Συμπλήρωσα την δεύτερη μέρα μου βλέποντας πέντε ταινίες σήμερα, συμπληρώνοντας τέσσερις από τις ταινίες του επίσημου διαγωνιστικού αλλά και βλέποντας από κοντά τον George Clooney, τον Bill Murray, τον Matt Damon και τα άλλα παιδιά από τους Monuments Men. 

Δείτε τα σχόλια από την πρώτη μέρα στην Berlinale. 

Η μέρα ξεκίνησε νωρίς στην Berlinale, καθώς η πρώτη προβολή ήταν στις 8.3ο το πρωί, όμως σήμερα σαν καλό παλικάρι πήγα νωρίς νωρίς να προμηθευτώ τα αυριανά μου εισιτήρια. Αλλά ας αρχίσω πρώτα από τα άσχετα της μέρας πριν πάω στις ταινίες.

Στο Βερολίνο υπάρχουν πολλοί μα πολλοί Έλληνες. Προφανώς όχι μόνο λόγω του Φεστιβάλ αλλά και γενικά. Έτσι το ακούσεις Ελληνικά είναι πλέον συνήθεια. Δεύτερο άσχετο είναι το ότι ή μοιάζω με Ισπανός είτε η προφορά μου στα Αγγλικά είναι καθαρά Ισπανική. Τρίτη φορά μέσα σε δύο μέρες αρχίζουν να μου μιλάνε στα Ισπανικά, με την πρώτη να είναι ένας απίστευτος υπάλληλος της διανομής εισιτηρίων με τον οποίο έμεινα να κουβεντιάζω για κάπου ένα τέταρτο για τον καιρό στην Ελλάδα και το γιατί τον Απρίλη και το Μάη δε φοράμε κοντομάνικα ενώ έχει 25-30 βαθμούς. Τρίτο και τελευταίο άσχετο. Η συνήθεια που λέγεται Starbucks, είναι must στην Berlinale, κυρίως γιατί τα 2 Starbucks που υπάρχουν πολύ κοντά στις αίθουσες στην Potsdamer Platz είναι ο καλύτερος και κοντινότερος καφές, αλλά και βέβαια και εξαιτίας του internet που προσφέρουν, που αν και φέτος δίνεται και σε κάποιους χώρους του τύπου, οι περισσότεροι φαίνεται να προτιμούν (προτιμάμε) τον καπιταλισμό της Αμερικάνικης αλυσίδας.

Η μέρα σήμερα ξεκίνησε με το Die geliebten Schwestern (Beloved Sisters) του Dominik Graf. Η ταινία είναι ένα τρίωρο μελόδραμα για τον επαναστάτη ποιητή Friedrich Schiller και δύο αδελφές μιας ξεπεσμένης αριστοκρατικής οικογένειας, μέλη της αριστοκρατίας της Θουριγκίας. Οι τρεις τους θα ερωτευτούν μεταξύ τους (ναι και οι τρεις) και θα κάνουν ένα τρίγωνο που θα προκαλέσει τη εποχή τους. Παρά το αρχικά όπως φαίνεται προχωρημένο θέμα, η ταινία θα μπορούσε να είναι με άνεση μεταφορά βιβλίου της Jane Austin στον κινηματογράφο.

Η συνέχεια δόθηκε με την επεισοδιακή προβολή του Monuments Men του George Clooney, που δεν άφησε κανέναν μέσα στην αίθουσα ικανοποιημένο, καθώς πρώτον σαν ταινία περιμέναμε πολύ καλύτερα πράγματα και αφετέρου η ταινία διακόπηκε για περίπου 15-20 λεπτά καθώς από ότι κατάλαβα κάποιο επείγον περιστατικό με κάποιον από τους θεατές συνέβη στον εξώστη.

Στην συνέντευξη τύπου που ακολούθησε o George Clooney είχε ένα μονόλογο με τους δημοσιογράφους, αναφέροντας και σε κάποια φάση ότι τα Ελγίνεια πρέπει να επιστραφούν στην Ελλάδα. Το θέμα της ταινίας βλέπετε ήταν ακριβώς αυτό: οι Monuments Men δε κρατούσαν για την χώρα τους τα μνημεία τέχνης αλλά τα επέστρεφαν στους ιδιοκτήτες τους.

Πολλοί φίλοι και γνωστοί με ρωτούν πως ήταν η εμπειρία με τον Clooney. Η απάντηση απλή, μέτρια, καθώς μέτρια ήταν και η ταινία του. Χάρηκα πολύ πιο πολύ την χτεσινή προβολή του Difret και το Q&A που ακολούθησε, το οποίο θα βγάλουμε σε κάποια φάση με την μορφή συνέντευξης με βίντεο, και πολύ περισσότερο ακόμα το σημερινό Jack που κέρδισε το περισσότερο χειροκρότημα που έχω ακούσει τις δύο αυτές μέρες.

Αν η ερμηνεία του Forest Whitaker στο Two men in Town (από την προβολή του οποίο μόλις ήρθα) έχει ένα αντίπαλο στο φετινό Φεστιβάλ του Βερολίνου (από ερμηνευτικής πλευράς καθαρά), αυτό ακούει στο όνομα Ivo Pietzcker, τον μικρό που παίζει τον Jack με τόση δεξιότητα σαν να ήταν ένας μεγάλος ηθοποιός με βραβεία και διακρίσεις στις αποσκευές του.

Οι τελευταίες μου δύο προβολές ήταν στο μεγαλύτερο θέατρο της Ευρώπης όσον αφορά σίγουρα την σκηνή του. Για του λόγου το αληθές δείτε το Friedrichstadt Palace

Έξω:

και μέσα:

Αυτά για σήμερα λοιπόν, τα λέμε και αύριο σχολιάζοντας το Nymphomaniac και τον Lars von Trier.