Πάει ένας χρόνος ακριβώς από το κλείσιμο της ΕΡΤ. Από εκείνο το απόγευμα που σοκαρισμένοι ακούσαμε έναν ηλίθιο άνθρωπο να αναγγέλλει με περισσό θράσος το κλείσιμο της ζωντανής ιστορίας της Ελλάδας εξαιτίας των κομματικών παιχνιδιών που και ο ίδιος έπαιξε, πιο πολύ ίσως από πολλούς.

Το κλείσιμο της ΕΡΤ βρήκε πέρυσι το Cinefreaks σε χειμερία νάρκη ενός χρόνου. Ωστόσο έγραψα από το blog μου τότε αυτό και αυτό. Λίγο πολύ να υπενθυμίσω την άποψή μου ότι οι άνθρωποι που έλεγαν αυτά (από την μέση του video και μετά):

είπαν κι αυτά:

γράφοντας μία από τις πιο αντιδημοκρατικές στιγμές στην ιστορία της μεταπολιτευτικής Ελλάδας. Δεν έχω καμία διάθεση να ξαναγράψω το γιατί έχω αυτήν την άποψη. Όποιος δε μπορεί να καταλάβει γιατί το κλείσιμο της δημόσιας τηλεόρασης, μέσα σε μια νύχτα και μάλιστα όταν η κυβερνητική πλειοψηφία δεν συμφωνεί με αυτό, είναι αντιδημοκρατικό, απλά δεν ξέρει τους στοιχειώδους κανόνες της δημοκρατικής πλειοψηφίας και προφανώς δεν έχει ιδέα για την ελευθερία των ΜΜΕ.

Στο παρόν θέλω να δούμε τι έγινε από τότε, γιατί από το παρελθόν μαθαίνεις και πρέπει να το θυμάσαι όμως αν μένεις εκεί, αρχίζεις να γίνεσαι γραφικός. Τέσσερις και πλέον μήνες μετά το κλείσιμο της ΕΡΤ, και ενώ η τηλεόραση και το ραδιόφωνο συνέχιζε να εκπέμπει “πειρατικά”, η κυβέρνηση αποφάσισε την επέμβαση με MAT στο κτήριο της Μεσογείων. Γι’ αυτό είχε γράψει ο Ανέστης εδώ. Στο σημείο που είχε φτάσει η κατάσταση λίγο πολύ αυτό ήταν η μόνη λύση στο μυαλό των κυβερνώντων. Η προφανής λύση, του έχω κάνει λάθος, το παίρνω πίσω και λέω συγνώμη, είναι άγνωστη σε έναν πρωθυπουργό σαν τον Αντώνη Σαμαρά, με φασιστικές νοοτροπίες και φασίστες υπουργούς…

Τι ακολουθεί; Η μετεγκατάσταση της ΔΤ, που έχει αρχίσει να λειτουργεί, στην Μεσογείων. Η ΔΤ είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία από μόνη της, καθώς πρόκειται για μία από τις πιο αδιαφανείς υπηρεσίες στο δημόσιο, με διαγωνισμούς φαντάσματα, προσλήψεις για δύο μήνες που κοντεύουν να χρονίσουν και το κυριότερο κατάργηση της εκπομπής της δημόσιας τηλεόραση από τις δικές της συχνότητες και το δικό της ψηφιακό μπουκέτο, και ενσωμάτωσή της στην ιδιωτική Digea. Με άλλα λόγια ο εξοπλισμός της ΕΡΤ που τόσο νοιάζονταν οι κυβερνώντες ότι μένει αχρησιμοποίητος με τις εξωτερικές παραγωγές, αποφασίζουν κατά κάποιο τρόπο εξωτερική παραγωγή στην ίδια την εκπομπή της δημόσιας τηλεόρασης.

Το αποτέλεσμα της μέχρι τώρα νέας δημόσιας τηλεόρασης είναι τουλάχιστον αποκρουστικό. Ανοργανωσιά, κυβερνητική προπαγάνδα, μονομέρια απόψεων μερικές μόνο από τις αρρώστιες από τις οποίες πάσχει.

Κάπως έτσι φτάνουμε στον Φεβρουάριο, με την ΔΤ να εκπέμπει ακόμη και με τρεις Ελληνικές ταινίες στο Φεστιβάλ του Βερολίνου. Για όσους ήταν στο Βερολίνο και πρόσεξαν τους τίτλους τέλους των ταινιών, ίσως να παρατήρησαν ότι τα Να κάθεσαι και να κοιτάς και At Home, είχαν στους συμπαραγωγούς την ΕΡΤ, ενώ το Μικρό Ψάρι είχε την ΝΕΡΙΤ. Ταυτόχρονα η Ελληνική κινηματογραφική βιομηχανία βρίσκεται σε σοκ από το κλείσιμο της ΕΡΤ.

Τέλος Φεβρουαρίου ο Πάνος Κούτρας βγάζει ανακοίνωση με την οποία δηλώνει την απόγνωση του για την ΕΡΤ καθώς η μη χρηματοδότηση της ταινίας του από αυτήν θα σήμαινε τεράστια προβλήματα για την ταινία και για τον ίδιο. Λίγες μέρες μετά ακολουθούν και άλλοι σκηνοθέτες.

Κάποιοι φίλοι μου έσπευσαν να κατηγορήσουν σκηνοθέτες επειδή ήθελαν τα χρήματα του νέου οργανισμού. Καλό το ερώτημα από την μία αλλά όταν κάποιος από τον χώρο σου πει την αλήθεια, δηλαδή το ότι λίγο πολύ χωρίς την κρατική τηλεόραση δεν θα γινόταν καμία Ελληνική ταινία, τότε μάλλον θα πρέπει ξανασκεφτούμε πριν αρχίσουμε να εκτοξεύουμε κατηγορίες σε καλλιτέχνες.

Έτσι η Ξενία του Πάνου Κούτρα που είδαμε στις Κάννες, αν δεν στηριζόταν τελικά από την νέα τηλεόραση και αν δεν υπήρχε η ανάληψη των ευθυνών της ΕΡΤ από την ΝΕΡΙΤ πριν λίγο καιρό, μπορεί και να ήταν ημιτελής τώρα και σίγουρα στην συνάντηση μας με τον Κούτρα στις Κάννες δεν θα τον βλέπαμε τόσο ανακουφισμένο για αυτήν την εξέλιξη. Όπως και να το κάνουμε οι arthouse ταινίες χρειάζονται την στήριξη της δημόσιας τηλεόρασης, όποια κι αν είναι αυτή καθώς απλά αλλιώς δεν θα υπήρχαν.

Γυρνώντας στην τηλεόραση αυτή καθεαυτή. Η τωρινή ΝΕΡΙΤ:

– δεν εκπέμπει αναλογικά σε όλα της κανάλια στα μέρη που δεν υπάρχει ακόμη ψηφιακή τηλεόραση. Έτσι για παράδειγμα την Μεγάλη Παρασκευή πολύς κόσμος της επαρχίας δε μπορούσε να δει αγώνα μπάσκετ για την Ευρωλίγκα εκτός κι αν είχε Nova…

– συνεχίζει να πληρώνει ακριβά συμβόλαια μεταδόσεων όπως το Champions Leauge, τη στιγμή που κάτι τέτοιο είναι αδιανόητο για δημόσια τηλεόραση στην υπόλοιπη Ευρώπη. Ταυτόχρονα υπάρχει πλέον μόνο ένα κανάλι ΝΕΡΙΤ με το δεύτερο να λέγεται ΝΕΡΙΤ sports με τους ιθύνοντες να ακολουθούν το “δώστε μπάλα στο λαό”

– η θεαματικότητα του 15% που απολάμβανε η ΕΡΤ τον Μάιο του 2012 στις εκλογές έχει γίνει ένα μακρινό όνειρο.

– η αντικειμενικότητα έχει γίνει ανέκδοτο όταν μάλιστα τα μισά κοινοβουλευτικά κόμματα αρνούνται να έχουν ακόμη και σήμερα παρουσία στην ΝΕΡΙΤ. Ο πρόεδρος της ΝΕΡΙΤ πριν από λίγες εβδομάδες απομακρύνθηκε με κατηγορίες εμπλοκής μελών του ΔΣ στην κατάρτιση του νέου προγράμματος που ήταν η δουλειά του.