H ειδική επιτροπή που επιλέγει τις 10 ταινίες που θα είναι καταρχήν υποψήφιες για το βραβείο LUX του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ανακοίνωσε μόλις από το Φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι στην Τσεχία τις ταινίες που θα διεκδικήσουν το βραβείο. Οι ταινίες είναι κάποιες από τις καλύτερες που έχουμε δει στα διεθνή Φεστιβάλ για φέτος, με το Suntan να συμμετέχει από Ελληνικής πλευράς, κάνοντας την ταινία του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου την πολλοστή ταινία από Ελληνικής πλευράς που διεκδικεί το βραβείο. Ας μη ξεχνάμε ότι τα Ακαδημία Πλάτωνος του Φίλιππου Τσίτου (2010) Attenberg της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγγάρη (2011) και Ξενία του Πάνου Κούτρα (2014) διεκδίκησαν το βραβείο, μη φτάνοντας ωστόσο στην τελική τριάδα. Πέρσι, οπότε το βραβείο κατέληξε στο Mustang, το Ελληνικής συμπαραγωγής The Lesson, έφτασε στην τριάδα.

Επίσης: Το Toni Erdmann κερδίζει το μεγάλο βραβείο του Φεστιβάλ των Βρυξελλών – Βραβείο και το Suntan – Και οι δύο ταινίες είναι υποψήφιες για το βραβείο

Δείτε επίσης: Τι είναι και πως ψηφίζεται το βραβείο LUX

Οι 10 ταινίες που θα διεκδικήσουν το βραβείο:

– Suntan, του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου

Ο Κωστής, ένας 40χρονος γιατρός έχει περάσει ένα βαρετό και μοναχικό χειμώνα στο νησί της Αντιπάρου, το οποίο μετρά 800 κατοίκους, καθώς έχει αναλάβει την τοπική κλινική. Την καθημερινότητα και την ηρεμία θα αναστατώσει ο ερχομός του καλοκαιριού και η αθρόα έλευση των τουριστών που θα κατακλύσουν το νησί. Μαζί, λοιπόν, με το νησί που θα ξυπνήσει από την χειμερία νάρκη του, θα ξυπνήσει και ο Κωστής. Η ρουτίνα του και ολόκληρη η ζωή του θα αναστατωθούν όταν θα συναντήσει μια παρέα νεαρών τουριστών και θα ερωτευτεί  την 21χρονη Άννα. Η Άννα και η ανέμελη νεαρή παρέα της γίνονται για τον γιατρό ένα  μέσο διαφυγής από την πραγματικότητα  και λειτουργούν σα μια δεύτερη ευκαιρία για όλα αυτά που δεν έχει ζήσει όλα αυτά τα χρόνια.

Περισσότερα και η κριτική μας για το Suntan

– Toni Erdmann, της Μάρεν Άντε

Ο Winfried (Peter Simonischek) είναι ένας δάσκαλος πιάνου που ζει σε μια πόλη της Γερμανίας. Έχει εκπληκτικό χιούμορ και ταλέντο στις μεταμφιέσεις. Η κόρη του, ζει και εργάζεται στην Ρουμανία, για μία εταιρία πετρελαίου και έχει τον άχαρο ρόλο να επιβλέπει μιας συγχώνευσης εταιριών που θα έχει ως αποτέλεσμα τις απολύσεις πολλών εργαζομένων. Ο Winfried αστειεύεται στην κόρη του ότι έχει προσλάβει μια άλλη κοπέλα για να παίζει την κόρη του, εξαιτίας του λιγοστού χρόνου που την βλέπει. Εκείνη δεν εκτιμά τα αστεία του και είναι πλήρως αφοσιωμένη στην δουλειά της και την καριέρα της. Λίγο καιρό μετά ο Winfried  θα την επισκεφτεί στην Ρουμανία χωρίς να την προειδοποιήσει και η Ines (Sandra Hüller) είναι εκνευρισμένη με την συμπεριφορά του πατέρα της και με τα σχόλιά του για το έχει χάσει κάθε αίσθηση του χιούμορ εξαιτίας της εργασίας της  και τις παρατηρήσεις του για την ζωή της.

Περισσότερα και η κριτική μας για το υπέροχο Toni Erdmann

– La Pazza Gioia (Like Crazy), του Πάολο Βίρτζι

– L’ avenir, της Μία Χάνσεν-Λοβ

Η Nathalie διδάσκει φιλοσοφία σε ένα λύκειο στο Παρίσι. Έχει μεγάλο πάθος για την δουλειά της και ευχαριστιέται να περνά την ώρα της σκεπτόμενη για διάφορα θέματα. Είναι παντρεμένη και έχει δύο παιδιά και έχει μια αρμονική ζωή που χωρίζεται στην δουλειά της, την οικογένειά της, πρώην μαθητές της και την εμμονική μητέρα της. Φαίνεται λοιπόν ότι έχει μια κανονική ζωή στην μέση ηλικία, όντας αρκετά ικανοποιημένη από αυτήν. Πολλά θα αλλάξουν όμως στην ζωή της Nathalie και μέσα σε πολύ λίγο χρόνο, όπως λέει και ο τίτλος της ταινίας “Αυτά που θα έρθουν”. Ο άντρας της, η μητέρα της, τα παιδιά της και όλοι οι γύρω της θα πυροδοτήσουν αλλαγές στην ζωή της που η ίδια θα χειριστεί όμως με χαμόγελο, χιούμορ, διάθεση για ζωή και φιλοσοφία.

Περισσότερα και η κριτική μας για το υπέροχο L’Avenir 

– Sieranevada, του Κρίστι Πούιου

Τρεις μέρες έχουν περάσει από την επίθεση στο Charlie Hebdo στο Παρίσι και σαράντα μέρες από τον θάνατο του πατέρα του Lary, ενός γιατρού στα σαράντα του, που ετοιμάζεται να περάσει το Σάββατο του στην οικογενειακή συγκέντρωση – μνημόσυνο του πατέρα του. Εκεί θα συναντήσει όλους τους συγγενείς του και φίλους του πατέρα του, με την μέρα όμως να μην εξελίσσεται όπως θα περίμενε, τον παπά που έχει αναλάβει το μνημόσυνο να αργεί, το τραπέζι του φαγητού να μη λέει να στρωθεί και τα μέλη της οικογένειας να μαλώνουν για κάθε είδους θέματα, από πολιτικά και θρησκευτικά μέχρι προσωπικά και θεωρίες συνωμοσίας.

Περισσότερα και η κριτική μας για το υπέροχο Sieranevada

– Ma Vie de Courgette (My Life as a Courgette), του Κλοντ Μπαρας

– Krigen (A War), του Τομπίας Λίντχολμ

Ο διοικητής Claus Pedersen και οι άντρες του είναι τοποθετημένοι σε μια επαρχία του Αφγανιστάν. Εν τω μεταξύ πίσω στη Δανία η γυναίκα του Claus, Maria προσπαθεί να τα βγάλει πέρα στη καθημερινότητα της με τον σύζυγο της στο πόλεμο και τρία παιδιά που τους λείπει ο πατέρας τους. Κατά τη διάρκεια μιας αποστολής ρουτίνας, οι στρατιώτες παγιδεύονται σε διασταυρούμενα πυρά και με σκοπό να σώσει τους άντρες του ο Claus παίρνει μια απόφαση που έχει μοιραίες επιπτώσεις για εκείνον και την οικογένεια του πίσω στη πατρίδα.

Περισσότερα και η κριτική μας για το Krigen

– Cartas da Guerra (Letters From War), του Ίβο Φερέιρα

Βασισμένο στα γράμματα ενός στρατιώτη στον αποικιοκρατικό πόλεμο της Πορτογαλίας στην Αγκόλα το 1971, και το αντίστοιχο βιβλίο όπου δημοσιεύτηκαν, το Cartas da guerra / Letters from War του Ivo M. Ferreira είναι μια ασπρόμαυρη πολεμική ιστορία, ενάντια στον πόλεμο και υπέρ της αγάπης.

“Αυτός ο πόλεμος μας κάνει όλους μας έντομα που προσπαθούν να επιβιώσουν” γράφει ο στρατιωτικός γιατρός António, που βρέθηκε στην Αγκόνα το 1971 αφήνοντας πίσω στην Πορτογαλία την έγκυος σύζυγό του. Στα γράμματά του θα βρούμε λόγια πόνου και αγάπης γεμάτα προσμονή για να ξανασμήξει με την γυναίκα και το νεογέννητο παιδί τους. Σε αυτά τα γράμματα ο António θα περιγράψει όμως και τις μάχες, την δική του ιατρική συμβολή αλλά και την ξένη χώρα στην οποία βρίσκεται. Ο πόλεμος όλο και πιο πολύ θα δείχνει το άγριο πρόσωπό του, και τα γράμματα θα έρχονται από ένα κόσμο πόνου και απόγνωσης.

Περισσότερα και η κριτική μας για το Letters from War

– A Syrian Love Story, του Σιν ΜακΆλιστερ

– À Peine J’ouvre les Yeux (As I Open My Eyes), της Λειλά Μπουζίντ

Η θέσπιση του βραβείου LUX αποτελεί μια πρωτοβουλία της Επιτροπής Πολιτισμού και Παιδείας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Kαθιερώθηκε το 2007, ως δείγμα δέσμευσης του Κοινοβουλίου προς την ευρωπαϊκή κινηματογραφική βιομηχανία και τα δημιουργικά επιτεύγματά της. Κάθε χρόνο, το βραβείο LUX προωθεί ταινίες οι οποίες πραγματεύονται θέματα που απασχολούν έντονα το ευρωπαϊκό κοινό. Πέρα από τις ιστορίες που διηγούνται, οι ταινίες αυτές πυροδοτούν ερωτήματα σχετικά με την υπόσταση της Ευρώπης και τον τρόπο με τον οποίο οι ευρωπαϊκές χώρες αντιμετωπίζουν θέματα όπως η μετανάστευση, η δικαιοσύνη, η αλληλεγγύη, οι δημόσιες ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα, μέσα και πέρα από τα σύνορα τους.