Τα σεναριακά μυστικά της Gillian Flynn για το αριστουργηματικό “Gone Girl”

Inside Cinema | 21-6-2016 |
Με τον David Fincher στο τιμόνι, δεν ήταν λίγοι εκείνοι που απέδωσαν όλα τα εύσημα της επιτυχίας του “Gone Girl” στον σπουδαίο σκηνοθέτη. Τόσο το δραματικό ύφος της κινηματογράφησης του, όσο και η ξεχωριστή αισθητική της οπτικής του γωνίας κατάφεραν να παρασύρουν το κοινό σε ένα σκοτεινό του κόσμο άνευ ορίων. Παρόλα αυτά μια βασική παράμετρος την οποία πολλοί λησμονούν, είναι εκείνη της συγγραφής του σεναρίου. Κι όσον αφορά το “Gone Girl” η γοητευτικότατη Gillian Flynn δεν έκανε απλά την δουλειά της αλλά παρέδωσε ένα συγγραφικό κομψοτέχνημα έτοιμο να πάρει ζωή μέσα από την διαπεραστική ματιά του David Fincher. Διόλου ευκαταφρόνητος συνδυασμός δεν συμφωνείτε;
To soundtrack του “Gone Girl” μόνο εδώ!
Σήμερα λοιπόν θα πάρουμε μια γεύση από το έργο της Flynn, με σκοπό να αναγνωρίσουμε το τεράστιο μερίδιο ευθύνης που της αναλογεί στην τελική επιτυχία του φιλμ. Οι κινηματογραφολάγνοι του “Lessons From the Screenplay” εξετάζουν μέσα από το βίντεο που θα δείτε παρακάτω τις 3 τεχνικές που χρησιμοποίησε η 45χρονη σεναριογράφος όχι μόνο για να μετατρέψει τη νουβέλα της σε ένα ολοκληρωμένο φιλμικό έργο, αλλά και για να σκαρφαλώσει στο δικό της κινηματογραφικό Έβερεστ.
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=CF3lFPW4E1o]
Αρχικά είναι η καταπληκτική δουλειά που γίνεται στους διαλόγους. Οι πρωταγωνιστές μιλούν συνεχώς αινιγματικά δίνοντας άπειρη τροφή για σκέψη στον αχόρταγο θεατή. Έπειτα, καθοριστικό ρόλο παίζει η τελευταία γραμμή-πρόταση της σκηνής. Για την ακρίβεια οι “Lessons From the Screenplay” θεωρούν πως εκεί κρύβεται όλο το νόημα της σκηνής. Στην τελευταία πρόταση που θα πέσει από τα χείλη του εκάστοτε ήρωα δηλαδή.
Τέλος είναι πολύ σημαντικό να καταλαβαίνουμε το μέγεθος της χρηστικότητας που μας παρέχουν οι χαρακτήρες που πλαισιώνουν τους πρωταγωνιστές. Ένας δεύτερος ρόλος παρέχει νέες ευκαιρίες για να προσδιορίσουμε τόσο τους πρωταγωνιστές όσο και την υφή της πλοκής. Ουσιαστικά πρόκειται για ήρωες που ασχολούνται με το ίδιο θέμα που ταλανίζει τους πρώτους ρόλους, αλλά με έναν τελείως διαφορετικό τρόπο..