Ο selfie – αγάπη μου James Franco βρήκε ξανά τρόπο να κρατήσει τα φώτα πάνω του αυτή τη φορά στέλνοντας μια ανοιχτή επιστολή στους New York Times σχετικά με τα πρόσφατα κατορθώματα του Shia LaBeouf κι αν υπάρχει κατάληξη στην όλη παρωδία.

Δε θα πρέπει πραγματικά να αποτελέσει καμία έκπληξη ότι Franco αισθάνεται μια συγγένεια με το αστέρι των  “Transformers ” .  Ο Franco μπορεί να μην έπαιξε ποτέ με τα ΜΜΕ με τον τρόπο που το κάνει ο  LaBeouf αλλά ως πρώην παιδί – ταλέντο , έχει παρεκκλίνει της πορείας του αρκετά για να αποδείξει το θάρρος του ως καλλιτέχνη , με την οργάνωση των εγκαταστάσεων γκαλερί  όπως αυτή που ο LaBeouf  ξεκίνησε την περασμένη εβδομάδα , στη διάρκεια της οποίας κάθισε απέναντι από τους επισκέπτες φορώντας μια τσάντα πάνω από το κεφάλι του, που έγραφε “Δεν είμαι διάσημος πια . ” ( Η τσάντα έκανε την πρώτη εμφάνισή της στη Berlinale στην  πρεμιέρα του  “Nymphomaniac  ” ).  Επίσης όπως ο  LaBeouf, έτσι και ο Franco δε φοβάται να κάνει αριστερίζουσες επιλογές όπως το σήριαλ  ¨Στην εντατική¨ το 2009.

Μήπως η αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά του LaBeouf  (η σακούλα , ο χαμός με τη λογοκλοπή για την μικρού μήκους του ” HowardCantour.com ”  , η απάντηση στην συνέντευξη τύπου με ατάκα του πρώην ποδοσφαιριστή Eric Cantona ) μας υποδεικνύει ότι ¨μεταμορφώνεται¨ σε ένα νέο  Joaquin Phoenix ή απλά πως είχε ένα τεράστιο , δημόσιο  νευρικό κλονισμό;; Ο  Franco δεν είναι και πολύ σίγουρος αλλά ελπίζει στο πρώτο.

“ Για το καλό του κ. LaBeouf  , ελπίζω να μην είναι τίποτα σοβαρό.  Πράγματι ελπίζω .  Και , ναι , το ξέρω ότι αυτή η ιδέα έχει μια επιτηδευμένη ή απλά γελοίο χροιά – ότι οι ενέργειές του ,  που προορίζονται  ως ένα κομμάτι της performance art, εκείνο στο οποίο ένας νεαρός άνδρας σε ένα πολύ κοινό επάγγελμα προσπαθεί να διεκδικήσει εκ νέου τη δημόσια persona του “, γράφει .

Στο  καλύτερο σημείο  του , ο Franco  προσπαθεί  ένα παραλληλισμό μεταξύ αυτού που θα μπορούσε να προσπαθεί LaBeouf , και σε κάτι που ο  Marlon Brando έκανε περίφημα .

“Hθοποιοί  που έχουν στραφεί ενάντια στο  επάγγελμά τους έχουν εισάγει σ ‘ αυτό τη δημόσια εικόνα τους , τουλάχιστον από τον τον Marlon Brando “, γράφει . Οι ερμηνείες του Brando  έφεραν επανάσταση στον αμερικανικό τρόπο παιξίματος , επειδή δε φαινόταν να εκτελεί με την έννοια του ότι δε πρόσθετε κάτι πάνω του όσο ήταν ο ίδιος εκεί. Εκτός οθόνης αψήφησε τον έλεγχο του συστήματος των στούντιο πάνω στην εικόνα του , επιτρέποντας το βάρος του να παρουσιάζει διακυμάνσεις , και με την  επιλογή των ρόλων που θεωρήθηκαν κατώτερες του  και απορρίπτοντας το Oscar καλύτερου ηθοποιού το 1973. Αυτές  ήταν πράξεις  εξέγερσης εναντίον μιας βιομηχανίας που αναγκάζει σχεδόν έναν ηθοποιό να ταυτιστεί με την προσωπικότητα του, ενώ την ίδια στιγμή το ανασκευάζει  επανειλημμένα αποσπώντας τον από αυτήν . “

Είναι λοιπόν ένας επαναστάτης LaBeouf που το  Hollywood θα πρέπει να πάρει στα σοβαρά;  Μόνο ο χρόνος θα δείξει . Προς το παρόν , ο Franco ελπίζει μόνο ότι o ηθοποιός θα είναι “ προσεκτικός και να μην εξαντλήσει όλη την καλή θέληση που έχει αποκτήσει ως ηθοποιός ,  για να μας δείξει ότι είναι ένας καλλιτέχνης .”