Μία μέρα με 2 νέες ταινίες που διαγωνίζονται για την Χρυσή Άρκτο, ένα πολιτικό στούντιο φιλμ και δύο νέες ταινίες στο πανόραμα που δεν εντυπωσίασαν όμως. Πάμε να δούμε αναλυτικά.

Δείτε όλη την κάλυψη του Cinefreaks από την Berlinale σε μια σελίδα

Δείτε επίσης:

Berlinale2018 – 4η μέρα: Μπόλικες μετριότητες αλλά και ένα αριστούργημα από τον Μπεκμαμπέτοφ!

Berlinale 2018 – 3η μέρα: Βασίλισσα του Βερολίνου η Isabelle Huppert

Berlinale 2018 – 2η μέρα: Μία γεμάτη καλές ταινίες Berlinale

Berlinale 2018 – 1η μέρα: Η έναρξη του φεστιβάλ «μύριζε» Wes Anderson

Στο Διαγωνιστικό του φεστιβάλ, έκανε πρεμιέρα το «Utøya 22. Juli», η ταινία που αφηγείται τα γεγονότα που έλαβαν χώρα την 22η Ιουλίου του 2011, όταν ο ναζιστής Άντερς Μπρέιβικ εισέβαλε στο κάμπινγκ της Νεολαίας του Εργατικού Κόμματος Νορβηγίας και ξεκίνησε να πυροβολεί, σκοτώνοντας 69 άτομα και προκαλώντας μόνιμες αναπηρίες σε άλλα.

Η ταινία είναι ένα κλειστοφοβικό θρίλερ αγωνίας, γυρισμένη ολόκληρη σε μονόπλανο, που σε κάνει να βρίσκεσαι στην άκρη της θέσης σου, εγείρει όμως και ηθικά ζητήματα, γύρω από το κατά πόσο είναι αποδεκτό μια τραγωδία τόσο πρόσφατη στη συλλογική μνήμη να αποτελεί υλικό για ένα αγωνιώδες θρίλερ.

Η άποψή μας για την πιο αμφιλεγόμενη ταινία της Berlinale εδώ

Στο Διαγωνιστικό είδαμε επίσης το “3 Days in Quiberon”.

Ένα πορτραίτο της Romy Schneider σε εντυπωσιακό αισθητικά ασπρόμαυρο, με μια καθηλωτική ερμηνεία από την Marie Bäumer. Ένα όμορφο αφιέρωμα στη Γερμανίδα ηθοποιό και μια από τις καλύτερες ταινίες της Berlinale.

Η κριτική μας εδώ

Είδαμε την καινούρια ταινία του Jose Padilha, “7 Days in Entebbe”, για μια αληθινή ιστορία αεροπειρατείας το 1976, με τους Daniel Bruhl και Rosamund Pike, που όμως δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια χολιγουντιανή περιπέτεια δράσης και μια studio ταινία.

Ολόκληρη η κριτική μας εδώ

Στο Πανόραμα, είδαμε δύο μεσαίου μήκους ταινίες, διά χειρός Ursula Meier και Laionel Baier, βασισμένες σε αληθινές αστυνομικές ιστορίες και με σκοπό να σοκάρουν, όπως προμηνύει και ο τίτλος, “Shock Waves”. Δεν ήταν τίποτα παραπάνω, όμως, από δύο επεισόδια αστυνομικής σειράς, με επιδερμική ανάλυση καταστάσεων και χαρακτήρων, από αυτές τις ταινίες που ξεχνιούνται λίγο αφότου τις παρακολούθησες.

Δείτε τη γνώμη μας εδώ

Στο Πανόραμα του φεστιβάλ, είδαμε τη χειρότερη ταινία της φετινής διοργάνωσης και ίσως μία από τις χειρότερες ταινίες που έχουμε δει ποτέ. Και δεν είναι άλλη από το καινούριο πόνημα του Κιμ Κι-ντουκ, με τίτλο “Human, Space, Time and Human”, μια θρησκευτική και πολιτικό-κοινωνική αλληγορία, που θέλει να μιλήσει για τα πάντα, αλλά καταλήγει να είναι απλά ένα παραλήρημα μισανθρωπισμού, σεξιστικής βίας και κανιβαλισμού.

Ολόκληρη η κριτική μας για την ταινία εδώ