Υπάρχουν πολλές πληγές στη σύγχρονη τηλεόραση. Τα επαναλαμβανόμενα σενάρια ας πούμε. Οι αντιγραφές ας πούμε. Αλλά έχουμε την αίσθηση ότι από τις σημαντικότερες είναι άλλη. Εκείνη του δεν ξέρω πότε να σταματήσω.

Μεγάλο πρόβλημα αυτό για κάποιες σειρές, όταν απέναντί τους έχουν κάποιες που κατάφεραν να αποχωρήσουν όσο ήταν στην κορυφή τους, βλ. The Leftovers, Breaking Bad, Penny Dreadful, κι ευτυχώς αρκετές ακόμα.

Όταν εμφανίστηκε το Dark γρήγορα κατάφερε να γίνει το αγαπημένο μας mindfuck. Παιδευτήκαμε πολύ μέχρι να βγάλουμε άκρη. Ποιος είναι ποιος. Ποια είναι ποια. Ποιος είναι από που. Κυρίως αυτό το τελευταίο. Ωστόσο, στα μισά της πρώτης σεζόν, μάθαμε τα πάντα, για να φτάσουμε σε ένα φινάλε που μας έκανε να μην μπορούμε να περιμένουμε. Όταν ήρθε η δεύτερη σεζόν, τα πράγματα πήγαν από το καλό στο καλύτερο, σε ό,τι αφορά την εμπειρία μας σαν θεατές. Το ίδιο περίπλοκο, ισάξιο mindfuck, και ένα φινάλε που μας συστήνει ότι πρέπει να περιμένουμε όχι μόνο 3 διαφορετικές χρονικές περιόδους, αλλά και παράλληλα σύμπαντα.

Ωστόσο, η απορία μας ήταν άλλη; Πόσο θα το τραβήξουν; Μπορεί να συνεχίσει στο ίδιο μοτίβο, ή θα καταντήσει ένα Lost; Το Netflix ανακοινώνει ότι η 3η θα είναι και η τελευταία σεζόν κι ότι θα αποτελείται από 8 μόλις επεισόδια. Και ξάφνου είχαμε απορίες: Θα το τρέξουν για να μας λυθούν οι απορίες, κι αν μας λυθούν; Ασχέτως καλού ή κακού, το φινάλε θα είναι ιδανικό; Σίγουρα θα είναι η τελευταία σεζόν; Και τελικά, θα καταλάβουμε τι στο καλό έγινε και γιατί;

Για να λέμε όμως τα πράγματα με το όνομα τους. Απέχει από το να πάρει τον όρο “αριστούργημα”, αλλά έχει καταφέρει να δημιουργήσει τηλεοπτικό τετελεσμένο σε ό,τι αφορά το χτίσιμο ενός κόσμου, χαρακτήρων, και χρονικών παράδοξων.

Κι όσο κι αν ο Jonas φαινόταν από την αρχή σαν την κινητήριο δύναμη της σειράς, στο φινάλε της δεύτερης σεζόν η “άλλη” Martha, ήταν σίγουρα η νέα σπίθα στη φωτιά μας, ειδικά μετά τον θάνατο της πρώτης. Κι ήταν ακριβώς αυτό το αφήγημα με την παράλληλες πραγματικότητες εκτός του βρόγχου, που μας έκανε να περιμένουμε πώς και πώς την τελευταία σεζόν.

Η όψη της πόλης στη νέα σεζόν, λειτουργεί όχι μόνο για την ατμόσφαιρα της πόλη, αλλά κυρίως για να καταλάβουμε τη νέα Martha, η οποία πλέον έχει κάνει τα ταξίδια μπρος πίσω, ρουτίνα, και έχει δει πολλά.  Η ιστορία συνεχίζει να μεταπηδά από το 2020, στο 2053, στο 1954, στο 1888, με την πόλη του Winden να είναι το σκηνικό όχι μόνο για τις διαφορετικές χρονολογίες, αλλά και για τα διαφορετικά σύμπαντα.

Κι ενώ οι απορίες είναι σωρό, και ξεκινάς τη (φανερά πιο αργή) τρίτη σεζόν, με τον φόβο ότι δεν θα καταλάβεις τίποτα, από ένα σημείο και μετά τα πάντα έχουν λογική, αρκεί να είμαστε λίγο προσεκτικοί. Οι δημιουργοί, δεν προσπάθησαν να μας κρατήσουν από το χέρι, λέγοντάς μας τι βλέπουμε τώρα. Αλλά ο τρόπος με τον οποίο εναλλάσσονται οι σκηνές από χαρακτήρα σε χαρακτήρα, από χρονιά σε χρονιά, από σύμπαν σε σύμπαν, αν αφεθείς, είναι τελικά εύκολο να μην χαθείς. Οκ, ας είμαστε και αντικειμενικοί. Είναι εύκολο να χαθείς. Αρκεί όμως να μην κοιτάς το κινητό σου την ώρα που παρακολουθείς.

Ο Jonas συνεχίζει να αποτελεί το επίκεντρο. Συνεχίζοντας από την 2η σεζόν, συνεχίζει να παίρνει πρωτοβουλίες, αλλά και ταυτόχρονα να προσπαθεί να βγάλει άκρη. Και μπορεί ο Adam του να είναι άλλη ιστορία, ο Jonas αντιλαμβάνεται για πρώτη φορά ότι δεν θέλει να είναι έρμαιο των καταστάσεων και των άλλων που βρίσκονται γύρω του. Όταν η Eva θα τον ενημερώσει ότι έχει υποχρέωση να λύσει αυτή την κατάσταση, ο ίδιος για πρώτη φορά φανερώνει ξεκάθαρα την πρόθεσή του:”Κουράστηκα να έχω όλες αυτές τις υποχρεώσεις”, γιατί για πρώτη φορά δεν θέλει να φέρει ευθύνη για κάτι που του χρεώθηκε. Και δεν σας κρύβω ότι μέχρι εκείνη τη στιγμή, δεν τον χώνευα καθόλου. Ωστόσο, με αυτή την ατάκα, δικαιολογείται ολόκληρο το character development του. Και γιατί θα πρέπει να είναι εκείνος αυτός που θα σώσει τον κόσμο; Θα μου πεις, ο μελλοντικός εαυτό του του έχει ευθύνη. Κι όμως, ο ίδιος δεν φταίει. Δεν βγάζει και πολύ νόημα, ίσως, αλλά παράλληλα σύμπαντα. Τι να πεις!

Από την άλλη πάλι έχουμε το αντίπαλον δέος που δεν είναι άλλο από την Martha. Από θύμα της προηγούμενης σεζόν, εδώ καλείται, επίσης σαν έρμαιο των καταστάσεων, να βρει κι εκείνη λύση για να μην λάβει χώρα η αποκάλυψη, μία αποκάλυψη η οποία, τουλάχιστον μέχρι το 7ο επεισόδιο δεν γνωρίζουμε καν, για πιο λόγο πρέπει να συμβεί. Η Martha ξέρει ότι πολλά από αυτά που θα κάνει δεν πρέπει να γίνουν. Πρέπει όμως, για το ανώτερο καλό. Έτσι την ενημερώνει η Eva της.

Και επειδή πάντα σε μία ιστορία υπάρχουν οι καλοί και οι κακοί, τους καλούς μπορείτε, και θα μπορέσετε, με ευκολία να τους εντοπίσετε. Ο κακός όμως της ιστορίας εδώ δεν είναι εμφανής. Γιατί αυτός είναι η ιδεολογική μάχη ανάμεσα στο ιδεατό και το πρέπον. Η Αποκάλυψη πρέπει να μην λάβει χώρα. Οι λόγοι που τα αντίπαλα στρατόπεδα οδεύουν προς αυτό, και η αντίθεσή τους είναι ο πραγματικός κακός, όσο κουραστικό κι αν ήταν το επαναλαμβανόμενο μοτίβο του “τέλους”, της “αρχής” και της “ελεύθερης βούλησης”.

Τουλάχιστον μέχρι την ιδανική λύση του δράματος. Προσέξτε. Το τέλος δεν είναι απαραίτητα καλό, ή απαραίτητα κακό. Είναι ιδανικό για το πώς έχουν πάει τα πράγματα.

Το φινάλε καταφέρνει να εξηγήσει τι στο καλό έχει συμβεί εδώ και 3 σεζόν, αλλά κυρίως γιατί έχουν συμβεί. Οι δημιουργοί αφήνουν αρκετά ερωτηματικά για να μπορείς να φανταστείς πράγματα, σε μία εξαιρετική ισορροπία που δύσκολα πετυχαίνει.

Για να είμαστε όμως και ακριβείς, μέχρι το φινάλε, τα νέα στοιχεία είναι ελάχιστα, και πολλές φορές, κυρίως εξαιτίας του ρυθμού, ο τρίτος κύκλος φαντάζει λίγο επιτηδευμένος. “Μας είπανε να κάνουμε 3η σεζόν, και κάναμε”. Κι όταν μιλάμε για γερμανική τηλεόραση, η φράση “αργός ρυθμός” είναι θέμα… Αλλά η σειρά έχει περισσότερα προτερήματα.

Εν κατακλείδι: Η τρίτη και (ελπίζουμε) τελευταία σεζόν του Dark, αποτελεί ένα εξαιρετικό ταξίδι στον χωροχρόνο, με εξαιρετικούς χαρακτήρες, αλλά ακόμη πιο ενδιαφέροντα παράδοξα. Κι ενώ οι δημιουργοί του Baran bo Odar και Jantje Friese, το παρατραβάνε με τις επαναλήψεις σε κάποια σημεία (αναφορές στα ταξίδια στον χρόνο, ελεύθερη βούληση κτλ κτλ), κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα τελικό κεφάλαιο που σε κάνει να ξεχνάς όλα τα υπόλοιπά.