#Berlinale2018 Μέρα 8: το βλέμμα στο προσφυγικό και σε μία πειραματική ταινία
Ειδήσεις, Φεστιβάλ | 23-2-2018 |
H όγδοη μέρα της Berlinale ήταν μια μάλλον υποτονική μέρα όσον αφορά τους σταρς, καθώς μόνο ο Gael Garcia Bernal βρεθηκε στο κόκκινο χαλί. Ωστόσο η μέρα κάθε άλλο παρά βαρετή ήταν, καθώς το προσφυγικό επέστρεψε μετά από δυο χρόνια στο επίκεντρο της Berlinale ενώ είχαμε δύο ταινίες στο διαγωνιστικό με την μία να είναι πειραματική, να μπαίνει όμως στις λίστες όλων για τα βραβεία.
Δείτε όλη την κάλυψη του Cinefreaks από την Berlinale σε μια σελίδα
Δείτε επίσης:
Berlinale2018 Μέρα 7: Υπέροχες ταινίες αλλά εκτός διαγωνιστικού
Berlinale2018 – 5η μέρα: Ένα φαβορί και πολλές απογοητεύσεις
Berlinale2018 – 4η μέρα: Μπόλικες μετριότητες αλλά και ένα αριστούργημα από τον Μπεκμαμπέτοφ!
Berlinale 2018 – 3η μέρα: Βασίλισσα του Βερολίνου η Isabelle Huppert
Berlinale 2018 – 2η μέρα: Μία γεμάτη καλές ταινίες Berlinale
Berlinale 2018 – 1η μέρα: Η έναρξη του φεστιβάλ «μύριζε» Wes Anderson
H μέρα μας στο Βερολίνο ξεκίνησε εντυπωσιακά αν και εκτός συναγωνισμού για την Χρυσή Άρκτο, με το Eldorado.
Ο σκηνοθέτης του Eldorado, το 1941 ήταν ακόμη βρέφος, όμως λίγα χρόνια αργότερα κατά τον πόλεμο οι γονείς του φιλοξένησαν μια νεαρή Ιταλίδα πρόσφυγα με το όνομα Giovanna. Ο Markus και η Giovanna έγιναν φίλοι, όμως γρήγορα οι εξελίξεις στην διεθνή πολιτική σκηνή τους χώρισαν. Οι αναμνήσεις του σκηνοθέτη από την Giovanna, αντιπαραβάλλονται στην ταινία με το σύγχρονο κύμα προσφύγων που δέχεται η Ευρώπη. Ένα πλοίο του Ιταλικού ναυτικού περιπολεί στα θαλάσσια σύνορα με την Λιβύη έχοντας μέσα του 1800 πρόσφυγες/μετανάστες που είναι όλοι τεχνικά παράνομοι στην Ευρώπη. Από το πλοίο θα βρεθούν σε ένα camp προσφύγων όπου θα περάσουν 8 με 15 μήνες κατά μέσο όρο. “Δεν σας υποσχόμαστε τον παράδεισο, μετά την κόλαση που ζήσατε, αλλά όλα θα καλυτερεύουν μέρα με την μέρα.” λέει ένας εργαζόμενος στους πρόσφυγες. Για όσους φύγουν από το camp η μόνη λύση είναι να δουλεύουν παράνομα στις φυτείες ντομάτας, μένοντας σε ένα γκέτο να τους εκμεταλλεύονται γεωργοί που έχουν τζάμπα στην ουσία εργατικά χέρια. Οι γυναίκες αναγκάζονται σε εκπόρνευση.
“Αυτό που ζούμε δεν είναι ζωή, δεν είναι καν επιβίωση” λέει ένας από τους εργάτες στα χωράφια ντομάτας. Η ειρωνεία, ο χυμός ντομάτας που κονσερβοποιείται από τις ντομάτες που μαζεύουν, εξάγεται και στην Αφρική, από εκεί που ήρθαν οι άνθρωποι αυτοί, από μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες.
Το διαγωνιστικό συνεχίστηκε με το εντός συναγωνισμού αυτή τη φορά Museo με τον Gael Garcia Bernal να μην έρχεται τελικά στην Berlinale.
Οι ακόμα φοιτητές στα 30φευγα τους και μένοντας με τους γονείς τους, Juan και Wilson, οργανώνουν μια ληστεία στο Εθνικό Ανθρωπολογικό Μουσείο στην πόλη του Μεξικό κλέβοντας πολύτιμα αντικείμενα από την εποχή των Μάγιας, ανάμεσά τους και η εντυπωσιακή μάσκα του King Pakal. Η παράτολμη ληστεία λαμβάνει χώρα τα Χριστούγεννα, όταν οι δυο τους πιάνουν στον ύπνο την ασφάλεια του μουσείου. Όταν θα γυρίσουν σπίτι, θα δουν ότι η πράξη τους είναι πρώτο θέμα στην τηλεόραση ενώ όλοι αναφέρονται σε αυτήν σαν μια επίθεση απέναντι στο Μεξικάνικο έθνος. Ο πατέρας του Juan μάλιστα λέει ότι οι δράστες πρέπει να κρεμαστούν δημόσια.
H κριτική μας για το Μεξικάνικο Museo.
To διαγωνιστικό έκλεισε το βράδυ με το Touch me not.
“Tell me how you loved me, so I understand how to love.” Πές μου πως με αγαπάς, ώστε να καταλάβω πως να αγαπώ. Σκηνοθέτης και οι χαρακτήρες της ρίχνονται σε μια εξερεύνηση για την οικειότητα. Στην εύθραυση ισορροπία ανάμεσα σε πραγματικότητα και μυθοπλασία, το Touch Me Not ακολουθεί το συναισθηματικό ταξίδι των Laura, Tómas και Christian, προσφέροντας μία βαθιά οπτική στην ζωή τους.
Την ίδια ώρα που προσπαθούν να πετύχουν την οικειότητα, είναι βαθιά φοβισμένοι να το κάνουν. Προσπαθούν να ξεπεράσουν παλιές συνήθειες, αμυντικούς μηχανισμούς, ταμπού, για να κόψουν αυτή την φοβία και να νιώσουν τελικά ελεύθεροι.
Η ταινία μας δείχνει πως η οικειότητα μπορεί να επιτευχθεί μέσα από τους πιο απροσδόκητους τρόπους.
Κάπου ανάμεσα στο διαγωνιστικό και τις συνεντεύξεις είδαμε και λίγο πανόραμα με το Ισπανικό Sunday’s Sickness.
Η Annabel είναι μία επιτυχημένη επιχειρηματίας με έναν πλούσιο άντρα. Κατά την διάρκεια ενός πάρτι στο σπίτι της, θα γνωρίσει μία υπάλληλο του catering, καταλαβαίνοντας αμέσως ότι πρόκειται για την κόρη της Chiara, την οποία είχε εγκαταλήψει τριάντα χρόνια πριν και σε ηλικία μόλις 8 χρονών.
Η Chiara πλησιάζει την μαμά της έχοντας μόνο μία περίεργη επιθυμία: να μείνει εκείνη για 10 μέρες μαζί της. Μετά από πολύ σκέψη η Annabel συμφωνεί και επισκέπτεται την κόρη της στο απομακρυσμένο σπίτι της στα βουνά. Εκεί η κόρη της δεν φαίνεται να νοιάζεται πολύ για την συνάντησή τους με τις δυο να ακολουθούν τις πρώτες μέρες διαφορετικό πρόγραμμα και την Chiara να μην αποκαλύπτει στην μητέρα της τον πραγματικό λόγο της επιθυμίας της του να περάσουν αυτό το χρόνο μαζί. Τελικά οι κοινές εμπειρίες αλλά και κάποιες μυστηριώδεις αποκαλύψεις θα φέρουν τις δύο γυναίκες κοντά με την Annabel να πρέπει να πάρει μια δύσκολη απόφαση.
