Aγαπητοί μου cinefreaks….. and now for something completely different (που λεν κι οι Monty Python). Ακολουθεί ένα εξαιρετικό τοπ-10 με τις καλύτερες ερμηνείες που έχουν δώσει σκηνοθέτες σε ταινίες τους. Αλλά πριν αρχίσουμε πρέπει να σας διευκρινίσω ότι εδώ δεν μας αφορούν cameo εμφανίσεις που λίγο πολύ όλοι οι σκηνοθέτες συνηθίζουν να κάνουν σε κάποια φιλμ τους, αλλά ερμηνείες χαρακτήρων που διαδραματίζουν κάποιο σημαντικό ρόλο μέσα στο έργο, αν δεν πρωταγωνιστούν. Αλλά δε θα καθυστερήσω άλλο, μπαίνω αμέσως στο θέμα:

10. Rainer Werner Fassbinder

Ο Rainer Werner Fassbinder κατόρθωσε να κάνει περίπου 40 μεγάλου μήκους ταινίες πριν τον πρόωρο θάνατό του σε ηλικία 37 ετών από υπερβολική δόση κοκαΐνης. Η δουλειά του καταπιανόταν με μια πτυχή των Γερμανών που οι ίδιοι πάσχιζαν να αγνοήσουν, χρησιμοποιώντας ως καμουφλάζ μπουρζουά συμβάσεις, κυρίως μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο ίδιος έπαιζε πολλές φορές τόσο μεγάλους όσο και μικρότερος ρόλους, κινούμενος πάντα προς μια κοινωνικά ευαισθητοποιημένη κατεύθυνση σε σχέση με ζητήματα ταξικά, φύλου και φυλής. Κλασικό παράδειγμα αποτελούν οι ταινίες του “Ali: Fear Eats The Soul”, “Fox and His Friends” και “The Marriage of Maria Braun”.

9. Roberto Benigni

Ο Roberto Benigni ξεκίνησε από το θέατρο, όπου γνώρισε σχετικά νωρίς την επιτυχία μέσω συνεργασιών με τον Giuseppe Bertolucci. Τη δεκαετία του ’80 δούλεψε σε εμβληματικές ταινίες όπως το “Down By Law ” και το “Night on Earth” του Jim Jarmusch καθώς και στην τελευταία ταινία του Fellini “Voice of the Moon”. Ωστόσο η μεγαλύτερη επιτυχία του ήταν το “Life is Beautiful”, για την οποία ο Benigni κέρδισε παγκόσμια αναγνώριση ως ηθοποιός και ως σκηνοθέτης.

8. Clint Eastwood

Πρωταγωνιστής κλασικών κινηματογραφικών επιτυχιών όπως τα “The Good, The Bad and The Ugly” και “Dirty Harry”, ο Clint Eastwood από νωρίς είχε αρχίσει να σκηνοθετεί για τον κινηματογράφο, αλλά χωρίς μεγάλη επιτυχία. Άρχισε να το βρίσκει από το  “A Perfect World” και μετά, ενώ έκανε μεγάλες επιτυχίες όπως το “The Bridges of Madison County” και το “Space Cowboys”. Όσο περνούσε ο καιρός ο Eastwood κέρδισε μεγάλη αναγνώριση ως σκηνοθέτης, κατανοώντας ακόμα και τις πιο βαθιές ανθρώπινες ενορμήσεις, σε ταινίες όπως το “Mystic River”, το “Letters from Iwo Jima” και το “Ιnvictus”. Οι καλύτερες ερμηνείες του από τα τελευταία χρόνια δράσης του είναι σε ταινίες όπου σκηνοθετούσε ο ίδιος, όπως στο “Million Dollar Baby” και στο “Gran Torino”.

7. Roman Polanski

Αμφιλεγόμενος αλλά σε κάθε περίπτωση μεγάλο ταλέντο. Από το “Repulsion” και το “Cul-de-sac”, μέχρι το “Rosemary’s Baby” και το “The Pianist”, ο Polanski  είναι γνωστός για τη σκηνοθετική του δεινότητα που τον κρατά σε σταθερά υψηλή θέση στο κινηματογραφικό στερέωμα τις τελευταίες δεκαετίες. Μας έχει χαρίσει όμως και στιγμές εξαιρετικής υποκριτικής ικανότητας, στο διασκεδαστικό “The Fearless Vampire Killers” και το αξέχαστο “The Tenant”.

6. Kenneth Branagh

Είναι γνωστός στο ευρύ κοινό κυρίως ως ηθοποιός. Παρ’ όλα αυτά ο Kenneth Branagh έχει σκηνοθετήσει πολλές ταινίες. Βέβαια, όταν μεταφέρει William Shakespeare στη μεγάλη οθόνη βρίσκεται στο στοιχείο του. “Henry V”, “Much Ado About Nothing”, “Hamlet”, “Love Labours Lost” και “As You Like It”, είναι σαιξπηρικές κινηματογραφικές μεταφορές τις οποίες σκηνοθετεί ο ίδιος και πρωταγνωνιστεί σε όλες πλην της τελευταίας.

Από όλες αυτές τις ταινίες, η πιο φιλόδοξη θα λέγαμε ότι είναι το “Hamlet”. Πάνω από 4 ώρες διάρκεια, πρωταγωνιστικός ρόλος για τον Branagh, μεταφορά στην εποχή του 19ου αιώνα και φιλμ 70 mm, συνθέτουν μια από τις καλύτερες και πιο πιστές μεταφορές του Σαίξπηρ στη μεγάλη οθόνη.

5. Woody Allen

Ίσως ένας από τους πιο αναγνωρισμένους κινηματογραφιστές στην Αμερική, ο Woody Allen με το στυλ του καταφέρνει να είναι απλός κι αλάνθαστος. Ξεκίνησε ως κωμικός stand-up τις δεκαετίες του ’50 και του ’60, αλλά το 1969 με το “Take the Money and Run” έκανε την πρώτη του δουλειά στην οποία σκηνοθέτησε, πρωταγωνίστησε, έγραψε το σενάριο και έκανε την παραγωγή. Παρ’ ότι ο ίδιος έχει παραδεχθεί ότι δεν έχει τρομερές υποκριτικές ικανότητες, ο Allen εξελίχθηκε μέσα στα χρόνια και σε κάθε ταινία όπου πρωταγωνιστούσε έδινε κι από μια διασκεδαστική ερμηνεία. Δε θα ξεχάσουμε ταινίες όπως “Manhattan”, “Annie Hall” και “Radio Days”.

4. Alejandro Jodorowsky

Ένας ίσως από τους πλέον ολοκληρωμένους καλλιτέχνες που η δράση του δε χωράει μόνο εντός κινηματογραφικού πλαισίου, παραμένει τόσο bizzarre όσο ήταν και όταν πρωτοξεκίνησε. Γράφει σκηνοθετεί και κυρίως προτείνει ολοκληρωμένες καλλιτεχνικές δημιουργίες στις οποίες πρωταγωνιστεί ο ίδιος καθώς και τα παιδιά του. Στην πιο πρόσφατη ταινία του “The Dance of Reality”, πλήρως βιωματική και αυτοβιογραφική, βλέπουμε το γιο του σκηνοθέτη να παίζει το ρόλο του παππού του . Στο “El Topo”, ο ίδιος ο Jodorowsky πρωταγωνιστεί στο ρόλο ενός πιστολέρο που ψάχνει το νόημα μέσα σε μια συμβολική έρημο, ενώ ο γιος του υποδύεται το γιο του πρωταγωνιστή.

3. Orson Welles

Ο Orson Welles αποτελεί ιδανικό παράδειγμα του αγώνα αμέτρητων σκηνοθετών, νέων και μεγαλύτερων, κόντρα στην παντοδυναμία της κινηματογραφικής βιομηχανίας και των studio. Για την πρώτη του ταινία, το “Citizen Kane”, ο Welles είχε απόλυτη καλλιτεχνική ελευθερία. Η οικονομική αποτυχία της πρεμιέρας, και η καθυστερημένη κατά κάποια χρόνια αναγνώριση από τους κριτικούς, πλήγωσαν σοβαρά την καριέρα του Welles. Από τότε και στο εξής, ο Welles δεν είχε ποτέ ξανά την ευκαιρία να δημιουργήσει με τόση ελευθερία στον κινηματογράφο.

2. Buster Keaton

Ένας από τους μεγαλύτερος κωμικούς – και όχι μόνο – της βωβής εποχής του Hollywood. Για τις περισσότερες ταινίες του όπως το “The Navigator”και το “The General” συνεργαζόταν πάντα με σκηνοθέτες και σεναριογράφους, λόγω της πολυπλοκότητας των εγχειρημάτων του. Ωστόσο η συμμετοχή τους στο έργο ήταν περιορισμένη και πάντα υπό την επίβλεψη του. Σε αυτές τις ταινίες ο Buster Keaton είχε τη μεγαλύτερη δημιουργική ελευθερία από όλες τις υπόλοιπες και έθεσε τους θεμέλιους λίθους για την κωμωδία, μολονότι παραμένει ως σήμερα ένας από τους πλέον υποτιμημένους καλλιτέχνες.

1. Charles Chaplin

Πολλοί παράγοντες συνέβαλαν στη δημιουργία του φαινομένου Chaplin: η παγκόσμια απήχηση της κωμωδίας, κάτι που ο ίδιος πίστευε ότι θα χανόταν με την έλευση του ήχου, η απλότητα του πρωταγωνιστικού χαρακτήρα στο “The Tramp” αλλά και η δουλειά του Chaplin για να πετύχει τη μετάδοση όλων των απαραίτητων στοιχείων στο θεατή. Τελειομανής κι εργατικός, ο Chaplin είχε τον έλεγχο των παραγωγών όπου έπαιζε. Ως συνιδρυτής της εταιρείας United Artists, κατάφερε όχι μόνο να παίζει και να σκηνοθετεί, αλλά και να γράφει, να κάνει την παραγωγή, το μοντάζ και τη μουσική σύνθεση σε ταινίες του όπως “The Gold Rush”, “City Lights”, “Modern Times” και “The Great Dictator”.