Άλλη μια μέρα στην Berlinale πέρασε με πολλές καινούριες ταινίες, ενδιαφέροντα πράγματα σε διαγωνιστικό και στις υπόλοιπες προβολές και με τον Lars von Trier και τον Shia La Beouf του Nymphomaniac να κλέβουν την παράσταση… με την απουσία τους.

Σήμερα το Βερολίνο ήταν ηλιόλουστο και χωρίς κρύο, πράγμα πραγματικά περίεργο για την εποχή καθώς πέρσι τέτοιο καιρό η Γερμανία ήταν χιονισμένη, ενώ φέτος ο χειμώνας είναι … Ελλάδας. Ακόμα και οι ηθοποιοί του Nymphomaniac όταν ρωτήθηκαν πως αισθάνονται που είναι στην Berlinale έκαναν αναφορά στον καιρό που είναι υπέροχος σε σχέση με τις ΗΠΑ που ήταν στην κατάψυξη όπως θα θυμάστε πριν λίγες εβδομάδες.

Η μέρα όμως άρχισε κινηματογραφικά λίγο πιο πριν το Nymphomaniac, για το οποίο θα μου επιτρέψετε να γράψω κριτική αύριο καθώς έχω πολλά να πω και είναι πολύ αργά. Η πρώτη ταινία που είδα σήμερα ήταν το Kreuzweg ή αλλιώς Stations of the Cross.

Η δεκατετράχρονη Maria ζει ανάμεσα δε δύο κόσμους προσπαθώντας να ακολουθήσει την παραδοσιακή διδασκαλία της καθολικής κοινότητας του Αγ. Πίου Ζ’, αλλά και να συμπεριφερθεί στο σχολείο σα φυσιολογική έφηβη. Από μικρή άκουγε ιστορίες για τον παράδεισο που περιμένει τους ενάρετους ανθρώπους, κι εκείνη που έχει ανάλογο στόχο βρίσκεται εγκλωβισμένη στο φόβο της αμαρτίας απέναντι στον αυστηρό ποιμένα. Η μητέρα της, πολύ πιο πιεστική από τον ήσυχο και λιγομίλητο πατέρα της που συχνά δεν παίρνει θέση σε κρίσιμα ζητήματα, επιδιώκει να κρατήσει την κόρη της πάσει θυσία στο σωστό δρόμο. Η ταινία μας εξέπληξε ευχάριστα, δείτε το γιατί.

Η παρακάτω φώτο είναι από την press conference του Kreuzweg. Η μάνα και κόρη πρωταγωνίστριες, έκλεψαν την παράσταση σε μία ταινία που το α και το ω ωστόσο ήταν το σενάριο και η χρήση (μη) της κίνησης της κάμερας.

Και περνάμε στο Nymphomaniac. Λίγο πολύ τα είπαμε ήδη με προηγούμενο άρθρο μας εδώ, για το τι έγινε με τον Trier που συνεχίζει το εμπάργκο στον τύπο και για τον Shia laBeouf που αποχώρησε εκνευρισμένος αφήνοντας τους όλους σύξυλους όταν ρωτήθηκε για το γυμνό και τις σκηνές σεξ της ταινίας.

Η ταινία Nymphomaniac τώρα πέρα από τα παρατράγουδα, με άφησε με τις καλύτερες εντυπώσεις, πιο καλές σίγουρα από αυτό που περίμενα, παρά τα μερικά στοιχεία που σημείωσα ότι δε μου άρεσαν. Αλλά είπαμε η κριτική έρχεται σε λίγο.

Μια φωτογραφία από τις κάμερες στην press conference του Nymphomaniac.

 O Τρίερ με μπλουζάκι με τον Χρυσό Φοίνικα και με υπότιτλο Persona non grata.

H ταινία που ακολούθησε ήταν το Historia del Miedo, από την Αργεντινή, που ήταν μακράν η χειρότερη ταινία που έχω δει μέχρι σήμερα στο Βερολίνο, και με έκανε να απορώ γιατί βρέθηκε στο διαγωνιστικό. Δείτε το γιατί εδώ.

Η βραδιά μας έκλεισε με λίγο από Ελλάδα με το The Two Faces of January όπου είδαμε τον Vigo Mortensen και τη Kristen Dunch να ανεβαίνουν τα σκαλιά της ακρόπολης και να θαυμάζουν τον Παρθενώνα, σε μία ταινία που χωρίς να είχα διαβάσει από πριν την υπόθεση, περίμενα αλλιώτικη, πως να το πω, πιο τουριστική. Τελικά δεν ήταν και άσχημο αυτό που είδα, καθώς είδαμε κάτι τι από Κρήτη και Κνωσσό, ενώ γελάσαμε με ατάκες για τους Έλληνες, για το ούζο και με τον χαμένο στην μετάφραση Mortensen. Πέρα από αυτό βέβαια η ταινία δεν με ικανοποίησε καθώς παρά το ότι προέρχεται από βιβλίο, έχει μια φτωχή σεναριακή ιστορία.

Κλείνοντας να σας δείξω τα δύο από τα εισιτήρια των αυριανών προβολών μου με το Ελληνικό ενδιαφέρον να κορυφώνεται όπως θα δείτε.