικής ιστορίας με κάποιες υπο ιστορίες. H επιζών του Άουσβιτς που εμφανίζεται στα μέσα της ταινίας δεν εξυπηρετεί κάποιο σκοπό στην πλοκή παρα μόνο να συγκινήσει με την παρουσία της. Επίσης η ιστορία της νεαρής δικηγόρου μας παρουσιάζεται πολύ συνοπτικά χωρίς να συνδέεται με την υπόλοιπη ιστορία. Ο σκηνοθέτης παρουσιάζει μια ενδιαφέρουσα ιστορία με ένα δυνατό cast και καταφέρνει να μην γίνει τόσο αισθητό το λιγότερο ενδιαφέρον σκηνοθετικό στιλ του.