Η Μαρίνα Συμεού, πρωταγωνίστρια του προ διετίας Να κάθεσαι και να κοιτάς, που ταξίδεψε στο Φεστιβάλ του Τορόντο και το Φεστιβάλ του Βερολίνου, βρέθηκε φέτος στο Berlinale Talents, στο ειδικό τμήμα του Φεστιβάλ για νέους δημιουργούς, ηθοποιούς και επαγγελματίες του κινηματογράφου. Συναντήσαμε την Μαρίνα στο Βερολίνο, όπου παρακολούθησε αρκετά σεμινάρια, γνώρισε την Meryl Streep και παρακολούθησε πολλά ενδιαφέροντα master classes. Δείτε τι μας είπε για την εμπειρία του Talents και για άλλα πολλά:

– Πως αισθάνεσαι που βρίσκεσαι ξανά στο Βερολίνο και το Berlinale Talents; 

Καταρχήν χάρηκα πολύ που ανάμεσα σε πάρα πολλές αιτήσεις το Φεστιβάλ δέχτηκε την δική μου και με έκανε μέρος αυτής της διοργάνωσης. Είμαι πραγματικά χαρούμενη που βρίσκομαι εδώ.

– Υπήρχε κάποια εμπειρία που ήταν το highlight του Talents για σένα; 

Είχα μια πολύ ευχάριστη εμπειρία κατά τη διάρκεια των εργαστηρίων για τους ηθοποιούς. Σε μία άσκηση μας ζητήθηκε να γίνουμε μεταξύ μας ζευγάρια. Το βλέμμα μου συναντήθηκε με μια κοπέλα που δεν την είχα ξαναδεί στην τάξη. Θεώρησα πώς θα ήταν κάποια σκηνοθέτις που ήθελε να παρακολουθήσει το acting studio. Είχαμε απίστευτα καλή χημεία εξαρχής. Ήταν τόσο εσωτερικά διαθέσιμη και ανοιχτή. Τελείωσαμε την άσκηση και αγκαλιαστήκαμε λέγοντας η μία το όνομά της στην άλλη. Μετά από λίγο ο υπεύθυνος του εργαστηρίου μας την σύστησε στην τάξη. Ήταν μια πολύ γνωστή ηθοποιός από τη Ρουμανία, η Christina Flutur. Είναι αυτές οι λίγο αλλόκοτες, αλλά μοναδικές στιγμές που προσφέρουν τέτοιες διοργανώσεις, όπου κάποιος αναγνωρισμένος και καταξιωμένος σταρ, μπορεί να συναναστραφεί με νέους καλλιτέχνες που είναι στην αρχή της πορείας τους.

– Η όλη επαφή με το Berlinale Talents σου έφερε και θετικά στο κομμάτι των επαφών;

Ναι, να σου πιο πολύ κρατάω την αύρα αυτού του πράγματος. Το γεγονός ότι έρχεσαι εδώ και βλέπεις τόσα άτομα του χώρου από όλον τον κόσμο, και Έλληνες βέβαια, αλλά και τόσα πολλούς και διαφορετικούς καλλιτέχνες από κάθε γωνιά του κόσμου και κάθε μέρος της κινηματογραφικής παραγωγής.

– Πιστεύεις ότι το Talents θα βοηθήσει και στο να δούμε αργότερα συνεργασίες και παραγωγές με βάση ότι έγινε στο πρόγραμμα;

Πιστεύω πάρα πολύ, όχι τόσο στις δημόσιες σχέσεις, αλλά στο “έρωτα” που μπορεί να συμβεί, ανάμεσα σε ανθρώπους, ξέρεις καλλιτεχνικό έρωτα. Οπότε ναι εννοείται ότι άνθρωποι που βρίσκονται σε ένα event όπως αυτό, μπορεί να βρουν την κατάλληλη χημεία και να προκύψει μια συνεργασία. Θα είναι πολύ όμορφο να συμβεί κάτι τέτοιο.

– Οπότε θα προσπαθήσεις φαντάζομαι να ξανάρθεις

Εννοείται… (γέλια)

– Εμπειρία στο masterclass της Meryl Streep

Δυστυχώς δεν είχαμε άμεση επαφή μαζί της γιατί μίλησε σε ένα μεγάλο θέατρο, σε πολύ κόσμο. Ένα τόσο οικείο είδωλο που γνωρίζεις τόσα χρόνια από τις ταινίες, να το βλέπεις με την καθαρή, απλή, ανθρώπινη υποσταση του. Από κοντά. Βγάζει μια τέτοια οικειότητα που την αισθάνεσαι σαν την ήξερες εδώ και πολύ καιρό. Σκέψου όταν βγήκαμε από το θέατρο, λέγαμε μεταξύ μας ότι ήταν σαν μας μίλησε η μαμά μας. Ήταν τόσο ζεστή και προσγειωμένη σαν προσωπικότητα και σαν καλλιτέχνης. Η εμπειρία ήταν κάτι το εντυπωσιακό.

– Ναι κάτι παρόμοιο έγινε και σε μας που την είχαμε να βλέπει τις ταινίες του διαγωνιστικού δίπλα μας, προσέχοντας να δούμε τι της άρεσε… (γέλια). Κατά τα άλλα το Βερολίνο πως σου φάνηκε; Έτσι κι αλλιώς δεν είναι η πρώτη φορά που βρίσκεσαι εδώ. Τι σου βγάζει όμως η πόλη και η χώρα;

Μ’ αρέσει πάρα πολύ το Βερολίνο. Έχει κάτι από την καλώς εννοούμενη βρωμιά της Ελλάδας, της Αθήνας συγκεκριμένα, φέρει κάτι από Ανατολική Ευρώπη και έχει φυσικά και τον αέρα της κεντρικής Ευρώπης και όλο αυτό μαζί μου ταιριάζει πολύ.

– Πάνε δύο χρόνια από το “Να κάθεσαι και να κοιτάς”, για την οποία τα χαμε πει και τότε. Πως βλέπεις την κινηματογραφική κατάσταση στην Ελλάδα και γενικότερα σε όλη την Ευρώπη;

Δυστυχώς τα πράγματα για τους κινηματογραφιστές στην Ελλάδα είναι αρκετά άγρια. Από τους νέους σκηνοθέτες, μέχρι και τους πιο καταξιωμένους, υπάρχει μια αγωνία, μία αναμονή με το τι θα γίνει με τις χρηματοδοτήσεις και με όλη την γενικότερη κατάσταση. Όρεξη και δίψα εννοείται ότι περισσεύουν για να κάνει ο καθένας αυτά που ονειρεύεται, άλλα δυστυχώς…

– Επικρατεί η ελπίδα ή απαισιοδοξία; 

Δεν μας παίρνει να μαστε απαισιόδοξοι. Ίσως να πρεπε η δική μας χώρα να βρει έναν τρόπο συνεργασίας με το εξωτερικό, από την στιγμή που η ίδια δεν μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά της. Δεν ξέρω αν γίνονται προς αυτή την κατεύθυνση όσες προσπάθειες θα έπρεπε να γίνονται. Ο καθένας πρέπει να τα βγάλει πέρα μόνος του, ενώ ίσως από την στιγμή που όλοι βρίσκονται σε αυτή την κατάσταση, θα πρεπε να γίνουν πιο οργανωμένες κινήσεις.

– Χρόνος για ταινίες υπήρχε στην Berlinale;

Δυστυχώς δεν πρόλαβα, το Berlinale Talents μας απασχολούσε σε όλο το χρόνο μας.

– Προτιμάς σαν ηθοποιός περισσότερο το σινεμά ή σ’ αρέσουν και άλλα μέσα; 

Μ’ αρέσει πάρα πολύ το σινεμά. Μακάρι να είχαμε την δυνατότητα στην Ελλάδα να κάναμε μόνο αυτό οι ηθοποιοί. Εννοείται ότι αγαπώ πάρα πολύ και το θέατρο, αν και να σου πω την αλήθεια πιο πολύ ευχαριστιέμαι την διαδικασία της πρόβας παρά της ίδιας της παράστασης. Είναι σίγουρα κάτι το τελείως διαφορετικό όσον αφορά και την επαφή με το κοινό.

– Επόμενα σχέδια; 

Δεν ξέρω αν πρέπει να το πω αυτό, αλλά έχω αρχίσει να γράφω το δικό μου σενάριο και σιγά σιγά προσπαθώ να μετακινηθώ και σε αυτόν τον χώρο.

– Η μετάβαση από μπροστά στην κάμερα στο πίσω, μέσα από το σενάριο, πόσο εύκολη είναι για σένα; Ποια διαδικασία έχεις ακολουθήσει για να το κάνεις;

Ακόμα δεν έχω μπει στα δύσκολα, του να δεις δηλαδή πως να κάνεις μια ταινία δικιά σου, να ψάξεις συνεργάτες, να περάσεις όλο αυτή την διαδικασία. Ήρθε κάποια στιγμή που ένιωσα ότι μαζεύτηκε το κατάλληλο υλικό για να μεταφέρω κάτι στην οθόνη και είπα να αρχίσω να το κάνω. Είμαστε στην αρχή βέβαια ακόμα και όλα είναι ρευστά, συνεπώς όντας στην μέση της όλης διαδικασίας δεν μπορώ να πω με σιγουριά το πόσο δύσκολο είναι.