Καλησπέρα σας από το Βερολίνο, όπου μετά από μία πολύ κουραστική μέρα και πολύ σινεμά γύρισα μόλις για να γράψω το πρώτο σχετικό άρθρο ανασκόπησης μέρας. 

Παρά το ότι έχω επισκεφτεί αρκετά Φεστιβάλ Κινηματογράφου, πρώτη φορά έτυχε να βρεθώ σε ένα από τα μεγαλύτερα Φεστιβάλ στον κόσμο όπως η Berlinale, έτσι η εμπειρία είναι πρώτη, παρθένα και δε μπορεί να συγκριθεί προφανώς ούτε με Ελληνικά Φεστιβάλ, ούτε με άλλα μικρότερα Φεστιβάλ της Ευρώπης.

Φτάνοντας μετά από ένα κουραστικό ταξίδι στο Βερολίνο, πήγα κατευθείαν στην Berlinale, όπου λίγο πολύ το να βρεις αυτό που θέλεις αποδείχτηκε εύκολο, επειδή πρώτον είναι εύκολο αλλά και επειδή οι υπάλληλοι και εθελοντές του Φεστιβάλ είναι υπερευγενικοί και πολύ εξυπηρετικοί. H Potsdamer Platz μαζί με τους γεμάτους κινηματογράφους δρόμους έχει βάλει τα καλά της και υποδέχεται τους επισκέπτες σε κλίμα γιορτινό, με φωτάκια λες και είναι Χριστούγεννα.

Μέχρι εκεί όλα ήταν τέλεια. Μόλις παρέλαβα το Badge της διαπίστευσης επισκέφτηκα το γκισέ όπου μπορούνε οι διαπιστευμένοι δημοσιογράφοι και λοιποί να προμηθευτούν τα δωρεάν εισιτήρια για τις προβολές. Λίγο πολύ περίμενα ότι σήμερα δεν θα βρω πολύ καλά εισιτήρια, έχοντας φτιάξει από νωρίς μια λίστα με περίπου τρεις τέσσερις εναλλακτικές για το κάθε δίωρο. Ωστόσο σε κάποιες περιπτώσεις έμεινα από εναλλακτικές, ενώ το χειρότερο από όλα είναι ότι δεν θα μπορέσω να παρακολουθήσω τελικά το Grand Budapest Hotel, καθώς όλα τα εισιτήρια για όλες τις σημερινές και της αυριανές προβολές της ταινίας έναρξης είχαν ήδη εξαντληθεί όταν έφτασα.

Η αλήθεια είναι ότι πτοήθηκα λίγο για να μη πω ξενέρωσα, ειδικά όταν διαπίστωσα ότι η ταινία του Wes Anderson δεν ήταν η μόνη sold out ταινία καθώς για παράδειγμα και η αυριανή προβολή του Να κάθεσαι και να κοιτάς του Γιώργου Σερβετά, είναι και αυτή γεμάτη. Βέβαια γι αυτήν έχω ακόμη ελπίδες τις επόμενες μέρες.

Έτσι για πρώτη μέρα περιορίστηκα σε δύο ταινίες. Η πρώτη ήταν στο υπέροχο Arsenal όπου οι ασπρόμαυρες αναλογικές μικρού μήκους ταινίες της Αυστριακής Friedl vom Gröller, μου σχημάτισαν ανάμεικτα συναισθήματα, όντας σίγουρα όμως κάτι το μοναδικό σαν τέχνη, με ακροβασία ανάμεσα στην φωτογραφία και τον κινηματογράφο.

Η 68χρονη Friedl vom Gröller μιλά για τις ταινίες της.

Η άλλη ταινία που είδα σήμερα ήταν το Difret του Zeresenay Berhane Mehari, που έρχεται κατευθείαν από το Sundance και με την υποστήριξη της Angelina Jolie. Η ταινία είναι από την Αιθιοπία και άφησε πολύ θετικές εντυπώσεις στο κοινό που την καταχειροκτότησε. Δείτε περισσότερα για το Difret.

Η ομάδα του Difret μετά την προβολή της ταινίας

Περισσότερα όμως αύριο με κριτικές και συνεντεύξεις αύριο.

Δεν υπάρχει ούτε στιγμή που κάποιος να μη βγαίνει φωτογραφία μπροστά από μία αρκούδα.

Η πλατεία Potsdam με το κτίριο των Γερμανικών σιδηροδρόμων να ξεχωρίζει.