Το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης (MoMA) έφτιαξε ένα βίντεο αφιερωμένο στην κινηματογραφική καριέρα της Βρετανίδας ηθοποιού, για να γιορτάσει τα γενέθλιά της.

Είναι μία από τις πιο ταλαντούχες και εκκεντρικές σύγχρονες ηθοποιούς, με ήδη ένα Όσκαρ στην τσέπη της. Η Katherine Mathilda Swinton, όπως είναι ολόκληρο το όνομά της, δε φαίνεται να έχει κάνει καμιά λάθος επιλογή, αφού ο κάθε ένας από τους ρόλους της είναι πραγματικά αξιοζήλευτος.

Η καριέρα της στον κινηματογράφο ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς˙ το 1986 συμμετείχε για πρώτη φορά σε κινηματογραφική παραγωγή, στην ταινία του Βρετανού Derek Jarman αφιερωμένη στη ζωή του ιδιοφυούς Ιταλού ζωγράφου του 17^ου αιώνα Michelangelo Merisi da Caravaggio.

Από τότε έχει παίξει σε ταινίες μερικών από τους πιο σημαντικούς σύγχρονους σκηνοθέτες, όπως ο Jim Jarmusch –Only Lovers Left Alive (2013)-, ο David Fincher –The Curious Case of Benjamin Button (2008)-, ο Spike Jonze –Adaptation (2002)-, ο Bela Tarr –The Man from London (2007)-  και οι αδερφοί Coen –Burn After Reading (2008).

 Έχει παίξει ρόλους όπως του ανδρόγυνου Orlando, στην κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου μυθιστορήματος της Virginia Woolf  από τη Sally Potter το 1992, της μάνας ενός προβληματικού, κακού μέχρι το κόκκαλο παιδιού, στο We Need to Talk About Kevin (2011) της Eva Khatchadourian, μέχρι αυτόν της Λευκής Μάγισσας στις τρεις ταινίες της Νάρνια.

Το 2007 συμμετείχε στο δράμα μυστηρίου του Tony Gilroy Michael Clayton, στο πλευρό του George Clooney, υποδυόμενη τη νομική σύμβουλο μιας πολυεθνικής εταιρίας, ερμηνείας που της χάρισε το Όσκαρ Β’ Γυναικείου Ρόλου.

Για να τιμήσει τη μεγάλη αυτή καλλιτέχνιδα, το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης διοργάνωσε τον περασμένο Νοέμβριο ένα πάρτι-έκπληξη για τα 53^α γενέθλιά της. Η Swinton και το MoMA είναι φίλοι από παλιά, αφού πριν ένα χρόνο η ηθοποιός εμφανίστηκε ως ζωντανό έκθεμα, μπροστά στα μάτια των έκπληκτων επισκεπτών. Ντυμένη με ένα τζιν παντελόνι και ένα πουκάμισο, κοιμόταν σε ένα γυάλινο κουτί που είχε στηθεί μέσα στο μουσείο. Η περιγραφή του έργου ήταν «ζωντανός καλλιτέχνης, γυαλί, ατσάλι, στρώμα, μαξιλάρι, λινό, νερό, και γυαλιά». Ο δημόσιος αυτός ύπνος της ήταν μέρος της performance της με τίτλο ‘Τhe Maybe’, που πρωτοπαρουσίασε το 1995 στο Λονδίνο και επανέλαβε στο μουσείο Museo Barraco της Ρώμης.

Στο πάρτι-έκπληξη λοιπόν στο MoMA παρουσιάστηκε το παρακάτω βίντεο, που ετοίμασε το μουσείο για να τιμήσει την καριέρα της. Το βίντεο είναι πλέον διαθέσιμο για να το δουν όλοι. Ιδού: