Μια νεαρή Ιρλανδή, αναγκάζεται να μεταναστεύσει στις ΗΠΑ στις αρχές της δεκαετίας του ’50 για να βρει δουλειά. Η αφετηρία της ταινίας είναι τόσο απλή και μερικές φορές αυτό είναι που αρκεί για να ξετυλιχτεί μια ιστορία καθημερινή, ανθρώπινη και συγκινητική.

Η Eilis (Saoirse Ronan) αφήνει πίσω της τη ζωή που είχε, τη μητέρα και την αδελφή της, τις φίλες της και ξεκινά από μια μικρή, ήσυχη πόλη της Ιρλανδίας να ταξιδέψει στη Ν. Υόρκη, στο Brooklyn, όπου έχουν εγκατασταθεί και άλλοι Ιρλανδοί για να βρουν το «Αμερικανικό Όνειρο».

Εκεί βρίσκει τη μεταπολεμική Αμερική του ’50 που αρχίζει να χτίζει το καινούργιο της πρόσωπο και τη Ν. Υόρκη να μεταμορφώνεται σε μια μεγαλούπολη του 20ού αιώνα. Οι ρυθμοί της ζωής, οι συμπεριφορές των ανθρώπων, το στυλ, όλα είναι διαφορετικά από ό,τι είχε συνηθίσει. Όσο προσπαθεί να προσαρμοστεί, θα γνωρίσει έναν νεαρό Ιταλό και ο έρωτάς τους θα είναι καταλυτικός για τις αποφάσεις που πρέπει να πάρει η Eilis.

Βασίζοντας την ταινία τους στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Ιρλανδού Colm Tóibín, οι John Crowley (σκηνοθεσία – Boy A) και Nick Hornby (σενάριο – High Fidelity, An Education) χτίζουν την ιστορία και τους χαρακτήρες τους με αληθοφάνεια και συναίσθημα. Οι διάλογοι είναι καθημερινοί, η σκηνοθεσία ακολουθεί και αναδεικνύει τα συναισθήματα, χρησιμοποιώντας χρώματα, φως και προσεγγίζοντας τους ήρωες με αγάπη και συμπόνοια.

Φυσικά όλα αυτά τα επιστεγάζει η ερμηνεία της Saoirse Ronan, που δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι σηκώνει την ταινία στους ώμους της. Η φυσικότητα στο παίξιμό της και η ακριβέστατη απεικόνιση όλων των σταδίων της «μεταμόρφωσης» που περνά, από τη στιγμή που αναχωρεί από την Ιρλανδία αγνοώντας τι θα της επιφυλάξει το μέλλον, ως το τέλος της ταινίας, είναι άξια αναγνώρισης. Δίπλα της, έχει τον Emory Cohen σε έναν ρόλο που μάλλον θα του ανοίξει πόρτες και τους Jim Broadbent και Julie Walters να συμμετέχουν προσφέροντας το κύρος της πολύχρονης εμπειρίας τους.

Μακριά από διδακτισμούς και παραδειγματισμούς, το Brooklyn συγκινεί και θέτει ερωτήματα όπως «τι θεωρούμε πατρίδα μας», «τι θεωρούμε οικογένεια» και ακολουθεί την Eilis στην προσπάθειά της να τα απαντήσει, όπως θα έκανε ένας οποιοσδήποτε μετανάστης στη θέση της. Κανένας δεν μπορεί να τη βοηθήσει σ’ αυτό, είναι κάτι που πρέπει να ανακαλύψει μόνη της. Όμως, η ταινία είναι τόσο αληθινή που θα μιλήσει στον καθέναν από μας.

Νίκος Βλάμης