Update: Η μεξικάνικη ταινία «Ονειρεύομαι σε άλλη γλώσσα» κυκλοφορεί στις ελληνικές αίθουσες από τις 30 Αυγούστου αλλά το Cinefreaks την είχε παρακολουθήσει στα πλαίσια του Outview Festival που είχε γίνει τον περασμένο Απρίλη. Έτσι, αναδημοσιεύουμε την κριτική μας…

Αποφασισμένος να καταγράψει και να διατηρήσει τις γηγενείς γλώσσες του Μεξικού που αφανίζονται σταδιακά, ένας ιδεαλιστής φοιτητής γλωσσολογίας, ο Martin, ταξιδεύει βαθιά στις ζούγκλες του Veracruz για να μαγνητοφωνήσει τους δυο εναπομείναντες ομιλητές Zikril, τους ηλικιωμένους Isauro και Jacinta.

Όμως, όταν o Jacinta πεθαίνει, αποκαλύπτεται στον Martin πως υπάρχει ένας ακόμη που την μιλάει, ο δύστροπος και απόμακρος Evaristo. Ο νεαρός Martin συνειδητοποιεί πως το να πείσει τον Evaristo να συνομιλήσει με τον Isauro δεν θα είναι απλό: Οι δυο ηλικιωμένοι μοιράζονται ένα μυστικό που τους χωρίζει εδώ και 50 χρόνια. Δουλεύοντας με την Lluvia, την όμορφη εγγονή του Evaristo, ο Martin σταδιακά αποκαλύπτει το κρυμμένο αυτό επί δεκαετίες μυστικό. Ένα μυστικό που θα οδηγήσει σε απρόσμενες αποκαλύψεις για μια φυλή, προκειμένου να διασωθεί ένας ολόκληρος τρόπος ζωής, ο οποίος αργοπεθαίνει.

Από τη μια ένας στριμμένος γέρος που δεν συμπαθεί ούτε τα άντερά του. Από την άλλη ένας μοναχικός συνομήλικός του που δεν ξέρει καμία άλλη γλώσσα παρά μόνο τα Zikril, την ξεχασμένη πλέον διάλεκτο της μεξικάνικης ζούγκλας. Φίλοι στα νιάτα τους, κολλητοί, αληθινά αδέρφια. Πλέον, έχουν να μιλήσουν πάνω από 50 χρόνια. Αν δεν ξέραμε πως παρακολουθούμε την ταινία που προβάλλεται σε ένα queer φεστιβάλ θα ψαρώναμε πως όντως, έχουν τσακωθεί για μια γυναίκα, όπως αρχικά δίνεται ως εξήγηση. Όμως, στην πραγματικότητα, υπάρχει κάτι άλλο εδώ.

Υπάρχει φυσικά και ένα πιο συνηθισμένο ειδύλλιο μέσα στην πλοκή για να νιώθει άνετα και το straight κοινό που δεν έχει μάθει να τα αντιλαμβάνεται ως κανονικά κάποια πράγματα -μιλάμε για το Μεξικό άλλωστε. Αυτό ανάμεσα στον ωραίο φοιτητή γλωσσολογίας και την κούκλα εγγονή του ενός από τους δυο γέρους βασικούς χαρακτήρες. Το εν λόγω straight ζευγάρι θα μπορούσε να είναι τέλειο για μια άλλη ταινία, ωστόσο εδώ βρίσκεται απλά για να γεμίζει το σκηνικό: τα φώτα είναι στραμμένα, δικαιωματικά, αλλού. Δηλαδή στους δυο ηλικιωμένους κυρίους και τα μυστικά που κουβαλάνε από τα παλιά.

Ακροβατώντας εξαιρετικά ανάμεσα στην αληθοφάνεια και το κωμικό στοιχείο, το (επι της ουσίας) ρομάντζο αυτό καταφέρνει να συγκινήσει όσο ελάχιστες ταινίες του είδους του. Κυρίως, γιατί αφενός δεν προσεγγίζει απλοϊκά το περίπλοκο ζήτημα με το οποίο καταπιάνεται και αφετέρου διότι δεν το εκκενώνει από τον ρομαντισμό του λόγω προς χάρη του ρεαλισμού. Θαυμαστές δημιουργικές ισορροπίες που σε κάνουν να νομίζεις ότι όσα βλέπεις είναι όντως αληθινά και ως εκ τούτου ακόμα πιο συγκινητικά.

Ρωτήστε και το δακρυσμένο κοινό που έβγαινε από την προβολή της ταινίας στα πλαίσια του 11ου Outview Film Festival. Η ταινία από το Μεξικό παίχτηκε την πρώτη μέρα του queer φεστιβάλ της Αθήνας, παρουσία του Μεξικανού Πρέσβη, ο οποίος χαιρέτησε την διοργάνωση και μίλησε -ως gay και ο ίδιος- για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων στην χώρα του.