Αν υπάρχει κάτι πιο μαγευτικό από το να παρακολουθήσεις  μια παράσταση/ταινία της Tilda Swinton, είναι να βλέπεις την ηθοποιό να συνομιλεί ζωντανά  πρόσωπο με πρόσωπο με έναν συμμετέχοντα σε φεστιβάλ κινηματογράφου. Οι συμμετέχοντες στο South by Southwest festival στο Όστιν είχαν την τύχη να βιώσουν μια πολύωρη συζήτηση με τη Swinton και όλη τη δελεαστική της δόξα , η οποία οργανώθηκε από την Εταιρεία Κινηματογράφου και τον νεοδιορισθέντα αναπληρωτή διευθυντή του Lincoln Center Eugene Hernandez.

Το φάσμα του θεμάτων των ερωταπαντήσεων κινήθηκε από το πώς η Swinton ανακάλυψε την κλίση της στη υποκριτική , μέσω ενός καλλιτέχνη που είχε προσκαλέσει ο πατέρας της , μέχρι το γιατί  υπέγραψε να παίξει ένα βαμπίρ στην ταινία του Jarmousch  ¨Only Lovers Left Alive¨ , που παίζεται στο φεστιβάλ.  Αλλά το αδιαμφισβήτητο highlight από την ομιλία ήρθε όταν ο Hernandez  ζήτησε από την  Swinton – η οποία είπε ότι κάνει κάθε ταινία σαν να ήταν η τελευταία της – να εξηγήσει τι σημαίνει γι αυτήν ο κινηματογράφος ως  μορφή τέχνης κι εκείνη απάντησε:

¨Οδηγοί μου σε αυτή την έρευνα είναι τα παιδιά μου που είναι τώρα 16 – είναι δίδυμα. Είναι πραγματικά σαν πειραματόζωα και είναι ευγνώμονες γι αυτό! . Όταν για πρώτη φορά άρχισα να σκέφτομαι για ποιος κινηματογράφος είναι γι αυτά  άρχισα να εξετάζω και τις δικές μου επιθυμίες και το ποιος κινηματογράφος είναι για μένα. Είχε πραγματικά να κάνει με τα παιδιά και με το τι κάνει τα μάτια τους να γουρλώνουν. Και άρχισα να σκέφτομαι σχετικά με το γιατί ο κινηματογράφος είναι καλό για την ψυχή, και τι είναι αυτό που μας δίνει. Με λίγα λόγια τι είναι για μένα αυτή η καταπληκτική ανθρώπινη ευκαιρία να μπαίνεις στη θέση κάποιου άλλου.

Δεν είναι κάτι παραπάνω περίπλοκο η λιγότερο ισχυρό απ αυτό. Όταν μπαίνεις μέσα σ’αυτό όλα σκοτεινιάζουν και μπαίνεις στη θέση κάποιου άλλου και βλέπεις από τα μάτια του. Αυτό είναι τεράστιο , είναι τόσο ισχυρό . Ακόμα κι ένας ζωγράφος  ο οποίος μπορεί να το κάνει , το κάνει λιγότερο . Ένας ζωγράφος σου δείχνει μία εικόνα τη φορά , αλλά ένας κινηματογραφιστής μπορεί να σε μεταφέρει σε μια εμπειρία και μια υπαρξιακή ατμόσφαιρα που μπορεί να είναι ένα ταξίδι για σένα. Είναι σα μαγικό χαλί. Έτσι νιώθω για τον κινηματογράφο¨