Ένα μικρό αφιέρωμα, σπασμένο σε χαριτωμένα High Infidelities, για τις ταινίες που έρχονται με τη νέα χρονιά. Μαζέψαμε ούτε λίγο ούτε πολύ 200 και κάτι ψιλά ταινίες απ’ τα πολυαναμενόμενα της καινούργιας σεζόν και τις παρουσιάζουμε σε ένα λαχταριστό preview, που ελπίζουμε να ολοκληρωθεί μέχρι να αρχίσετε να τις κατεβάζετε απ’ τ ανοίξουν στις αίθουσες και τα φεστιβάλ του κόσμου. Η σειρά είναι απολύτως τυχαία.

Fehér isten του Kornél Mundruczó

Με τους: Με τον ίδιο και τους Zsófia Psotta, Sándor Zsótér, Lili Horváth, Szabolcs Thuróczy, Lili Monori, Gergely Bánki, Tamás Polgár.

Περί τίνος πρόκειται: Ένα κορίτσι και ο σκύλος της σε μια αντιρατσιστική παραβολή. Ο τίτλος μεταφράζεται σαν “λευκός Θεός”.

Με το Tender Son βίωσε τον απόλυτο παραλογισμό. Απ’ την μία είχε την πλειοψηφία των κριτικών να τον κράζει αναζητώντας κίνητρα και χαρακτηρολογία σε μια μεταμοντέρνα μεταφορά του Frankenstein (ενός χαρακτήρα χωρίς κίνητρα και… χαρακτήρα). Απ’ την άλλη βρήκε ενθουσιώδη υποστήριξη σε συναδέλφους και μια μικρή μερίδα του κοινού, που αναγνώρισαν μια ορισμική μεταμοντέρνα ταινία πάνω στην σχέση έργου και δημιουργού. Εμείς ποτέ δεν κρύψαμε ότι ανήκουμε με τα μπούνια στην δεύτερη κατηγορία, γι’ αυτό χωρίς καμία ψυχραιμία βλέπουμε το πολυαναμενόμετρο να γράφει…

M.ο.Α: 

Leviafan του Andrey Zvyagintsev

Με τους: Vladimir Vdovichenkov, Elena Lyadova, Anna Ukolova, Aleksey Serebryakov, Roman Madyanov, Kristina Pakarina, Sergey Pokhodaev

Περί τίνος πρόκειται: Η ανασφάλεια του να ζεις σε ξένη χώρα με φόντο τη βιβλική παραβολή του Λεβιάθαν, του τέρατος που σκότωσε ο Θεός και το μοίρασε delivery στον κατατρεγμένο λαό του.

Ο 48χρονος πια Zvyagintsev απομακρύνεται όλο και πιο πολύ απ’ τον σκηνοθέτη της Επιστροφής. Ο ανοιχτός ορίζοντας της πρώτης του ταινίας, έδωσε τη θέση του στα αυστηρά οριοθετημένα κάδρα μιας αγροικίας στην Αποξένωση, ενώ η Elena εξελίσσεται ανάμεσα στους τέσσερις τοίχους μιας αστικής κατοικίας. Το Leviafan δεν έχουμε ιδέα πού θα τον βρει, καθώς – ως συνηθίζει – ο Ρώσσος αρχι-παραγωγός Alexander Rodyansky τον διέταξε να μην αποκαλύψει τίποτα σχετικό με την παραγωγή μέχρι την επίσημη πρεμιέρα (κατά πάσα πιθανότητα το Μάιο στις Κάννες). Πάντως, οι βιβλικές αναφορές που διαφαίνονται από τον τίτλο, είναι ίσως η μόνη πάγια θεματική που διατρέχει ολόκληρο το μέχρι στιγμής έργο του.

Μ.ο.Α: 

The Double του Richard Ayoade

Με τους: Jesse Eisenberg και Mia Wasikowska

Περί τίνος πρόκειται: Ο Simon James ζει μια βαρετή και τακτοποιημένη ζωή μέχρι που ο doppelgänger του πιάνει δουλειά στην ίδια εταιρεία.

Ο σκηνοθέτης τυγχάνει να αποτελεί φυσιογνωμικά μια απ’ τις πιο αγαπημένες μου φιγούρες στη βρετανική τηλεόραση. Το ιδιοσυγκρασιακό Submarine, όσο κι αν “κάηκε” απ’ τον ειδικό τύπο με άστοχες αναφορές, ήταν ένα υπέροχο ντεμπούτο, με όλα τα καλά και τα κακά της πρώτης ταινίας. To Double αν κι έρχεται δεύτερο σε ό,τι έχει να κάνει με ψυχοβγαλτικούς, βασίζεται σε μια εκ προοιμίου πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα (κι αντίθετα με το Enemy του Villeneuve, είναι καθαρόαιμη κωμωδία). Όπως καταλαβαίνετε έχουμε τρεις τουλάχιστον λόγους για να ανυπομονούμε για τη δεύτερη ταινία του Richard Ayoade… Και με το ολόφρεσκο trailer (==εδώ==) οι λόγοι πολλαπλασιάζονται.

Μ.ο.Α: 

Memory of the Camps

Με τους: Είναι ντοκιμαντέρ…

Περί τίνος πρόκειται: …για το Ολοκαύτωμα.

Κινηματογραφική επανακυκλοφορία ενός πλήρως αποκατεστημένου πια ντοκιμαντέρ, που γυρίστηκε το 1945, με σκοπό να αποκαλύψει την “αλήθεια” της ναζιστικής θηριωδίας στους Γερμανούς πολίτες. Η ταινία έγινε γνωστή όταν πρωτοπροβλήθηκε στα 80’s, σαν η χαμένη ταινία του Hitchcock για το Ολοκαύτωμα. Στην πραγματικότητα όμως ο Hitch είχε απλά συμβουλευτικό ρόλο στην παραγωγή. Είχε δηλώσει ωστόσο εντυπωσιασμένος όσο και σοκαρισμένος από το υλικό, ειδικά από τις σκηνές που αφορούσαν στην ταφή των υπο αποσύνθεση θυμάτων του Bergen-Belsen.

M.ο.A: 

The Man from U.N.C.L.E. του Guy Ritchie

Με τους: Henry Cavill, Armie Hammer, Elizabeth Debicki, Alicia Vikander και Hugh Grant

Περί τίνος πρόκειται: Ο Napoleon Solo τα βάζει με έναν διεθνή τρομοκρατικό οργανισμό που προωθεί τα πυρηνικά όπλα με σκοπό την αποσταθεροποίηση του παγκόσμιου πολιτικού χάρτη.

Μετά την επάνοδό του στα Box Office με τους δύο Sherlock Holmes, ο Ritchie συνεχίζει να καταπιάνεται με φιγούρες της λαϊκής αγγλικής κουλτούρας και μεταφέρει στην μεγάλη οθόνη μια δημοφιλή κατασκοπευτική σειρά των 60’s. Το franchise The Man from U.N.C.L.E. (κάτι σαν τον James Bond των φτωχών και των τηλεθεατών) είχε φτάσει μέχρι τις Xρυσές Σφαίρες και τα Emmys, ενώ την περίοδο 1964-1968 πρόλαβε να κυκλοφορήσει 8 ξεχειλωμένα επεισόδια σαν μεγάλου μήκους φιλμ. Το προκείμενο reboot ήταν αρχικά να σκηνοθετήσει ο Steven Soderbergh αλλά αποχώρησε γιατί το budget των 60εκ. δολαρίων του φαινόταν λίγο.

M.o.A: 

In jouw naam του Marco Van Geffen

Με τους: Lotte Verbeek, Sytske van der Ster.

Περι τίνος πρόκειται: Ένα νεαρό ζευγάρι προσπαθεί να κάνει μια νέα αρχή, αλλά πέφτει σε βαθιά απόγνωση όταν το νεογνό τους πεθαίνει από μια σπάνια ασθένεια.

Δεύτερο μέρος στην τριλογία με γενικό τίτλο Vinex (The drama of the happy family) που λογικά ετοιμάζεται για πρεμιέρα σε κάποιο απ’ τα διαγωνιστικά προγράμματα των Καννών. Εκεί άλλωστε πριν από δύο χρόνια απέσπασε την πρώτη του διάκριση, όταν υπό ανάπτυξη ακόμη κέρδισε το βραβείο ARTE. Το Imdb (και μόνον αυτό) εμφανίζει σαν συσκηνοθέτη τον παραγωγό  Jean-Claude Van Rijckeghem. Το Onder ons πάντως μας έχει ανοίξει την όρεξη.

Μ.ο.Α: 

Dear Hans, Dear Pyotr του Alexander Mindadze

Με τους: Cameron Monaghan, Noah Silver, Morgan Saylor, Madisen Beaty, Judy Greer και Liv Tyler

Περί τίνος πρόκειται: Ένα επαγγελματικό ταξίδι ενός Γερμανού μηχανικού στη Ρωσσία οδηγεί σε μια θερμή φιλική σχέση με ένα Ρώσσο συνάδελφό του. Μια ήρεμη στιγμή πριν την καταιγίδα του Β’ Παγκοσμίου.

Θα θυμάμαι πάντα τον Mindadze σαν τον άνθρωπο που έχει γνωρίσει τη χειρότερη αντίδραση κοινού στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (μιλώντας πάντα για εξευγενισμένη, τη μετά-Εξώστη βου εποχή του). Όντας ήδη καταξιωμένος σεναριογράφος, το 2007 είχε φέρει στη συμπρωτεύουσα το σκηνοθετικό του ντεμπούτο και για κάποιο περίεργο λόγο (αφού το Otryv ήταν μια χαρά ταινία) έβγαλε στο κοινό την χειρότερη εκδοχή του παγερά αδιάφορου. Λίγα διάσπαρτα χειροκροτήματα κατά την είσοδό του στην αίθουσα, μία με το ζόρι ερώτηση και η χειρότερη βαθμολογία στα βραβεία κοινού. Κι όμως ο ίδιος άνθρωπος θεωρείται σήμερα ένας απ’ τους πιο σημαντικούς σύγχρονους δημιουργούς της πρώην Ε.Σ.Σ.Δ. Οι ταινίες του παραμένουν απελπιστικά εσωτερικές, αλλά αν έχεις την υπομονή να σκάψεις το στρυφνό τους καβούκι μέχρι τον πυρήνα μιας υπερσοβιετικής προβληματικής, θα αναγνωρίσεις μια αυθεντική ματιά και θα ανακαλύψεις τις πιο ιδιαίτερες δουλειές δύο εκ των επιφανέστερων ανατολικοευρωπαίων φωτογράφων, του Shandor Berkeshi και του Oleg Mutu.

M.o.A: 

Starred Up του David Mackenzie

Με τους: Jack O’Connell, Rupert Friend, Ben Mendelsohn, Sam Spruell, David Ajala, Peter Ferdinando.

Περί τίνος πρόκειται: Ένας βίαιος νεαρός καταλήγει στην ίδια φυλακή με τον πατέρα του.

Η ταινία έχει ήδη προβληθεί στα φεστιβάλ του Λονδίνου και του Τορόντο, κι απ’ τις πρώτες αναφορές μπορούμε να ελπίζουμε βάσιμα στα όσα ο Mackenzie υποσχέθηκε κάποτε με το Young Adam. Ακόμη και οι πιο συγκρατημένες κριτικές εξαίρουν τις ερμηνείες, ειδικά αυτή του ραγδαία ανερχόμενου Jack O’Connell. Πρεμιέρα στο Ηνωμένο Βασίλειο στις 21 Μαρτίου, στον υπόλοιπο κόσμο από καλοκαίρι.

M.o.A: 

Le dernier coup de marteau της Alix Delaporte

Με τους: Clotilde Hesme, Candela Peña, Grégory Gadebois

Περί τίνος πρόκειται: Δεν έχουμε ιδέα, ξέρουμε μόνο ότι η ιστορία ξετυλίγεται γύρω από μια 14χρονη.

Η Delaporte επιστρέφει μαζί με όλο το ισχυρά γυναικοκρατούμενο crew του εμπορικά υπερεπιτυχημένου ντεμπούτου της. Επιστρέφουν επίσης, η Angèle κι ο Tony αυτοπροσώπως. Η Clotilde Hesme κι ο Grégory Gadebois όμως, θα είναι δεύτερα ονόματα στη μαρκίζα, κάτω απ’ αυτό μιας πολύ νεαρής ηθοποιού, η οποία πρωταγωνιστεί σε μια ιστορία πραγματικό μυστήριο, αφού οι συντελεστές του Le dernier coup de marteau διαφυλάττουν την πλοκή ως επτασφράγιστο μυστικό…

M.o.A: 

After the Wedding της Ioana Uricaru

Με τους: ΔΓ/ΔΑ

Περί τίνος πρόκειται: Μια Ρουμάνα μετανάστης στις Η.Π.Α. ανακαλύπτει πως ο γάμος της με Αμερικάνο πολίτη δεν είναι αρκετός για να της εξασφαλίσει την παραμονή της στη χώρα. Η υποταγή της σε μια καινούργια κουλτούρα συνεπάγεται οικογενειακές θυσίες, που δεν φαίνεται διατεθειμένη να κάνει.

Αν και το After the Wedding αποτελεί το μεγάλου μήκους ντεμπούτο της Uricaru, η ίδια μόνο πρωτάρα δεν πρέπει να αισθάνεται. Εκτός από τα πολυάριθμα shorts που έχει σκηνοθετήσει, έχει γράψει το σενάριο στο Periferic (που μεταξύ πολλών άλλων βραβεύτηκε σε Λοκάρνο, Βενετία, ενώ πήρε και τον Χρυσό Αλέξανδρο στη Θεσσαλονίκη), συμμετείχε στο Amintiri din epoca de aur, διδάσκει εδώ και καμιά 10αριά χρόνια σε πανεπιστήμια των Η.Π.Α… Όσο για την ταινία, φέρει ήδη στο αφισάκι της τις δάφνες από τις Κάννες και το Sundance, αφού διακρίθηκε στα αναπτυξιακά προγράμματα αμφότερων των διοργανώσεων. Παράλληλα με το After the Wedding η Uricaru αναπτύσσει ένα ακόμη feature με τίτλο Paperclip, το οποίο κι αυτό έχει πάρει χρηματοδότηση από το Sundance Institute.

 M.o.A:

La Chambre bleue του Mathieu Amalric

Με τους: Με τον ίδιο και τους Léa Drucker, Stéphanie Cléau

Περί τίνος πρόκειται: Ένας άντρας και μια γυναίκα ερωτεύονται στο μπλε δωμάτιο.

Ο Amalric ασπάζεται μια μακρά παράδοση σπουδαίων σκηνοθετών που εμπιστεύτηκαν ταινίες τους στο έργο του Georges Simenon. Από τον Renoir και τον Duvivier, μέχρι τον Chabrol και πιο πρόσφατα τον Bela Tarr, τα βιβλία του Βέλγου έχουν αποτελέσει ιδανική πρώτη ύλη για πάνω από 100 (συνήθως πολύ άνω του μετρίου) φιλμ. Όσο για τον σκηνοθέτη αυτή είναι η δεύτερη μεγάλου μήκους δουλειά του, μετά το σκανδαλώδες βραβείο σκηνοθεσίας του στις Κάννες. Το Tournée είχε μπόλικο στυλ και χαρακτήρα, αλλά η “χύμα” μπουρλέσκ αίσθησή του ήταν το μόνο στοιχείο που διέσωζε την ταινία απ’ το απόλυτο φιάσκο.

M.o.A: 

The Duke of Burgundy του Peter Strickland

Με τους: Sidse Babett Knudsen, Chiara D’Anna, Monica Swinn, Fatma Mohamed, Eszter Tompa

Περί τίνος πρόκειται: Μια μανιώδης συλλέκτρια πεταλούδων βλέπει τη σχέση της με μια άλλη γυναίκα να δοκιμάζεται λόγω της εμμονής της.

O Peter Strickland συνεχίζει να χτίζει buzz γύρω απ’ την πάρτη του. Έχοντας προσγειωθεί σαν κομήτης στα κινηματογραφικά δρώμενα πριν τέσσερα χρόνια με την Katalin Varga, έκανε πολλά βλέμματα να γυρίσουν πάνω του, παρά τις τρανταχτές ατέλειες. Με το Berberian Sound Studio ανέτρεψε κάπως την εικόνα που είχαμε γι’ αυτόν, δημιουργώντας έναν σινεφιλικό πειρασμό σε μια τεχνικά άρτια μεταμοντέρνα ταινία, που τον καθιέρωσε στην συνείδηση του υποψιασμένου κοινού. Ο πήχης έχει ανέβει πλέον πολύ ψηλά, αλλά παρά την σύντομη καριέρα του, δεν έχουμε πλέον αμφιβολία πως ο Strickland είναι φτιαγμένος για μεγάλα πράγματα. Με το Duke of Burgundy δοκιμάζεται στο ψυχολογικό μελό. Η εταιρία παραγωγής με τις ανακοινώσεις της σιγοντάρει την ρεβιζιονιστική του διάθεση πάνω στα genres. Πρωταγωνίστριά του θα είναι για δεύτερη φορά η Chiara D’Anna, ενώ δίπλα της εμφανίζεται η Δανέζα Sidse Babett Knudsen.

M.o.A: 

Vie Sauvage του Cédric Kahn

Με τους: Mathieu Kassovitz, Céline Sallette, David Gastou

Περί τίνος πρόκειται: O Paco (Kassovitz) κι οι δύο γιοι του φυγάδες στη Ν. Γαλλία λόγω διαζυγίου. Η περιπέτειά τους θα κρατήσει όχι ένα, όχι δύο, αλλά έντεκα ολόκληρα χρόνια.

Πάνω που είχαμε αρχίσει να ανησυχούμε πως ο Kahn το γύρισε οριστικά στην ηθοποιία (έχει πρωταγωνιστήσει σε γαλλικές παραγωγές τα τελευταία 2 χρόνια, με το Alyah να αποτελεί το ερμηνευτικό του ντεμπούτο)… Στo Vie Suavage βρίσκει για μια ακόμη φορά τους ήρωες του αφενός στο δρόμο για τη Ν. Γαλλία (όπως στο Feux rouges) κι αφετέρου να παλεύουν να ξεφύγουν από τους κοινωνικούς περιορισμούς (όπως στην προ διετίας Καλύτερη Ζωή). Η παρουσία των Sallette και Kassovitz στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, εγγυάται ένα κάποιο εμπoρικό credibility στις διεθνείς αγορές.

M.o.A: 

Close Far Away του Jens Assur

Με τους: ΔΓ/ΔΑ

Περί τίνος πρόκειται: Πέντε παράλληλες ιστορίες σε Ευρώπη, Αμερική και Αφρική με συνέπειες που ξεκινούν από προσωπικές και καταλήγουν πανανθρώπινες.

Το σενάριο που υπογράφει ο ίδιος ο σκηνοθέτης, ταιριάζει απόλυτα στην ιδιοσυγκρασία του αναγνωρισμένου φωτογράφου και ανταποκριτή, που όπως λέει κι ο ίδιος, χάρη στην δουλειά του έχει δει τα πιο “ξεχασμένα” μέρη του πλανήτη. Ο Steve Zaillan, ο οποίος πριν δύο χρόνια έσπευσε να το αγοράσει, εξαίρει την ανθρωπιστική ματιά του Assur κι υπογραμμίζει τον υπερφιλόδοξο χαρακτήρα του project. Αμφότεροι κάνουν λόγο για ένα πολύπλοκο και πολυεπίπεδο φιλμ, που η καρδιά του αποκαλύπτεται σταδιακά μέσα από 5 διαφορετικές αλλά αλληλοσυμπληρούμενες θεματικά ιστορίες.

M.o.A: 

Trois coeurs του Benoît Jacquot

Με τους: Benoît Poelvoorde, Charlotte Gainsbourg, Catherine Deneuve, Léa Seydoux, Chiara Mastroianni

Περί τίνος πρόκειται: Ένα δράμα που ξεκινάει με μία συνάντηση αλά Before Sunrise και συνεχίζει με ένα δεύτερο ραντεβού στο Παρίσι όπου επέρχεται παρεξήγηση.

Το Trois coeurs είναι η νιοστή καταχώρηση του βετεράνου Jacquot για τον γυναικείο ψυχισμό, σε μια φιλμογραφία γεμάτη από συναρπαστικές ηρωίδες και πρωταγωνίστριες. Σε δηλώσεις της σχετικά με την ταινία η Léa Seydoux λέει για το σκηνοθέτη της: “είναι ο ίδιος αρκετά θηλυκός, γοητεύεται απ’ τις γυναίκες και έχει εμμονή με τη θηλυκότητα, νομίζω το μυστήριο του να είσαι γυναίκα είναι εξαντλητικό σαν θέμα γι’ αυτόν”. Μαζί με τη Seydoux εμφανίζονται οι Gainsbourg, Deneuve και Mastroianni, πράγμα που καθιστά το καστ ιδανικό, αν όχι ονειρικό, για οποιονδήποτε μοιράζεται τις ευαισθησίες του Jacquot.

M.o.A: 

Δείτε τα προηγούμενα μέρη του αφιερώματος:

Μέρος 1
Μέρος 2
Μέρος 3
Μέρος 4
Μέρος 5
Μέρος 6
Μέρος 7
Μέρος 8
Μέρος 9
Μέρος 10