9 μέρες, 33 ταινίες 6 συνεντεύξεις (που θα δείτε σύντομα) και πολλά νέα από την Berlinale. Όχι και άσχημα. Η ώρα του απολογισμού ήρθε και έτσι βάλαμε κάτω τις ταινίες που είδαμε στην Berlinale και αποφασίσαμε ποιες ήταν οι 10 καλύτερες, ελπίζοντας να τις δούμε όλες σύντομα στην Ελλάδα. H αλήθεια ήταν ότι η φετινή Berlinale άρχισε φουριόζα, ενώ από την μέση και μετά μας προβλημάτισε με τις επιλογές της. Έτσι αν και δεν είχε πολλές ταινίες που να μας απογοητεύσουν ολοκληρωτικά, σίγουρα δεν είχε και αριστουργήματα. Πάμε να δούμε ποιες ταινίες μας άφησαν τελικά με τις περισσότερες εντυπώσεις.

Δείτε τους νικητές της Berlinale. 

1.  Hedi

Μετά από πολύ σκέψη και ενώ αρχικά βρισκόταν πιο κάτω, αποφάσισα να βάλω το Hedi, στην κορυφή της λίστας, καθώς αν και ταινία ντεμπούτο, πρόκειται για την πρώτη Αραβώφωνη ταινία του Φεστιβάλ, εδώ και 50 χρόνια, ενώ ήταν τελικά η ταινία που μου έμεινε περισσότερο από κάθε άλλη στο μυαλό.

Ο Hedi, είναι ένας εικοσιπεντάχρονος Τυνήσιος που ζει σε μια μικρή πόλη στην Τυνησία. Έχει μια συνηθισμένη ζωή, έχει μια αρκετά καλή δουλειά, η οικογένειά του δεν φαίνεται να έχει ιδιαίτερα οικονομικά προβλήματα και ο ίδιος είναι έτοιμος να παντρευτεί την αγαπημένη του. Με την γυναίκα που θα παντρευτεί βλέπεται στα κρυφά για τρία χρόνια, χωρίς να έχουν όμως προχωρήσει την σχέση τους αρκετά. Η ζωή του είναι το όνειρο σχεδόν κάθε άλλου νεαρού Τυνήσιου, όμως ο ίδιος αισθάνεται άβολα, νιώθει εγκλωβισμένος στην καταπιεστική του σχέση με την μητέρα του, που το δίνει ακόμη χαρτζιλίκι και του λέει τι πρέπει να κάνει. Μόνη του διέξοδος είναι τα κόμικ που σχεδιάζει.

Όταν η δουλειά του θα τον στείλει για ένα ταξίδι στην Mahdia, μια παραθαλάσσια, τουριστική πόλη, λίγο πριν τον γάμο του, ο Hedi θα δεχτεί χωρίς να μπορεί να αντιδράσει, την ώρα που το ταξίδι του μέλιτος του αναβάλλεται καθώς δε μπορεί να πάρει άδεια. Το ταξίδι του θα τον κάνει να σκεφτεί, αλλά και να δει καινούρια πράγματα, αλλά κυρίως να γνωρίσει την Rim, μία γυναίκα που ζει στο ξενοδοχείο που μένει χορεύοντας για τους πελάτες και προσέχοντας τα παιδιά τους την μέρα. Ο Hedi θα την ερωτευτεί και θα ζήσει μια άλλη δεύτερη ζωή κοντά της, την ώρα που ο γάμος του πλησιάζει. Δείτε τι γράψαμε για το Hedi, το οποίο κέρδισε το βραβείο Αντρικής Ερμηνείας αλλά και το βραβείο καλύτερης ταινίας ντεμπούτο, για το οποίο έχουμε εξασφαλίσει και αποκλειστική συνέντευξη που θα δείτε σύντομα.

2. Death in Sarajevo

Η ταινία που κέρδισε το Grand Prix της επιτροπής, δηλαδή το δεύτερο σε τάξη βραβείο μετά την Χρυσή Άρκτο, μία βαθιά πολιτική ταινία για την Ευρώπη, την κοινωνία και την ιστορία, από τον Danis Tanovic.

Σαράγεβο 28 Ιουνόυ 2014. Ο τόπος: το Hotel Europa. To μεγαλύτερο και καλύτερο ξενοδοχείο της πόλης. Λίγο πριν τον εορτασμό των 100 χρόνων από την δολοφονία που ήταν η αφορμή για το ξέσπασμα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, μια εκδήλωση διπλωματών της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι έτοιμη να αρχίσει με τον κορυφαίο Γάλλο επισκέπτη να μένει στο ξενοδοχείο και τον διευθυντή να προσπαθεί να είναι όλα στην εντέλεια για τον VIP επισκέπτη του. Την ίδια ώρα οι απλήρωτοι για μήνες υπάλληλοι του ξενοδοχείου, ετοιμάζονται να κατέβουν σε απεργία, ενώ ο διευθυντής θα βάλει την μαφία του νυκτερινού κέντρου του υπογείου του ξενοδοχείου να χτυπήσει τον αρχηγό των συνδικαλιστών υπαλλήλων.

Η Hatidza, που επιμελείται τα πλυντήρια του ξενοδοχείο ως η παλαιότερη στην δουλειά, αναδεικνύεται η νέα αρχηγός των εργαζομένων, ενώ την ίδια ώρα η κόρη της, Lamija, που δουλεύει στην ρεσεψιόν, αντιτίθεται στην κινητοποίηση. Την ίδια ώρα ο αφιχθείς Γάλλος επισκέπτης προβάρει την ομιλία του στο δωμάτιό του και μία ρεπόρτερ της τηλεόρασης παίρνει συνεντεύξεις στην οροφή του ξενοδοχείου, με προσκεκλημένους να μιλούν για τον πόλεμο, την δολοφονία του αρχιδούκα και τον δολοφόνο του, Gavrilo Princip, που τον σκότωσε το 1914. Ένας συνονόματος του Gavrilo Princip βρίσκεται ανάμεσα στους συνεντευξιαζόμενους, γεμάτος πάθος για την δική του αλήθεια και ιστορία. Στην Βοσνία, 102 χρόνια από την δολοφονία και την έναρξη του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, το αν ο Princip ήταν ήρωας ή ένας εγκληματίας ή ακόμα και τρομοκράτης, είναι ένα από τα μεγαλύτερα ερωτήματα που απασχολούν μια βαθιά διχασμένη κοινωνία. Δείτε την κριτική μας για το Death in Sarajevo, για το οποίο έχουμε εξασφαλίσει μια συνέντευξη ποταμό με τον σκηνοθέτη, που θα δείτε τις επόμενες μέρες.

3. L’ Avenir

Μπορεί να μην κέρδισε η Isabelle Huppert το βραβείο ερμηνείας, όπως περιμέναμε, η σκηνοθέτης όμως του Avenir, Mia Hansen-Løve, κέρδισε το βραβείο σκηνοθεσίας, όντας 100% άξια γι’ αυτό. Μία από τις πολύ καλές ταινίες του Φεστιβάλ. Το θέμα της;

Η Nathalie διδάσκει φιλοσοφία σε ένα λύκειο στο Παρίσι. Έχει μεγάλο πάθος για την δουλειά της και ευχαριστιέται να περνά την ώρα της σκεπτόμενη για διάφορα θέματα. Είναι παντρεμένη και έχει δύο παιδιά και έχει μια αρμονική ζωή που χωρίζεται στην δουλειά της, την οικογένειά της, πρώην μαθητές της και την εμμονική μητέρα της. Φαίνεται λοιπόν ότι έχει μια κανονική ζωή στην μέση ηλικία, όντας αρκετά ικανοποιημένη από αυτήν. Πολλά θα αλλάξουν όμως στην ζωή της Nathalie και μέσα σε πολύ λίγο χρόνο, όπως λέει και ο τίτλος της ταινίας “Αυτά που θα έρθουν”. Ο άντρας της, η μητέρα της, τα παιδιά της και όλοι οι γύρω της θα πυροδοτήσουν αλλαγές στην ζωή της που η ίδια θα χειριστεί όμως με χαμόγελο, χιούμορ, διάθεση για ζωή και φιλοσοφία. Κριτική για το L’ Avenir.

4. Fire at Sea

O Samuele είναι 12 ετών και μένει στο Νοτιότερο Ιταλικό νησί. Όπως όλα τα παιδιά στην ηλικία του, δεν ευχαριστιέται το να πηγαίνει σχολείο. Προτιμά να σκαρφαλώνει βράχους στην ακτή, να παίζει με την σφεντόνα του, ή να κάνει βόλτες στο λιμάνι. Το νησί του όμως δεν είναι ένα οποιοδήποτε νησί. Για χρόνια τώρα η Lampedusa έχει γίνει ο προορισμός ανδρών, γυναικών και παιδιών που προσπαθούν να περάσουν την Μεσόγειο από την Αφρική, με πλοία που θα χαρακτήριζε κάποιος σαπιοκάραβα, ενώ σχεδόν πάντα είναι υπερφορτωμένα. Η Lampedusa έχει γίνει το όνομα σύμβολο των αγώνων των προσφύγων για να έρθουν στην Ευρώπη, συμβολίζοντας την ελπίδα τους για ένα καλύτερο αύριο. Πριν φυσικά την θέση της πάρει η Λέσβος πέρσι.

H Χρυσή Άρκτος του Φεστιβάλ, ήταν μάλλον προαποφασισμένη φέτος λόγω του θέματος και του πόσο επίκαιρο είναι το προσφυγικό. Όχι ότι δεν ήταν καλό το ντοκιμαντέρ του Gianfranco Rosi, αλλά περιμέναμε παραπάνω, και πάλι όμως δε μπορουμε παρά να το βάλουμε στην τέταρτη θέση των ταινιών που είδαμε στο Φεστιβάλ. Δείτε την κριτική μας για το Fire at Sea

5. Zero Days

Μπορεί να μη κέρδισε βραβείο και κινηματογραφικά να μην ήταν αντάξιο του διαγωνιστικού, όμως το θέμα του ντοκιμαντέρ και η ενδελεχής έρευνά του, μαζί με τα συμπεράσματά του για την ασφάλεια όλου του κόσμου, το έκανε από τις πιο ενδιαφέρουσες ταινίες του Φεστιβάλ.

Το 2010 ένας ιός ανιχνεύτηκε για πρώτη φορά από έναν ειδικό των υπολογιστικών συστημάτων ασφαλείας στην Λευκορωσία. O ιός έκτοτε αναλύθηκε από ειδικούς των μεγαλυτέρων εταιριών antivirus, ενώ είχε προκαλέσει σοκ σε όλον τον κόσμο, καθώς ήταν ένας τόσο εξελιγμένος ιός, που θα μπορούσε να μπει σε μηχανήματα σε όλον τον κόσμο, ακόμα και μηχανολογικές συσκευές, όπως συστήματα ελέγχου εργοστασίων, πτήσεων και κάθε είδους άλλο υπολογιστικό σύστημα και όλα αυτά χωρίς κανείς να το καταλάβει και με δυνατότητα διάδοσης Zero Days, χωρίς δηλαδή να αντιληφθεί κάποιος το τι γίνεται και με τεράστια, μηδενική πρακτικά ταχύτητα.

Ο ιός ήταν τόσο εξελιγμένος που προβλημάτισε ακόμη και τους ειδικούς ασφαλείας των ΗΠΑ, με τον πανικό για το Stuxnet, όπως ονομάστηκε, να είναι μεγάλος και με ειδικούς να αρχίζουν να ερευνούν την πιθανότητα ο ιός να μην έχει γραφτεί από hackers ή κάποια εταιρία, αλλά από κάποιο κράτος. Δείτε την κριτική μας για το Zero Days. Το Cinefreaks έχει εξασφαλίσει συνέντευξη με τον σκηνοθέτη της ταινίας.

6. Soy Nero

Ο Nero είναι ένας νεαρός 18 χρονος Μεξικάνος. Έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής του στην Αμερική και είναι η πρώτη πατρίδα που έζησε, όμως απελάθηκε μαζί με την οικογένειά του και βρέθηκε στο Μεξικό. Ο Nero τώρα θέλει να πάει πίσω στην Αμερική και είναι έτοιμος να πηδήξει τον φράχτη των συνόρων ΗΠΑ-Μεξικού, να βρει τον αδερφό του στο Λος Άντζελες και να προσπαθήσει να πάρει Αμερικάνικη υπηκοότητα πηγαίνοντας στον Αμερικάνικο στρατό, εκμεταλλευόμενος ένα νόμο που λέει ότι άτομα στην περίπτωσή του πρέπει να πάνε στον στρατό για να γίνουν Αμερικάνοι πολίτες. Πως ένας κυνηγημένος από την αστυνομία των συνόρων άνδρας, μέσα σε λίγο καιρό, βρίσκεται εκείνος σε ένα σύνορο, έτοιμος να πυροβολήσει τον εισβολέα. Η τραγική ειρωνία σε όλο της το μεγαλείο. Δείτε την κριτική μας για το Soy Nero του Rafi Pitts.

7. 24 Weeks

Δεν ήταν αυτό που λέμε καλή ταινία, είναι όμως από τις ταινίες που ανοίγουν πολλές συζητήσεις και σαν τέτοια βρήκε θέση στο top-10.

H Astrid είναι μια κωμικός που κάνει stand up performance κάνοντας τον κόσμο να γελά. Ο άντρας της ο Markus είναι ο μάνατζερ της και οι δύο τους δουλεύουν καλά μαζί, έχοντας μια αρμονική σχέση δουλειάς και οικογένειας, έχοντας ήδη μια εννιάχρονη κόρη και με την Astrid να περιμένει το δεύτερό τους παιδί.

Με εκείνη στον έκτο μήνα της εγκυμοσύνης της θα μάθουν ότι το παιδί τους θα έχει σύνδρομο Down. Η αρχική θλίψη, δίνει την θέση της στην αισιοδοξία και την συζήτηση του ζευγαριού που σκέφτεται ότι μπορεί να αντιμετωπίσει το μεγάλωμα ενός τέτοιου παιδιού. Όμως οι δυο τους δεν έχουν ιδέα τι τους περιμένει, με την Astrid να διαπιστώνει ότι το παιδί θα έχει συνέπειες για την ζωή της, αλλά και για την καριέρα της, με την ιστορία της γρήγορα να γίνεται γνωστή στα media.  Η κριτική μας για το 24 Weeks

8. Miles Ahead

Ίσως η καλύτερη Αμερικάνικη ταινία που είδαμε στην Berlinale με πολλαπλές απογοητεύσεις από τις υπόλοιπες ταινίες από το Hollywood. Σκηνοθέτης, παραγωγός και πρωταγωνιστής της ταινίας ο Don Cheadle (τον αγάπησες στα Ocean’s 11, Hotel Rwanda, Crash), στην πρώτη του σκηνοθετική απόπειρα και μάλιστα σε μια ταινία που προσπαθούσε να φτιάξει εδώ και δέκα χρόνια. Η ταινία μιλά παράλληλα για δύο εποχές της ζωής του μεγάλου Miles Davis. Η πρώτη εκτυλίσσεται με την επιστροφή του Davis στην μουσική, μετά από πέντε χρόνια διακοπή, με τον δημοσιογράφο του Rolling Stone που παίζει ο McGregor να προσπαθεί να του πάρει συνέντευξη, ενώ παράλληλα η εταιρία του δεν δέχεται να τον πληρώσει αν δεν της δώσει τον δίσκο, που κάποιος θα κλέψει από τον Davis στην διάρκεια της ταινίας. Παράλληλα με όλα αυτά βλέπουμε μέσα από αριστοτεχνικά στην εκτέλεσή του μοντάζ flashbacks, την θυελλώδη σχέση του Davis με την Frances Taylor (που παίζει η  Emayatzy Corinealdi), από την γνωριμία τους, τον μεγάλο έρωτά τους, τις απιστίες του Miles και τον χωρισμό τους. Ταινία που θα οδηγήσει λογικά τον Cheadle στα Oscars. Δείτε την κριτική μας για την ταινία.

9. Where to Invade Next

Το νέο ντοκιμαντέρ του Michael Μοοre δεν είναι σε καμία περίπτωση Fahreneit 9/11, είναι όμως ένα απολαυστικό ντοκιμαντέρ με το μοναδικό χιούμορ του δημιουργού σε ένα ντοκιμαντέρ που δείχνουν να χρειάζονται οι Αμερικάνοι που για τους Ευρωπαίους όμως ίσως να φανεί κάπως κλισέ. Σε κάθε περίπτωση ήταν η ταινία που απέσπασε τα πιο πολλά γέλια στην Berlinale, συνεπώς γι’ αυτό κέρδισε μια θέση στο τοπ-10. Δείτε την κριτική μας για το Where to Invade Next.

10. Being 17

O Damien και ο Τhomas είναι στην ίδια τάξη Λυκείου σε μια μικρή πόλη κοντά στα Πυρηναία στην Γαλλία. Ανάμεσά τους υπάρχει ένα μεγάλο και ανεξήγητο μίσος με λεκτική βία αλλά και συχνές χειροδικίες. Η μητέρα του Damien που είναι γιατρός θα επισκεφτεί το σπίτι του Thomas, όπου η μητέρα του είναι άρρωστη, με τον Thomas να συμπαθεί την μητέρα του άσπονδου εχθρού του. Ο Thomas είναι υιοθετημένος και η οικογένειά του μένει σε μία ιδιαίτερα απομονωμένη φάρμα στα βουνά, με τον νεαρό να πρέπει να περπατάει κάθε μέρα 1,5 ώρα για να πάει στο σχολείο. Οι επιδόσεις του δεν είναι καλές και έτσι σύντομα η μητέρα του Damien θα προτείνει στον Thomas να μείνει στο σπίτι τους για λίγο για να μην χρειάζεται να μετακινείται κάθε μέρα.

Υπο άλλες συνθήκες, σε μια καλύτερη Berlinale, το Being 17 δεν θα βρισκόταν στην λίστα με τις καλύτερες ταινίες, σε ένα μέτριο Φεστιβάλ όμως, τα κατάφερε. Μία αρκετά συμπαθητική ταινία, που βλέπετε ευχάριστα και έχει πολύ καλές ερμηνείες. Δείτε την κριτική μας για το Being 17.

Special Αναφορές: Μπορεί να μην χώρεσαν στην λίστα με τις καλύτερες 10 ταινίες, αλλά είτε λόγω των star τους, είτε λόγω του ότι για λίγο δεν μπήκαν στην λίστα, πρέπει να αναφέρουμε και τις εξής:

Σε μας μπορεί να μην άρεσε, όμως για πολλούς ήταν από τις καλύτερες ταινίες του Hollywood στην Berlinale. Ο λόγος για το Midnight Special. Ονειρικό καστ και συμπαθητικό, όχι όμως κάτι το ιδιαίτερο ήταν και το Maggie’s Plan, με την υπέροχη Greta Gerwig τον Ethan Hawk και την Julliane Moore. Αρκετά ενδιαφέρον Βρετανικό ψυχολογικό θρίλερ, μια καλή επιλογή για το είδος στο The Ones Below. Γαλλική κωμωδία με πολύ κρασί στο Saint Amour. Μία Τσέχικη queer ιστορία bulling, στο I, Olga Hepnarova. Το βραβείο ερμηνείας σε ένα κατά τα άλλα κατώτερο των περιστάσεων The Commune του Vinterberg.

Όλη η κάλυψή μας για την Berlinale 2016 εδώ.