Είτε την αγαπάς, είτε τη μισείς, δεν μπορείς παρά να παραδεχθείς ότι η Cate μας, είναι πάντα μία σίγουρη επιλογή όταν μιλάμε για την κινηματογραφική σου εμπειρία. Εκτός αν είχες ποτέ την τύχη να την απολαύσεις και στο θέατρο, οπότε τότε μιλάμε και για θεατρική εμπειρία.

Ήταν και παραμένει μία σταθερά, από τις λίγες. Όμορφη, έξυπνη, ταλαντούχα, με κοινωνική δράση σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη. Για εμένα η ταινία που με έκανε να αγαπήσω τα ταλέντα της ήταν η “Charlotte Gray”.

Ποια είναι όμως η Blanchett; Πάμε να κάνουμε ένα ταξίδι στη ζωή και την καριέρα μιας από τις καλύτερες ηθοποιούς της υφηλίου.

Και Εγένετο Cate…

Η Catherine Élise Blanchett, γεννήθηκε στις 14 Μαΐου του 1969, στο Ivanhoe, ένα προάστιο της Μελβούρνης, με ρίζες από Αγγλία, Σκωτία και Γαλλία. Η μητέρα της είναι δασκάλα, και ο πατέρας της, ο οποίος πέθανε από καρδιακή προσβολή όταν εκείνη ήταν 10 ετών, ήταν μόνιμος του Αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού. Είναι η δεύτερη από 3 αδέρφια.  Κατά την διάρκεια της εφηβείας της, πέρασε από πολλά στυλ, όπως αυτά της goth και punk. Κάποια στιγμή είχε ξυρίσει και το κεφάλι της. Το πάθος της για την υποκριτική ξεκίνησε όταν η ίδια σπούδαζε στο Γυναικείο Κολέγιο Μεθοδιστών της Μελβούρνης.  Ένα χρόνο μετά τις σπουδές της στο Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης, όπου σπούδασε οικονομικά και τέχνες, ξεκίνησε τα ταξίδια. Κατά την επίσκεψή της στην Αίγυπτο, της ζητήθηκε να συμμετέχει σε μία Αιγυπτιακή ταινία με θέμα το box, το  Kaboria. Μετά την επιστροφή της στην Αυστραλία συνέχισε τις σπουδές της στο Εθνικό Ινστιτούτο Δραματικής Τέχνης του Σίδνεϊ, από το οποίο αποφοίτησε το 1992. Και πολύ καλά έκανε.

Καριέρα

1992 – 2000: Από την “Ηλέκτρα”, στον “Ταλαντούχο Κο. Ρίπλεϊ”

Ο πρώτος θεατρικός της ρόλος σε μεγάλη παραγωγή ήταν μαζί με τον Geoffrey Rush, στο θεατρικό του David Mamet, Oleanna.  Την ίδια χρονιά, παίρνει και τον δεύτερο ρόλος της, σαν Κλυταιμνήστρα, σε μία παραγωγή της Ηλέκτρας του Σοφοκλή. Μερικές εβδομάδες μετά τις πρόβες, η πρωταγωνίστρια αποχώρησε, και η σκηνοθέτης Lindy Davies, της δίνει τον ρόλο της Ηλέκτρας, με την ερμηνεία της να γίνεται μία από τις καλύτερες θεατρικές της συμμετοχές ακόμα και σήμερα.  Το 1993, η Blanchett κερδίζει το θεατρικό βραβείο πρωτοεμφανιζόμενης, για την συμμετοχή της στην παράσταση του Timothy Daly, Kafka Dances,  και κερδίζει και το βραβείο Καλύτερης γυναικείας ερμηνείας για το  Oleanna, και γίνεται η πρώτη ηθοποιός που κερδίζει σε αυτές τις δύο κατηγορίες την ίδια χρονιά.

Από άλλες θεατρικές συμμετοχές (σημαντικότερη των οποίων, εκείνη στον Άμλετ, σαν Οφηλία) πάμε στο κινηματογραφικό της ντεμπούτο, όπου ενσάρκωσε μία Αυστραλιανή νοσοκόμα που αιχμαλωτίζεται από τον Ιαπωνικό Στρατό, κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου. Η ταινία το “Paradise Road”, σε σκηνοθεσία Bruce Beresford, το 1997, μαζί με Glenn Close και Frances McDormand. Ο πρώτος πρωταγωνιστικός ρόλος της σε ταινία, έρχεται την ίδια χρονιά, όπου της δόθηκε ο ρόλος της Lucinda Leplastrier, από τη σκηνοθέτη Gillian Armstrong, για το ρομαντικό δράμα Oscar and Lucinda, μαζί με τον Ralph Fiennes. Και κάπως έτσι ξεκίνησαν οι πρωταγωνιστικοί ρόλοι, και τα βραβεία. Υποψήφια εκείνη τη χρονιά για τα βραβεία της Αυστραλιανή Ακαδημίας, αλλά κέρδισε για την ρομαντική κομεντί Thank God He Met Lizzie, και το κοινό στη γενέτηρά της πλέον την ξέρει και τη λατρεύει.

Και από εκεί στην παγκόσμια αναγνώριση, σαν Ελισάβετ Α’, στο αριστουργηματικό Elizabeth,του 1998, σε σκηνοθεσία Shekhar Kapur. Κερδίζει τη Χρυσή Σφαίρα και το BAFTA, Α’ Γυναικείου, έχοντας για πρώτη φορά υποψηφιότητα για τα αντίστοιχα SAG και Oscar, και γίνεται επίσης και η πρώτη γυναίκα υποψήφια για Oscar που έχει ενσαρκώσει την Βασίλισσα της Αγγλίας. Την επόμενη χρονιά εμφανίζεται στη μικρού μήκους Bangers, σε σενάριο και σκηνοθεσία του συζύγου της, Andrew Upton. Μετά από αυτό ήρθε η ταινία του Anthony Minghella, The Talented Mr. Ripley, με Matt Damon, Gwyneth Paltrow, Jude Law, και Philip Seymour Hoffman, και η δεύτερη υποψηφιότητα για BAFTA.

2000-2011: Από τον “Άρχοντα των Δακτυλιδιών”, στην “Απίθανη Ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον”, και στην επιστροφή στο θέατρο

Ήδη μία εξέχουσα ηθοποιός, η Blanchett κατάφερε να μεγαλώσει το fan club της, όταν ο Peter Jackson, της προσφέρει τον ρόλο της Galadriel, στο The Lord of the Rings. Και από εκεί αρχίζει να προσθέτει στο ρεπερτόριο της όλο και πιο απαιτητικούς ρόλους. Το 2001 την είδαμε στα Charlotte Gray και The Shipping News, και στην κωμωδία Bandits, ταινία που της έδωσε την δεύτερη υποψηφιότητά της για Χρυσή Σφαίρα και SAG. Το 2002, την είδαμε μαζί με τον Giovanni Ribisi, στο σκηνοθετημένο από τον Tom Tykwer, Heaven, την πρώτη ταινία της ημιτελούς τριλογίας του Κριστόφ Κισλόφσκι. Το 2003 επιστρέφει στον “Άρχοντα”, και συνεργάζεται με Ron Howard, στο The Missing, με Jim Jarmusch, στο Coffee and Cigarettes,  και στο βιογραφικό Veronica Guerin, ταινία που της δίνει ακόμα μία υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα.

Το 2005, κερδίζει το πρώτο της Oscar. Β’ Γυναικείου για τον ρόλο της ως Katharine Hepburn στην ταινία του Martin Scorsese, The Aviator, και γίνεται η πρώτη ηθοποιός που κερδίζει Oscar ερμηνεύοντας μία ηθοποιό που έχει κερδίσει Oscar. Αλλά δεν κράτησε το αγαλματίδιο. Το προσέφερε στο Αυστραλιανό κέντρο κινηματογράφου.  Εκείνη τη χρονιά, κερδίζει το Α’ Γυναικείου στα Αυστραλιανά Κινηματογραφικά Βραβεία, για την ερμηνεία της ως Tracy Heart, μία πρώην χρήστη ναρκωτικών, στο  Little Fish, σε μία παραγωγή που υπέγραψε η ίδια μαζί με τον σύζυγό της.

Το 2006, την είδαμε μαζί με τον Brad Pitt στη Babel, του Alejandro González Iñárritu, ταινία που κέρδισε 7 Oscar, μαζί με George Clooney στην ταινία του Steven Soderbergh, The Good German, και στο καταπληκτικό  Notes on a Scandal, στο πλευρό της Judi Dench, ταινία που της χάρισε την τρίτη υποψηφιότητα για Oscar.

Το 2007, το Time την τοποθετεί στη λίστα των 100 Ανθρώπων Παγκόσμιας Επιρροής, και το Forbes την ονομάζει μία από τις πιο επιτυχημένες ηθοποιούς. Την ίδια χρονιά την είδαμε να εμφανίζεται σαν Janine, στο Hot Fuzz, εμφάνιση για την οποία δεν πληρώθηκε, αλλά έδωσε το μισθό της σε φιλανθρωπικά ιδρύματα. Το ’07 επίσης επέστρεψε σαν Ελισάβετ, στο Elizabeth: The Golden Age, και ενσάρκωσε επίσης την Jude Quinn, μία από τις 6 μετενσαρκώσεις του Bob Dylan στην πειραματική ταινία του Todd Haynes, στο I’m Not There. Κερδίζει το Volpi Cup Best Actress Award στο φεστιβάλ Βενετίας, βραβείο που της δίνει Heath Ledger, το Independent Spirit αλλά και τη Χρυσή Σφαίρα Β’ Γυναικείου. Στα Oscar εκείνης της χρονιάς κερδίζει 2 υποψηφιότητες. Μία για Α’ Γυναικείου για το  Elizabeth: the Golden Age και μία Β’ Γυναικείου, για το I’m Not There, και γίνεται η ενδέκατη ηθοποιός υποψήφια για 2 ερμηνείες την ίδια χρονιά, και η πρώτη που ήταν ξανά υποψήφια για τον ίδιο ρόλο.

Η συνέχεια ήρθε από τον Steven Spielberg, και το Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull, στον ρόλο της κακιάς πράκτορος της KGB, Dr. Irina Spalko, τον αγαπημένο κακό χαρακτήρα του σκηνοθέτη, και από τον David Fincher, στη δεύτερη συνεργασία της με τον Brad Pitt, στο The Curious Case of Benjamin Button. Στις 5 Δεκεμβρίου του 2008, απέκτησε το αστέρι της στο Walk of Fame. Το 2008 δίνει την φωνή της στο Ponyo, και το 2010 εμφανίζεται στο πλευρό του Russell Crowe, στο Robin Hood, του Ridley Scott.

Το 2009 επιστρέφει στο θέατρο, και μέχρι το ’11, συμμετείχε στα, “Λεωφορείον, ο Πόθος”, “A Doll’s House”,  “Groß und klein (Big and Small)”, “Θείος Βάνιας”, κερδίζοντας βραβεία σχεδόν σε όλα.

2012 – …έως σήμερα

Από το “Blue Jasmine”, στην “Σταχτοπούτα”, ένας δρόμος γεμάτος βραβεία

Στη διετία 2012-2014, επιστρέφει σαν Galadriel, στο The Hobbit (2012–14), και δίνει την φωνή της στην “Penelope” στο Family Guy. 

Και ερχόμαστε στο 2013, όπου η Blanchett παίζει την Jasmine French, στον πρωταγωνιστικό ρόλο της ταινίας του Woody Allen, Blue Jasmine, με τους Alec Baldwin και Sally Hawkins, και όλοι μας μιλάμε για τον καλύτερο ρόλο της καριέρας της. Και μετρήστε βραβεία: LAFCA Award, NYFCC Award, NSFC Award, Critics’ Choice Award, Santa Barbara International Film Festival Outstanding Performance of the Year Award, Australian Academy Award (AACTA), SAG, Χρυσή Σφαίρα, BAFTA, Independent Film Spirit Award και το Oscar Α’ Γυναικείου. Η Blanchett γίνεται η έκτη γυναίκα που έχει κερδίσει Α’ και Β’ γυναικείου Oscar, η τρίτη που κερδίζει Α’ Γυναικείου μετά από Β’, και η πρώτη Αυστραλιανή που κερδίζει πάνω από ένα Oscar.

Το 2014, συμπρωταγωνιστεί με τους Matt Damon και George Clooney, στο The Monuments Men, και χαρίζει τη φωνή της στην Valka του How to Train Your Dragon 2.

Το 2015 ήταν μία χρονιά που καταφέραμε να την δούμε σε πολλά, σε διαφορετικά, και να την αγαπήσουμε ξεχωριστά και καθένα από αυτά. Την είδαμε σαν Lady Tremaine, τη μητριά της Σταχτοπούτας, στην διασκευή της Disney, Cinderella.

Μετά ήρθε το Truth, του James Vanderblit, με τους Robert Redford και Dennis Quiad στο πλευρό της, αλλά και το εκπληκτικό, μοναδικό, απίστευτο κι ό,τι επίθετο γαματοσύνης μπορείτε να σκεφτείτε, και φυσικά μιλάω για το Manifesto, του Julian Rosefeldt, με εκείνη να ερμηνεύει 12 χαρακτήρες, σε ένα συνεχή μονόλογο.

Και μετά έρχεται την ίδια χρονιά το Carol, του Todd Haynes, με εκείνη και τη Rooney Mara, υποψήφιες για Α’ και Β’ Γυναικείου αντίστοιχα.

2017, και η Blanchett θα εμφανιστεί στο Song To Song, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Terrence Malick, μαζί με Ryan Gosling, Rooney Mara, Michael Fassbender, Natalie Portman και Holly Hunter. Επίσης είναι η χρονιά που θα ενταχθεί στο Marvel Cinematic Universe, ερμηνεύοντας την αδερφή του Thor, στο τρίτο μέρος της τριλογίας του, Thor: Rangarok, σε σκηνοθεσία Taika Waititi.
2018, και την βλέπουμε κινηματογραφικά 3 φορές: στο τίμια συμπαθητικό all-female reboot, Ocean’s 8, στο αναπάντεχα διασκεδαστικό The House with a Clock in its Walls, με τον Jack Black, αλλά δάνεισε και τη φωνή της στην live action εκδοχή του Mowgli, του Andy Serkis, κάνοντας την Kaa.

Το 2019, την είδαμε μόνο στο Where’d You Go, Bernadette, του Richard Linklater.

Φέτος, και παρά την Πανδημία, την απολάμβάνουμε στο τηλεοπτικό Mrs. America, από το Fx on Hulu.

Τι έχουμε να περιμένουμε:

Πρώτο και βασικό, το οποίο σταμάτησε τα γυρίσματα του, λόγω του ιού, δεν είναι άλλο από το Nightmare Alley, του Guillermo Del Toro.

Επίσης, έχει συμφωνήσει να εμφανιστεί σε 4 ταινίες, οι οποίες βρίσκονται στο στάδιο της προπαραγωγής: Don’t Look Up, του Adam McKay, μαζί με την Jennifer Lawrence. Lucy and Desi, του Aaaron Sorkin, το οποίο θα αφορά την βιογραφία της Lucille Ball. Borderlands, η μεταφορά του ομώνυμου βιντεοπαιχνιδιού. Armageddon Time, του James Gray.

Οι ταινίες της αριθμούν ένα σύνολο ανώτερο των 9 δισεκατομμυρίων δολαρίων στο παγκόσμιο box office, 7 από τις οποίες έχουν κερδίσει και το oscar καλύτερης ταινίας:  Elizabeth (1998), The Lord of the Rings trilogy (2001, 2002 και 2003), The Aviator (2004), Babel (2006), και The Curious Case of Benjamin Button (2008).

Αυτά τα ολίγα. Ο σκοπός είναι ότι την αγαπάμε, κυρίως για το γεγονός ότι πέρα από τα μεγαλύτερα ταλέντα, είναι και μία αξιόλογη καλλιτέχνης, με ό,τι κι αν αυτό συνεπάγεται.

Cate, το cinefreaks.gr δηλώνει fan σου…