Δεύτερη μας μέρα στο Φεστιβάλ του Βερολίνου και πάρα πολλές ταινίες άλλες καλές και άλλες όχι είχε το πρόγραμμα χτες. Μεταξύ άλλων είδαμε από κοντά τους Nicole Kidman, James Franco, Damien Lewis (τον Brody από το Homeland ντε), σε μία ταινία που μάλλον θα είναι η χειρότερη του διαγωνιστικού, ενώ την παράσταση κλέβουν οι ταινίες του Πανοράματος και ο μεγάλος Jafar Panahi. Δείτε το CinefreakShow:

Δείτε το CinefreakShow από την πρώτη μέρα της Berlinale.

Δείτε τα πάντα για το μεγάλο Φεστιβάλ στην ειδική σελίδα μας για την Berlinale.

Ας τα δούμε και ένα ένα.

—

Το highlight της μέρας ήρθε το πρωί και ήταν το Taxi του Jafar Panahi.

Για να δούμε πρώτα όμως κάποια πράγματα για τον σκηνοθέτη. Ο Panahi είναι ένας από τους μεγαλύτερους Ιρανούς σκηνοθέτες, βραβευμένος με Αργυρή Άρκτο Σεναρίου στο Βερολίνο και με Χρυσή Κάμερα στις Κάννες. Ο Panahi σε πολλές περιπτώσεις όπως και σχεδόν όλοι οι Ιρανοί σκηνοθέτες έχει συγκρουστεί με το καθεστώς της Ασιατικής χώρας και έχει κάνει ταινίες κάτω από πολύ δύσκολες καταστάσεις. Το 2009 όμως το ποτήρι ξεχείλισε όταν ο Panahi αμφισβήτησε το αποτέλεσμα των εκλογών και έγινε από τους πρωταγωνιστές στις συγκρούσεις που προκλήθηκαν για αρκετό καιρό στο Ιράν. Φυλακίστηκε δύο φορές μία το 2009 και μια το 2010, ενώ για την κατάσταση του γύρισε ένα ντοκιμαντέρ το “This is not a film”, το οποίο έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ των Καννών. Η ταινία γυρίστηκε μέσα σε τέσσερις μέρες με χρήση ψηφιακής βιντεοκάμερας και iphone, ενώ για να μεταφερθεί εκτός Ιραν, η ταινία ταξίδεψε σε ένα USB stick μέσα σε ένα κέικ… Γιατί όλα αυτά; Γιατί το Ιράν απαγόρευσε στον Jafari να κάνει ταινίες! Ο ίδιος όμως μέσα σε πέντε χρόνια έσπασε αυτό το εμπάργκο τρεις φορές και οι ταινίες του βρέθηκαν σε μεγάλα Φεστιβάλ. Το 2010 το “This is not a film” μάλιστα προτάθηκε και για Oscar καλύτερου ντοκιμαντέρ. Φέτος λοιπόν ο Jafari παρουσιάζει στην Berlinale ένα ακόμη προσωπικό φιλμ με τον ίδιο να οδηγεί ένα ταξί και διάφορους επιβάτες να μπαίνουν μέσα και να ανοίγουν συζήτηση με τον ίδιο ή μεταξύ τους. Πολιτικά, κοινωνικά, θρησκευτικά και κινηματογραφικά θέματα συζητιούνται μέσα στο ταξί, με τον σκηνοθέτη να γυρίζει την κάμερα που έχει βάλει στο ταξί δεξιά και αριστερά για να ακολουθήσει τους πρωταγωνιστές, την ίδια ώρα που εφευρετικοί τρόπου όπως η κάμερα της ανιψιάς του δίνουν έξτρα κάμερες στο δύσκολο εγχείρημα του να γυρίσεις μια ολόκληρη ταινία μέσα σε ένα ταξί σε κίνηση στους δρόμους της Τεχεράνης. Δείτε την κριτική μας για το Taxi.

—

Η συνέχεια ήρθε με το 45 Years.  Λίγες μέρες πριν το πάρτι για τη 45η επέτειο του γάμου τους, ο Geoff θα αποκαλύψει στην Kate ένα μυστικό που κρατούσε κρυμμένο μια ολόκληρη ζωή. Μετά από την αποκάλυψη, η Kate θα μπει σε ένα λαβύρινθο σκέψεων και ερωτημάτων σχετικά με το πόσο καλά γνωρίζουμε πραγματικά τον άνθρωπο με τον οποίο μοιραζόμαστε τη ζωή μας. Δείτε την κριτική μας για το 45 Years.

—

Σας υποσχεθήκαμε Kidman. Την είδαμε λοιπόν στο Queen of Desert και ακόμα προσπαθούμε να καταλάβουμε γιατί η ταινία βρίσκεται στο διαγωνιστικό της Berlinale. Η υπόθεση: Η νέα ταινία του Werner Herzog για την ζωή της Gertrude Bell, γνωστής ιστορικού, νοβελίστα, και διπλωμάτη της Βρετανικής κατασκοπίας. Η Gertrude έπαιξε σημαντικό ρόλο στην διαπραγμάτευση για τον τεμαχισμό των εδαφών της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, μετά την την κατάρρευση της το 1920 και την νέα τάξη πραγμάτων στην Μέση Ανατολή. Η ταινία ξεκινά με διπλωμάτες και στρατιωτικούς να σκέφτονται να ζητήσουν την γνώμη της για την κατάσταση στις διάφορες φυλές της περιοχής. Από κει έχουμε ένα flashback στην αρχή της περιπέτειας της Gertrude, που την έφερε να είναι ο πιο ικανός άνθρωπος για την δουλειά, μέχρι εκείνη την στιγμή. Δείτε την κριτική μας για το Queen of Desert.

—

Κι από κει πάμε στα Πανόραμα. Εκεί είδαμε πρώτα από όλα το Ned Rifle, το οποίο έρχεται με αρκετά καλές κριτικές από την Αμερική.

Τη μέρα που κλείνει τα δεκαοχτώ, ο Ned αποφασίζει να φύγει από το σπίτι της οικογένειας του ιερέα Daniel Gardner που τον φιλοξενεί και το πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων, προς αναζήτηση του εξαφανισμένου πατέρα του Henry, τον οποίο και σκοπεύει τελικά να σκοτώσει. Ο λόγος είναι ότι τον θεωρεί υπεύθυνο για την κράτηση της μητέρας του Fay που αντιμετωπίζει κατηγορίες για εμπλοκή σε τρομοκρατική επίθεση. Στο ταξίδι του αυτό θα έχει για μοναδικό σύντροφο τη Βίβλο – το δώρο που πήρε για τα γενέθλιά του. Ή έτσι νόμιζε μέχρι να γνωρίσει την όμορφη και μυστηριώδη Susan, η οποία και τελικά θα τον ακολουθήσει, μόνο και μόνο για να προσπαθήσει να του χαλάσει τα σχέδια. Δείτε περισσότερα και την κριτική μας για το Ned Rifle.

—

To βράδυ ακολούθησε το Dora or The Sexual Neuroses of Our Parents, μία από τις καλύτερες ταινίες της Berlinale μέχρι ώρας.

Η Dora είναι μία 18χρονη κοπέλα που ζει στο Βερολίνο με τους γονείς της. Έχει την νοητική ικανότητα ενός παιδιού οχτώ ετών και της χορηγούνται φάρμακα για την κατάστασή της. Η μητέρα της κάπου εκεί θα αποφασίσει πως η Dora θα πρέπει να σταματήσει την χορήγηση των κατασταλτικών φαρμάκων και να αφήσει την κόρη της να ζήσει χωρίς αυτά μία όσο το δυνατό πιο φυσιολογική ζωή γίνεται. Η Dora τότε θα αρχίσει να ξυπνά από τον βαθύ ύπνο της, να ανακαλύπτει το σώμα της, να περνά μια ιδιότυπη εφηβεία και τελικά να κάνει σεξ και να βρίσκεται σε μία περίεργη σχέση. Η σεξουαλική δραστηριότητα της Dora θα ανησυχήσει τους γονείς της, που θα προσπαθήσουν αρχικά να κινηθούν νομικά εναντίον του άνδρα με τον οποίον η Dora έχει σχέση και στην συνέχεια να απαγορεύσουν την σχέση αυτή. Η προσπάθειά τους αυτή θα σταθεί άκαρπη, ενώ η σχέση της Dora θα την οδηγήσει σε πιο σοβαρές καταστάσεις με όλες τις πλευρές να πρέπει να επαναπροσδιορίσουν τις σχέσεις τους σε επίπεδο αυτοπροσδιορισμό, εμπιστοσύνης, ελευθερίας, ελέγχου αλλά και ζήλιας. Δείτε την κριτική μας για το Dora, για το οποίο το Cinefreaks εξασφάλισε αποκλειστική συνέντευξη.

—

Κι από κει πάμε στην Anne Marie. H πολυτάραχη ζωή της Annemarie Schwarzenbach, γνωστής Σουηδής συγγραφέα, δημοσιογράφου και φωτογράφου αναβιώνει μέσα από την ταινία της Véronique Aubouy χαρίζοντάς μας, την ίδια στιγμή, μία σειρά από πολύτιμες σκέψεις για τη ζωή, τις σχέσεις και τις ανθρώπινες ταυτότητες.

Παρακολουθούμε μία οντισιόν ηθοποιών που πρόκειται να ενσαρκώσουν τη Annemarie Schwarzenbach. Δεκαπέντε περίπου άνθρωποι που ελκύονται από την πολύπλευρη προσωπικότητά της και τον καταπιεσμένο αλλά συνάμα πολύ δυναμικό εαυτό της συγκεντρώνονται στην οντισιόν. Ο καθένας τους ταυτίζεται με ένα διαφορετικό στοιχείο, σύμφωνο προς τις δικές του ανάγκες και τη δική του πορεία. Μέσα από τις αφηγήσεις αυτών των ανθρώπων παρακολουθούμε τη ζωή της  και την πορεία προς την κατανόηση του εαυτού της.

—

Μια ιδιαίτερη εμπειρία ήταν και το Breathe Umphefumlo το οποίο είδαμε σε ειδική προβολή. Δείτε κριτική και περισσότερα εδώ.

Δείτε το CinefreakShow από την πρώτη μέρα της Berlinale.

Δείτε τα πάντα για το μεγάλο Φεστιβάλ στην ειδική σελίδα μας για την Berlinale.