Και κάπως έτσι η εβδομάδα μας ξεκίνησε εντελώς στραβά.

Ο χαμός του David Bowie, βρίσκει χαμένους τους κόσμους της μουσικής, αλλά και του κινηματογράφου. Σαν ηθοποιός είχε μοναδική παρουσία, με ιδιαίτερες επιλογές.

Η κινηματογραφική του πορεία ήταν ιδιαίτερη και εκλεκτική. Περίεργη και ενδιαφέρουσα. Αλλά πάντα ευφυής.

Το Indiewire κατέληξε σε μία λίστα, με τις 7 καλύτερες ταινίες του Bowie, με την οποία συμφωνούμε απόλυτα.  

“Absolute Beginners’ (1986) 

“Τώρα τα παιδιά μου μπορούν να δουν οτιδήποτε, αλλά όχι αυτό. Ούτε οι φίλοι τους. Δε νομίζω ότι έχω δει χειρότερη υποκριτική σε βρετανική ταινία. Εκείνο το τραγούδι, κατά τη γνώμη μου, ήταν το μόνο καλό σημείο ολόκληρης της ταινίας.” Έτσι έγραψε ο Jake Eberts, του οποίου η εταιρεία, Goldcrest Films, χρηματοδότησε, αλλά και χρεοκόπησε εξαιτίας του μιούζικαλ του Julien Temple, “Absolute Beginners.” Και όταν λέει “εκείνο το τραγούδι”, εννοεί το ομώνυμο μουσικό θέμα της ταινίας που τραγουδούσε ο Bowie. Για την ταινία δεν είχε άδικο. Όχι μόνο κατέστρεψε τη Goldcrest, αλλά εξαιτίας της παραλίγο να καταρρεύσει η βρετανική κινηματογραφική βιομηχανία. Ευτυχώς όμως η ταινία πλέον θεωρείται “too bad is good”, με την ερμηνεία του Bowie, να είναι άκρως ενδιαφέρουσα. 

–

“The Hunger” (1983)

Το κινηματογραφικό ντεμπούτο του Tony Scott, έμελλε να σταθεροποιήσει στα μάτια μας την οπτική του, και ειδικά σε μία ταινία στην οποία έχουμε ερωτικό τρίγωνο ανάμεσα σε βρικόλακες, με τους Bowie, Catherine Deneuve, και Susan Sarandon.  Και μπορεί με τα σημερινά δεδομένα, να μπορεί να θεωρήσει κάποιος την ταινία παρωχημένη, αλλά ήταν από τις καλύτερες προσεγγίσεις στο είδος. Σε ό,τι αφορά τον Bowie, η εμφάνισή του έγινε με ένα γκόθικ σόου. Συν του ότι ερμηνεύει έναν βρικόλακα 200 ετών. Ο χαρακτήρας του έχει να αντιμετωπίσει μία τραγική μοίρα, που τον θέλει να ζει μόνος, ανά τους αιώνες. Σε περίπτωση που δεν το έχετε δει, αναζητήστε το.

–

“Labyrinth” (1986)

Και ίσως να υπάρχει κάτι που δεν ξέρατε. Το σενάριο της ταινία γράφτηκε και ξαναγράφτηκε, προκειμένου να έχει ο Bowie περισσότερο χρόνο και κατάλληλο ρόλο. Σκηνοθέτης ο Jim Henson. Ο σεναριογράφος Terry Jones, έγραψε το σενάριο από την αρχή, για να βρει περισσότερο χρόνο και τραγούδια για τον καλλιτέχνη. Ο Bowie μετά το δεύτερο σχεδίασμα θεώρησε ότι η ταινία δεν έχει το χιούμορ που θα έπρεπε, και έτσι το σενάριο ξαναγράφτηκε. Η ταινία βγαίνει στις αίθουσες, και αποτυγχάνει στο box office, με τον Henson να δηλώνει ότι δεν θα ξανασκηνοθετήσει. Αλλά από τη στιγμή που η ταινία βγήκε σε VHS (ελάτε τώρα που κάνετε ότι δεν θυμάστε), απέκτησε φανατικό κοινό, πλέον θεωρείται κλασική, και συνυφασμένη με το όνομα του Bowie. 

–

“The Prestige” (2006)

Από τις ελάχιστες επιλογές casting που ενώ στην αρχή μας άφησε έκπληκτους, στη συνέχεια μας έκανε να μην δικαιολογείται η έκπληξή μας. Όπερ και εγένετο, όταν ενσάρκωσε τον επιστήμονα, φυσικό και ερευνητή Nikola Tesla, στην διασκευή του Christopher Nolan, από το βιβλίο του Christopher Priest. Ο Nolan δήλωσε ότι δεν θα μπορούσε να σκεφτεί κάποιον καλύτερο. Και όχι μόνο αυτό. Μετά την αρχική άρνηση του Bowie, ο Nolan, αναγκάστηκε να ταξιδέψει για να τον συναντήσει από κοντά προκειμένου να τον πείσει. 

–

“Basquiat” (1998) 

Ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες που έχουν περπατήσει ποτέ στη Γη, ο Andy Warhol, έχει υπάρξει σε διάφορες version. Crispin Glover στο “The Doors,” Jared Harris στο “I Shot Andy Warhol,” Guy Pearce στο “Factory Girl,” Bill Hader στο “Men In Black 3.” Αλλά κανείς σαν τον Bowie, στην ταινία του Julian Schnabel, “Basquiat,” για τη βιογραφία του Jean-Michel Basquiat. Και μπορεί αρχικά να είχε κατηγορηθεί για την επιλογή, αλλά το αποτέλεσμα τον δικαιώνει. 

–

“Merry Christmas Mr Lawrence” (1983)

Η καλύτερη στιγμή στην ασημένια οθόνη, είναι η πιο μη αναμενόμενη για τα δεδομένα του, και μιλάμε για την ταινία του Nagisa Oshima (“In The Realm Of The Senses“) στην οποία ενσαρκώνει έναν στρατιωτικό από τη Νέα Ζηλανδία, ο οποίος συνελήφθη από τους Ιάπωνες, κατά την διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Η ταινία πανέξυπνα, και χωρίς να έχει αποκτήσει το fan που τις αξίζει, είναι μία απεικόνιση της ανθρώπινης απώλειας, σαν αποτέλεσμα πολέμου, σε ένα από τα πιο απάνθρωπα μέρη.

–  

“The Last Temptation of Christ” (1988)

Ο Bowie σπάνια εργαζόταν με Αμερικάνους σκηνοθέτες, αλλά πρέπει να επιλέξουμε μία από τις δουλειές του, τότε αυτή θα είναι η συνεργασία του με τον Martin Scorsese. Στην αμφιλεγόμενη απεικόνιση των τελευταίων ημερών του Χριστού, η επιλογή του σαν Πόντιος Πιλάτος, και η προσέγγισή του σαν πραγματιστής, μοιάζει ποιο πραγματική από το οτιδήποτε άλλο έχουμε δει. 

–

Και πόσα ακόμα… Από το πλευρό του Ricky Gervais, στο “Extras,”, στην εμφάνισή του μαζί με τον Ben Stiller στο “Zoolander”, και από το “Twin Peaks: Fire, Walk With Me,” στον “Spongebob Squarepants,” ζήσαμε την εποχή του Bowie. Και θα την θυμόμαστε για πάντα.