Τον έχουμε συνηθίσει να παίζει μία γκάμα από τους καλύτερους ρόλους. Αλλά την προηγούμενη εβδομάδα ο γνωστός ηθοποιός ασχολήθηκε με κάτι πέρα των υποκριτικών του υποχρεώσεων. Μίλησε στην Guardian για την ιδιωτικότητα, την ελευθερία του τύπου, τα διακαιώματα των gay και πως αυτά καταπατούνται στη Ρωσία, πάντα με τον δικό του τρόπο.

Αρχικά χαρακτήρισε την παρακολούθηση των e-mails αλλά και της διαδικτυακής ζωής “θεμελιωδώς τρομακτική”, αναφερόμενος βέβαια και στο γεγονός ότι σε πολλές χώρες του κόσμου πια, ακόμα και ο τύπος έχει χάσει τις ελευθερίες του.

Αυτό στάθηκε αφορμή για να σχολιάσει το γεγονός ότι μία από τις μεγαλύτερες τέτοιες ενέργειες συνέβη στη Ρωσία, την πλέον ομοφοβική χώρα του κόσμου, (η πρώτη παγκοσμίως που έχει θεσπίσει με νόμους, την τιμωρία για τους openly gay), όταν “η ραχοκοκαλιά του τύπου, έσπασε στα δύο, με τους δημοσιογράφους να αναγκάζονται να μεταδώσουν όλες εκείνες τις διατάξεις κατά των gay καλλιτεχνών, ηθοποιών, και αθλητών.” Ας μην ξεχνάμε τι έγινε στους τελευταίους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες, όπου πολλοί ήταν οι αθλητές που δεν έλαβαν μέρος στους αγώνες, καθώς η διοργανώτρια Ρωσία, είχε ήδη προλάβει να ορίσει τους δικούς της “κανόνες”.

Σε ένα πρόσφατο επαγγελματικό ταξίδι στη Ρωσία, ο ίδιος ο Fiennes κλήθηκε να υπογράψει μία συμφωνία η οποία θα τον δέσμευε να μην προσλάβει ομοφυλόφιλο σκηνοθέτη, ούτε ηθοποιούς, καθώς και να μην γυρίσει καμία σκηνή με ανάλογο περιεχόμενο. Η απάντησή του ήταν καθοριστική: “Ξέρω ότι υπάρχει μεγάλο επίπεδο ομοφοβίας, αλλά το να πρέπει να υπογράψεις ένα τέτοιο χαρτί είναι πραγματικά ενοχλητικό. Φοβάμαι ότι γέλασα, όπως γελάς όταν ακούς κάτι σοκαριστικό.”

Όταν ερωτήθηκε για την πίεση που του προκαλεί η φήμη εκείνος έδωσε μία από τις καλύτερες απαντήσεις που έχουμε διαβάσει ποτέ: “Είναι ένα μεγάλο ζήτημα, αλλά τοποθετείται λανθασμένα. Δεν αφορά μόνο την ιδιωτικότητα μερικών, αλλά την ιδιωτικότητα όλων μας. Το πρόβλημα με εμάς τους ηθοποιούς είναι είναι γνωρίζουμε το ρίσκο. Θέλουμε κοινό, θέλουμε φήμη, θέλουμε αναγνωρισιμότητα, αλλά θέλουμε και ησυχία μας.”

Στη συνέχεια έθεσε και πάλι το θέμα σε γενικά πλαίσια: “Αν όλες μας οι κινήσεις, οι συζητήσεις, τα e-mails, αν τα πάντα μπορούν να μας τα πάρουν και να καταγραφούν και να κατανεμηθούν, αυτό είναι θεμελιωδώς τρομακτικό. Είναι ένα “Big Brother”, και κάθε μου ένστικτο τρομοκρατείται.”

Αποκάλεσε την ιδιωτικότητα “ανθρώπινη ανάγκη”, αλλά επίσης εξέφρασε και τον φόβο ότι λόγο της ολοένα αυξανόμενης δύναμης της τεχνολογίας μάλλον πλησιάζουμε στο τέλος της.

Τα σχόλια τού ήρθαν σε πολύ κατάλληλη στιγμή. Λίγες μέρες πριν, και για πρώτη φορά τόσο φανερά, μάθαμε ότι απροκάλυπτα και δια στόματος Charles Farr, υψηλά ιστάμενου κυβερνητικού υπεύθυνου ασφαλείας, ότι οι συνομιλίες Βρετανών πολιτών παρακολουθούνται μέσω Facebook, Twitter και Google+.

Δεν είναι η πρώτη φορά άλλωστε που η Guardian απασχολεί τις στήλες της με ανάλογα θέμα. Να σας θυμίσουμε ότι εκείνη είχε βγάλει στη δημοσιότητα το σκάνδαλο της NSA (της υπηρεσίας εθνικής αμερικανικής ασφάλειας), το οποίο φρόντισε να γνωστοποιήσει ο Edward Showden. Θυμηθείτε εδώ τι περιελάμβαναν οι αποκαλύψεις του, στην Guardian.

Αρχής γενομένης λοιπόν από τον Showden, το κύμα των αποκαλύψεων ξεκίνησε, αλλά πλέον βρίσκεται σε στασιμότητα. Το θέμα είναι ότι όλοι φοβούνται να αποκαλύψουν ποιος παρακολουθεί, καθώς πολλοί θα είναι εκείνοι που θα εκτεθούν. Η δήλωση ας πούμε του Ομπάμα είναι να σε βγάζει από τα ρούχα σου: “Δεν ξέρω αν παρακολουθούμε αρχηγούς χωρών, αλλά πλέον δεν το κάνουμε.” Η όλη φάση, και σε συνδυασμό βέβαια και με την άλλη επική δήλωση για την σύλληψη του Σαντάμ Χουσεΐν, “Δεν είχε πυρηνικά αλλά θα μπορούσε να φτιάξει”, συγχωρέστε με, αλλά μου θυμίζει Minority Report, στο οποίο ο ένοχος δεν είχε διαπράξει ακόμα το έγκλημα και οι αστυνομικές αρχές τον μπουντρουμιάζανε.

Αλλά μην ξεχνάτε ότι ζούμε σε έναν κόσμο, όπου πια δεν μπορούμε να πιστέψουμε τους δημοσιογράφους και έχουμε στραφεί, σε αυτό που ξέρουμε καλύτερα. Το σινεμά. Το μέγεθος λοιπόν του σκανδάλου της NSA, θα γίνει ταινία και μάλιστα με φοβερό υλικό, και με τους κατάλληλους συντελεστές. Θυμηθείτε εδώ τι σας είχαμε πει, πάνω σε αυτό. Αλλά πέρα από τους παραγωγούς, το μεγαλύτερο ατού είναι ο σκηνοθέτης, και σε αυτή την περίπτωση στο καρεκλάκι θα κάτσει ένας παλιός μας γνώριμος σε σκάνδαλα. O Oliver Stone. Μέχρι να έχουμε περισσότερες πληροφορίες δείτε εδώ τι ξέρουμε ήδη για την ταινία.

Πάντως στην Ελλάδα δεν πρέπει να φοβόμαστε. Το έχουν χάσει το ενδιαφέρον τους για εμάς. Τι να παρακολουθήσουν; Τα γατάκια και τα σκυλάκια που ανεβάζουμε στο Instagram; Το tweets που κάνουμε για το Mudial; Τα λαϊκά τραγούδια που ποστάρουμε στο Facebook; Κοιμηθείτε ήσυχοι cinefreaks μου. Δεν κινδυνεύουμε.

Βέβαια υπάρχει λύση. Αν δεν θες να σε παρακολουθούν μην χρησιμοποιείς social media. Έτσι θα σου πουν.