Φέτος το καλοκαίρι θα συμπληρωθούν 4 χρόνια από τότε που η μουσική βιομηχανία θρηνεί τον χαμό της Amy Winehouse, η οποία πέθανε σε ηλικία 27 ετών. Μαζί με την επέτειο, θα έχουμε και την άφιξη του Amy, του ντοκιμαντέρ από τον σκηνοθέτη του βραβευμένου Senna, Asif Kapadia.

Στο πρώτο trailer, ο Kapadia αφήνει τη δημιουργό να μιλήσει για τον εαυτό της, διαμέσου παλιότερων συνεντεύξεων, φωτογραφιών και βίντεο. Ακουστικό background, μία εκτέλεση του “Back to Black”.  

Το διάρκειας 90 λεπτών ντοκιμαντέρ, θα περιέχει και ανέκδοτο μέχρι στιγμής υλικό, όχι μόνο από τη ζωή, αλλά και από την καριέρα της, με τραγούδι που θα ακούσουμε πρώτη φορά στην ταινία.

Η κληρονομιά της Winehouse είναι πάντως σε πολύ καλά χέρια, εκείνα του Kapadia. Η τελευταία του ταινία, Senna, σχετικά με τον Βραζιλιάνο οδηγό της Formula 1, Ayrton Senna, θεωρείται ένα από τα καλύτερα ντοκιμαντέρ που έχουν γίνει ποτέ, και εμείς έχουμε την ελπίδα, να συμβεί κάτι ανάλογο με το Amy.

Στο trailer, ο δημοσιογράφος ρωτάει την Winehouse, πόσο “μεγάλη” πιστεύει ότι θα γίνει: “Δεν το πιστεύω. Δεν πιστεύω ότι θα γίνει κάν διάσημη. Δε νομίζω να μπορώ να το διαχειριστώ, μάλλον θα τρελαθώ. Δηλαδή, θα τρελαθώ.”

Μία προφητική δήλωση. Ανέβηκε στην κορυφή των μουσικών charts, απέκτησε εκατομμύρια fans, απέσπασε καταπληκτικές κριτικές, κέρδισε Grammy, αλλά όλα αυτά δεν ήταν αρκετά για να ισορροπήσουν την προσωπική της ζωή. Βρέθηκε νεκρή το 2011, μετά από υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ.

Το Amy θα κάνει πρεμιέρα στη Μεγάλη Βρετανία στις 3 Ιουλίου, και στις H.Π.Α, και τον υπόλοιπο κόσμο, μέσα στο καλοκαίρι.

Το ντοκιμαντέρ για τη ζωή της Amy Winehouse είναι επιτέλους στις αίθουσες και μπορώ να ομολογήσω ότι έχει να πέσει κλάμα. Ο Kapadia έκανε ακόμη μία φορά πολύ καλή δουλειά, δημιουργώντας όχι απλά ένα ντοκιμαντέρ, αλλά ένα συναρπαστικό και άκρως γοητευτικό έργο, που κατορθώνει να δώσει και πάλι ζωή στη φωνή και τον μύθο της αυτοκαταστροφικής ερμηνεύτριας.

Ένα κολάζ από τηλεοπτικό υλικό και πολύ προσωπικά home video με εμμονικά συχνά κοντινά και γκρο πλαν στο πρόσωπο της -μυθικής πλέον- πρωταγωνίστριας συνιστά την ουσία του “Amy”. Αινιγματική, αλλόκοτη, με μια ξωτικίσια αύρα και πολύ έντονο μακιγιάζ, η Amy Winehouse μας κατακτά από την αρχή ακόμα, όταν το φιλμ αφηγείται τα εφηβικά της χρόνια. Στη συνέχεια βλέπουμε πόσο πολύ την επηρέασαν τα δύσκολα παιδικά της χρόνια, όταν ο πατέρας της, Mitch, εγκατέλειψε την οικογένειά τους, για να επιστρέψει αργότερα και να συμβάλλει δραματικά στην υπόλοιπη ζωή και την καριέρα της. Άλλωστε εκείνος ήταν που υποστήριζε την επιλογή της να μην μπει σε πρόγραμμα αποτοξίνωσης, όπως επισημαίνει η ίδια στο τραγούδι της “Rehab”, που, εντελώς ειρωνικά, αποτέλεσε και μία από τις πιο γνωστές της επιτυχίες.

Ωστόσο στο σημείο αυτό πρέπει να λυθεί μια παρεξήγηση που κουβαλάει το συγκεκριμένο κομμάτι. Η Winehouse μέσα από το “Rehab” τα βάζει με όλο το σύστημα του αμερικανικού lifestyle. Το τελευταίο λατρεύει τα comeback πρώην ξοφλημένων καλλιτεχνών και τις δεύτερες ευκαιρίες που δόθηκαν σε πρώην “άτακτα” τέκνα του starsystem, σε σημείο τέτοιο, ώστε να έχει στηθεί μια τεράστια και κερδοφόρα βιομηχανία μύησης πρώτα στα ναρκωτικά και ύστερα στα κέντρα απεξάρτησης. Έτσι, στην ουσία, η Amy επιτίθεται στην υποκρισία αυτού του συστήματος, προτιμώντας να μένει συνειδητά αφοσιωμένη στην προσωπική της υπερβολή.

Επιπλέον παρακολουθούμε και όλους τους “συμβούλους” και “μάνατζερ” της, να σπεύδουν να επιβεβαιώσουν, ότι οι ίδιοι ουδεμία σχέση είχαν με τις καταχρήσεις που έκανε η Winehouse (drugs, αλκοόλ, υπερβολικά πολλή δουλειά) ώστε να αποφευχθούν τυχόν παρεξηγήσεις. Παρ’ όλα αυτά ο Kapadia αφήνει στον θεατή το συμπέρασμα, μαζί με πολλές υπόνοιες για τεράστιες ευθύνες του πατέρα της Amy, ανεξαρτήτως των σπαρακτικά αγνών του προθέσεων. Και μιας που μιλήσαμε για “αγνές” προθέσεις, ας πούμε και για το σύζυγο της Winehouse, τον Blake Fielder-Civil. Ένα κορίτσι σαν την Amy, σε όλη της τη ζωή μοιάζει να έψαχνε να αφιερωθεί σε μια ισχυρή και προστατευτική ανδρική φιγούρα, είτε αυτή προβαλλόταν στον πατέρα της Mitch, είτε στο σύζυγό της Blake Fielder-Civil, έναν εξίσου επιδραστικό και προβληματικό χαρακτήρα, ο οποίος φαίνεται να την μύησε στον κόσμο της ηρωίνης και των σκληρών ναρκωτικών. Χρήστης και ο τελευταίος, δημιούργησε μαζί της μια δυσλειτουργική σχέση όπως αυτή που εκείνη είχε με τον πατέρα της, κατά την οποία ο Blake ερχόταν συνεχώς αντιμέτωπος με τη δική του ασημαντότητα εξ αντιδιαστολής με το φυσικό χάρισμα της Amy, πράγμα που τους οδηγούσε σε συνεχείς χωρισμούς και επανασυνδέσεις.

Σ’ αυτό το ευαίσθητο και παθιασμένο αφιέρωμα, φυσικά υπάρχουν οι άσχημες και οι σκληρές στιγμές, αφού παρακολουθούμε όλην την πορεία της ζωής της Winehouse μέχρι και την κατάληξή της. Παρ’ ότι γνωρίζουμε ποιο είναι το τέλος, αυτό δεν το κάνει λιγότερο τραγικό, καθώς σε όλη τη διάρκεια φαίνεται με τρομερή καθαρότητα το αναπόφευκτο, το μοιραίο που όλοι οι άνθρωποι από τον περίγυρό της έβλεπαν, ανίκανοι να κάνουν κάτι για να το αποτρέψουν.