Στα εβδομήντα οκτώ του χρόνια ζωής, ο Woody Allen θα έλεγες ότι αντιμετώπισε μια από τις πιο δύσκολες και σκληρές χρονιές του. Αρκεί να θυμηθείς τις κατηγορίες που εξαπολύθηκαν εκ νέου σε βάρος του για σεξουαλική κακοποίηση της κόρης του, Dylan Farrow, όταν εκείνη ήταν παιδί. Ωστόσο, παρά την αμφισβήτηση, ίσως και εξ αιτίας της βέβαια, ο Woody Allen δεν επέδειξε καμία συστολή απέναντι στον τύπο σχετικά με την νέα του ταινία  “Magic in the Moonlight” που βγαίνει στις αίθουσες φέτος το καλοκαίρι. Για του λόγου το αληθές, πρόσφατα μίλησε στο MTV για σχεδόν 35 ολόκληρα λεπτά και σαν να μην έφτανε αυτό,  την προηγούμενη εβδομάδα έδωσε συνέντευξη στο δημοφιλές site “Indiewire”, την οποία έχεις την τύχη να σου μεταφέρουμε.

Πετύχαμε το περασμένο βράδυ το “Magic in the Moonlight” να κάνει πρεμιέρα στο “Paris Theater” της Νέας Υόρκης. Αλήθεια πόσες φορές έχετε κάνει πρεμιέρα εκεί όλα αυτά τα χρόνια;

Δεν μπορώ να θυμηθώ αριθμό, αλλά έχει συμβεί πολλές φορές. Είναι ένας από τους τελευταίους τόσο όμορφους σινεφίλ κινηματογράφους που έχουν απομείνει στη Νέα Υόρκη σήμερα. Πολλά χρόνια πριν, μαθητές ακόμα, θυμάμαι που πηγαίναμε με έναν φίλο μου εκεί τις κοπέλες μας για ραντεβού και για να δούμε υπέροχες γαλλικές ταινίες της δεκαετίας του ’50.

Ενθουσιάζεστε ακόμα όταν προβάλλονται καινούργιες ταινίες σας στο συγκεκριμένο σινεμά ή σας έχει περάσει αυτό με τα χρόνια;

Όχι όχι, μου αρέσει. Είναι σαν να βρίσκομαι ακόμα και τώρα με το ένα πόδι στο σημείο απ’ όπου ξεκίνησα. Το  “Paris Theater” ανήκε σε μια κατηγορία κινηματογράφων που κατά κανόνα δεν υπάρχουν πια και που έπαιζαν τις ταινίες των Γάλλων δημιουργών που προσωπικά αγαπώ. Τρυφώ και Γκοντάρ. Επίσης κάποιοι άλλοι κινηματογράφοι εκεί κοντά όπως το  “The Plaza” και τα “Cinema 1 και 2” έφερναν ταινίες Ιταλών σκηνοθετών. Στα χρόνια της εφηβείας μου βλέπαμε όλες αυτές τις ταινίες και μετά κάναμε ατελείωτες συζητήσεις .

Κι όταν ο κόσμος μιλάει για τη διαρκή και συνεχιζόμενη αποβλάκωση της Αμερικής, φυσικά και πιστεύω ότι είναι ανοησία η σκέψη ότι μια γενιά είναι πιο ηλίθια από μια άλλη. Είναι τόσο χαζό διότι η σημερινή γενιά είναι κατά πολύ εξυπνότερη από τη δική μου και σε πολλούς τομείς μάλιστα. Εκπλήσσομαι βέβαια που εμείς, χωρίς να είμαστε της κουλτούρας και της διανόησης, πηγαίναμε σε όλους αυτούς τους σινεφίλ κινηματογράφους. Στα νιάτα μου ήμουν ένας τύπος που πήγαινε σε αγώνες μπάσκετ και ποδοσφαίρου, που έπαιζε μπάλα στους δρόμους και δεν έβγαλε ούτε ένα έτος στο Πανεπιστήμιο. Κι όμως και εγώ και οι φίλοι μου τρελαινόμασταν για Μπέργκμαν, Φελίνι, Αντονιόνι, Γκοντάρ, Τρυφώ και φυσικά Αλέν Ρενέ. Η σημερινή γενιά φαίνεται να μην έχει υπομονή για τέτοιου είδους ταινίες που αντίστοιχα ενθουσίαζαν εμάς σε νεαρή ηλικία.

Δεν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό. Δεν ξέρω γιατί δεν υπάρχει σήμερα ένας σινεφίλ κινηματογράφος που να ακμάζει. Δεν ξέρω γιατί τουλάχιστον οι νέοι φοιτητές δε δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον για τις ταινίες που ανέφερα. Όλη η φιλμογραφία του Μπέργκμαν. Όλες οι ταινίες του Φελίνι ή του Τρυφώ. Δεν ξέρω αν δεν τις βλέπουν επειδή θεωρούν πως ανήκουν στο παρελθόν ή επειδή δεν υπάρχει ένα αντίστοιχο παρόν γι’αυτούς ώστε να μπορούν να τις απολαύσουν και να τις συζητήσουν όπως κάναμε εμείς τότε.

Όταν δουλεύετε με νέους ηθοποιούς όπως η Emma Stone, προσπαθείτε να τους μεταδώσετε τις σκέψεις σας για το σινεμά και να τους κάνετε να προσεγγίσουν ξανά τα έργα που αναφέρετε; 

Ναι αν και για τους περισσότερους δε σημαίνει τίποτα αυτό. Όταν μιλάω στην Emma, η οποία ενδιαφέρεται πραγματικά για το σινεμά και είναι πολύ σοβαρή ηθοποιός, και της λέω να δει  το “Λεωφορείον ο Πόθος” ή το “Κραυγές και Ψίθυροι”, θα με ακούσει και θα το κάνει γιατί αυτό είναι το καλύτερό της, αφού νοιάζεται πραγματικά. Αντίθετα, έχω κάνει ο ίδιος προβολές ταινιών του Μπέργκμαν για φοιτητές πολύ καλών Πανεπιστημίων (Yale, Harvard) και έμειναν απαθείς, δεν τους άγγιξε καθόλου, δεν ενδιαφέρθηκαν.

Σχετικά με την Emma Stone. Είναι καταπληκτική στην ταινία. Ξέρατε τι ηθοποιός ήταν πριν το κάστινγκ ; 

Έπαιζε σε ταινίες που δεν είχα δει και δεν θα έβλεπα. Όχι κακές ταινίες, αλλά σίγουρα απευθυνόμενες σε διαφορετικό κοινό. Ξέρεις, νέους και εφήβους. Δεν ήταν του ενδιαφέροντός μου. Μια μέρα λοιπόν, ενώ έκανα διάδρομο όπως κάθε μέρα και σέρφαρα στο διαδίκτυο για να περάσω με κάποιο τρόπο αυτό το κατά τα άλλα βαρετό μισάωρο, έπεσα πάνω σε μια ταινία που έπαιζε εκείνη. Τότε σταμάτησα για δυο λεπτά γιατί ενώ έβλεπα ότι η ταινία δε με ενδιέφερε καθόλου, είχα δει εκείνη. Και σκέφτηκα “Θεέ μου είναι τόσο όμορφη με έναν ενδιαφέροντα τρόπο όμως”. Και δεν είναι μόνο όμορφη, είναι και όμορφη και ενδιαφέρουσα. Τότε παρατήρησα ότι ήταν και καλή ηθοποιός.Είναι αστεία, γίνεται πολύ πιστευτή και μιλώντας για εκείνη στην υπεύθυνη cast της ταινίας, με διαβεβαίωσε “Ναι, είναι από τα καλά παιδιά του χώρου. Και πραγματικά καλή ηθοποιός. Δεν είναι απλά όμορφη”. Έτσι τη συνάντησα και τη βάλαμε στην ταινία και ήταν υπέροχη. Συμπτωματικά μάλιστα, ήταν πολύ σωστή και για την ταινία που γυρίζουμε τώρα με τον Joaquin Phoenix κι έτσι θα συμμετέχει και σε αυτήν. 

Η Emma είναι παγκοσμίως γνωστή αν και σχετικά νέα. Εσείς αναμφίβολα θα πρέπει να αγχώνετε τους νέους ηθοποιούς όταν πρωτοέρχονται σε γύρισμα. Πως τους χαλαρώνετε μετά;

Αισθάνομαι ότι μόλις με γνωρίζουν καταλαβαίνουν πως δεν υπάρχει λόγος να αγχώνονται. Έχω πιο πολύ άγχος από εκείνους. Είμαι πολύ ευγενικός με τους ηθοποιούς και δε σηκώνω ποτέ τον τόνο της φωνής μου. Τους αφήνω ελεύθερους να δουλέψουν, να αλλάξουν τα λόγια των σεναρίων και μέσα σε πέντε λεπτά καταλαβαίνουν πως δεν αποτελώ απειλή γι’ αυτούς, πως δεν πρέπει να ανησυχούν, αφού δε συνεργάζονται με κάποια καλτ ιδιοφυία ή με κάποια ξεχωριστή προσωπικότητα ή έστω με κάποιον οξύθυμο χαρακτήρα. Ξέρετε, διακρίνουν απευθείας ότι αυτός ο τύπος θα τους δώσει μεγάλη ώθηση. Και τους δίνω.

Έχετε αλλάξει τον τρόπο προσέγγισης των ηθοποιών σας μέσα στα χρόνια;

Ναι. Με τα χρόνια παρατήρησα ότι απέκτησα μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και πίστη χάρη στο ένστικτο των ηθοποιών μου και τους αφήνω να κάνουν πραγματικές αλλαγές, σε ατάκες και σε μονολόγους ολόκληρους, να μιλούν με εκφράσεις που οι ίδιοι χρησιμοποιούν, να αυτοσχεδιάζουν, να προσθέτουν λόγια. Τους δίνω μεγάλη ελευθερία και τους αρέσει αυτό, τους χαλαρώνει και τους κάνει να αισθάνονται ότι δε λένε απλά ατάκες. Μπορούν να νιώσουν άνετα με τους μονολόγους τους, να χρησιμοποιήσουν ιδιώματα που οι ίδιοι λένε συχνά στην καθημερινότητά τους και όλο αυτό βοηθάει.

Το “Magic in the Moonlight” δεν είναι η πρώτη δουλειά σας που στρέφεται γύρω από έναν μάγο. Τι είναι αυτό που σας γοητεύει ως καλλιτέχνη στο επάγγελμα του μάγου;

Ως παιδί ήμουν ερασιτέχνης μάγος. Λάτρευα οτιδήποτε σχετικό με τη μαγεία και ήξερα ότι ιστορικά ο Χουντίνι υπήρξε κάποιος που ξεσκέπαζε μέντιουμ που εκμεταλλεύονταν και εξαπατούσαν τους ανθρώπους που πλήρωναν για τις πνευματικές υπηρεσίες τους. Σκέφτηκα ότι θα ήταν πολύ ενδιαφέρουσα η ιστορία ενός μέντιουμ και ενός πιο σοφιστικέ μάγου που ερωτεύεται την πρώτη παρά την απάτη. Κι έτσι πήραμε τον Colin Firth που είναι εξαιρετικός και την Emma  που είναι φανταστική. Εγώ απλά βγήκα από τη μέση και τους άφησα να λειτουργήσουν.

Τι σας κρατάει τόσο εμπνευσμένο ώστε να συνεχίζετε να δημιουργείτε; 

Απλώς απολαμβάνω τη δουλειά μου. Απολαμβάνω το γράψιμο. Απολαμβάνω να περνάω χρόνο με ανθρώπους όπως η Emma Stone κι ο Colin Firth, ή η Scarlett Johansson, η Naomi Watts και η Penelope Cruz. Είναι ένας καλός τρόπος να ζεις και όσο συνεχίζω να το κάνω τόσο το επιθυμώ.

Καλά όλα αυτά αλλά εμείς ανυπομονούμε να βγει το “Magic in the Moonlight” και στις ελληνικές αίθουσες, ώστε να μπορούμε να το απολαύσουμε ιδίοις όμμασι. Μέχρι τότε, ας ρίξουμε μια ματιά και στους παλιούς “φίλους” του Woody Allen. Εγώ λέω να βουτήξω στον Τρυφώ. Εσύ;