Είδος:	Αισθηματική, Δράμα, Εποχής
Έτος παραγωγής:	2018
Χώρα:	Γαλλία
Σκηνοθεσία:	Jean Becker
Σενάριο:	Jean Becker
Ηθοποιοί:	François Cluzet, Nicolas Duvauchelle, Sophie Verbeeck

Γράφει:
Βαθμολογία Cinefreaks:

Σε μια μικρή πόλη, το 1919, ένας ήρωας πολέμου παραμένει φυλακισμένος. Μπροστά από την πόρτα, ο σκύλος του γαυγίζει μέρα νύχτα. Όχι πολύ μακριά από εκεί, μια νεαρή γυναίκα ταλαιπωρημένη από την αγροτική δουλειά, αλλά και ταυτόχρονα πολύ μορφωμένη για να είναι μια απλή αγρότισσα, περιμένει και ελπίζει. Ο δικαστής που αναλαμβάνει να ξεδιαλύνει την υπόθεση, είναι ένας αριστοκράτης του οποίου οι αρχές κλονίστηκαν μετά τον πόλεμο.

Η γαλλική ταινία εποχής του Jean Becker που ντεμπούταρε στις ελληνικές αίθουσες στα πλαίσια του 19ου Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου Ελλάδας φιλοδοξεί να «παντρέψει» αρμονικά διάφορα είδη. Θέλει να είναι ένα νουάρ εποχής με ένα μυστήριο το νήμα του οποίου ξετυλίγεται αργά και σταδιακά κατά την εξέλιξη της πλοκής. Θέλει ταυτόχρονα να είναι ένα ρομαντικό δράμα, μια μεγάλη ιστορία αγάπης ανάμεσα σε έναν άντρα και μια γυναίκα. Ακόμα θέλει να είναι ένα δράμα χαρακτήρων ενώ πολύ περισσότερο από όλα αυτά θέλει να είναι μια φιλοσοσιαλιστική, αντιπολεμική ταινία.

Όλα αυτά τα είδη το «Κόκκινο Περιδέραιο» φιλοδοξεί να τα «παντρέψει». Αποτυγχάνει παταγωδώς: τα μπερδεύει όσο δεν πάει, τα μπλέκει άγαρμπα μεταξύ τους και τελικά, γίνεται μια ταινία που δεν ξέρει που πατάει και που πηγαίνει. Τρανταχτές σεναριακές αβλεψίες, αφηγηματικά κενά και προχειροδουλειές όσον αφορά κρίσιμα σημεία της πλοκής χαρακτηρίζουν αυτή την ταινία που σίγουρα δεν θα μείνει για πάρα πολύ καιρό στο μυαλό μας.

Οι χαρακτήρες μοιάζουν μαριονέτες, χωρίς βάθος και αληθοφάνεια, αφημένοι στα χέρια ενός άγαρμπου κουκλοπαίχτη, η αφήγηση καταλήγει μια αστειότητα και το φινάλε είναι σαν να προσπαθεί να κερδίσει τον διαγωνισμό της πιο κοινότυπης σύμβασης. Θα ξεχαστεί πολύ γρήγορα. Ευτυχώς…