Πολλοί νομίζουν ότι το να γράψει κανείς κάποιο σενάριο είναι εύκολο. Με λίγα λόγια ένα σενάριο περιλαμβάνει μόνο τους χαρακτήρες, το πρόβλημα που τους εμφανίζεται και ο τρόπος που θα αντιμετωπίσουν αυτό το πρόβλημα. Σωστά; Όχι. Το να γράψεις ένα καλό σενάριο χρειάζεται πολλά περισσότερα και ένα από αυτά είναι ο κανόνας των 3 λεπτών. (Εκτός άμα είσαι ο Kubrick ξέρω γω)

Ο κανόνας αυτός είναι αρκετά γνωστός σαν έννοια στη ψυχολογία και στο σενάριο σημαίνει ότι μια σκηνή με πολύ ένταση δεν θα πρέπει να υπερβαίνει τα 3 λεπτά, έτσι ώστε να δίνεται στον θεατή ένα διάλειμμα να πάρει ανάσα.

H Dr. Connie Shears και ο συγραφέας Paul Joseph Gulino έγραψαν ένα βιβλίο με τον τίτλο “The Science of Screenwriting: The Neuroscience Behind Storytelling Strategies” γύρω από αυτό το θέμα, το οποίο τους πήρε πέντε χρόνια για να ολοκληρωθεί.

Σε μία πρόσφατη συνέντευξη της, η Connie Shears, μίλησε για αρκέτα θέματα που περιέχει το βιβλίο τους και έδωσε κάποιες ενδιαφέρουσες συμβουλές για τους σεναριογράφους, μέσα από την οπτική γωνία ενός ψυχολόγου.

Ξεκίνησε να μιλάει για κάποιες ταινίες δράσης και μυστηρίου, οι οποίες το μόνο που προσφέρουν στο θεατή είναι φόβος και άγχος κατά την διάρκεια τους. Μία από τις πιο σημαντικές συμβουλές που έδωσε είναι πως οι σεναριογράφοι πρέπει να δημιουργούν αντιθέσεις στα συναισθήματα. Μετά από μελέτες που πραγματοποιήθηκαν και αφορούσαν την παρακολούθηση των ματιών των θεατών κατά την διάρκεια μιας ταινίας, το κοινό αντέξει μόνο 3 λεπτά έντασης. Προκειμένου να διατηρηθεί η προσοχή των θεατών, πρέπει να υπάρξει εναλλαγή μεταξύ έντασης και απελευθέρωσης και ο χρόνος είναι εξαιρετικά σημαντικός. Βέβαια αυτό δεν ισχύει μόνο στο σενάριο, αλλά και στη κινηματογράφιση και στη μουσική. Αν όλα αυτά δεν πετύχουν το κοινό βαριέται και χάνει την προσοχή του από την ταινία.

Μια άλλη συμβουλή που έδωσε είναι ότι ένας σεναριογράφος δεν πρέπει να γράφει το σενάριο και να έχει στο μυαλό του τι θα αρέσει στον θεατή. Πρέπει να τα δώσει όλα στην ιστορία. Το σενάριο πρέπει να παίζει με το ανθρώπινο μυαλό έτσι ώστε να γίνει ενδιαφέρον και να τραβήξει κόσμο. Η ταινίες είναι τόσο σημαντικές στους ανθρώπους γιατί ενστικτωδώς από μωρά μας αρέσει να ακούμε ιστορίες. Οπότε φαντάσου να ακούς μία ιστορία η οποία θα σε βάλει να σκεφτείς, θα σου ταρακουνήσει τον εγκέφαλο, θα σου δημιουργήσει έντονα συναισθήματα, αλλά θα σου δώσει και χρόνο να πάρεις ανάσα. Κάτι σαν τρενάκι του λούνα πάρκ.

Τέλος τόνισε ότι είναι πολύ σημαντικό για τους σεναριογράφους να παρακολουθήσουν και να διαβάσουν ψυχολογία για να κατανοήσουν πώς το κοινό θα ανταποκρίνεται στις ιστορίες που λένε.

Η ολοκληρωμένη συνέντευξη: