Η τελευταίες μας μέρες στο Φεστιβάλ ήταν και από τις καλύτερες, με μία λέξη να είναι αυτή που λένε όλοι στο Βερολίνο από προχτές το πρωί που τέλειωσε η δημοσιογραφική προβολή του Boyhood, στο Berlinale Palast. Εξαιρετικό!

Η ταινία του Richard Linklater (Before Sunset, Before Sunrise, Before Midnight, Dazed and Confused, A Scanner Darkly) άφησε με τις καλύτερες των εντυπώσεων όλους μέσα στην αίθουσα, πήρε το πιο δυνατό χειροκρότημα που άκουσα την τελευταία εβδομάδα στο Βερολίνο, και έγινε αυτόματα το φαβορί για την Χρυσή Άρκτο.

Γαλανός ουρανός, ένα αγόρι να τον κοιτάζει με την ελπίδα και την αθωότητα στο πρόσωπό του και οι Coldplay να τραγουδάνε, Look at the stars, look how they shine for you. Έτσι ξεκινάει η καλύτερη ταινία που είδαμε στο Φεστιβάλ του Βερολίνου. Σαν ένα όνειρο. Στις επόμενες τρεις σχεδόν ώρες θα δούμε τον μικρό Mason, να μεγαλώνει, να βλέπει τους γονείς του να αλλάζουν την ζωή τους και την δική του, να μετακομίζει να γνωρίζει την αγάπη και όλα αυτά στην πιο ωραία ειπωμένη ιστορία ενηλικίωσης που γνώρισε ποτέ το σινεμά.

Κάθε χρόνο από το 2002, o Richard Linklater συγκέντρωνε τους ίδιους ηθοποιούς μπροστά από την κάμερα για αυτή τη μοναδική ταινία που δίνει τη δυνατότητα στο θεατή να παρατηρήσει τους ανθρώπους μιας οικογένειας να ζουν τη ζωή τους, να μεγαλώνουν, να αλλάζουν κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης χρονικής περιόδου. Ο Linklater ακολουθεί τον χαρακτήρα του Mason από την ηλικία των 6 ετών και μέχρι την πρώτη του μέρα στο κολέγιο. Ο Mason και η Samantha, η αδερφή του (που ερμηνεύεται υπέροχα από την κόρη του σκηνοθέτη Lorelei Linklater) είναι παιδιά χωρισμένων γονιών, ενώ δεν έχουν δει τον πατέρα τους (Ethan Hawke) για ενάμισι χρόνο, ενώ αυτός ταξιδεύει στην Αλάσκα. Η μητέρα τους (Patricia Arquette) ένας πραγματικά όμορφος χαρακτήρας, μία γυναίκα που δε θα σταματήσει να ψάχνει την αγάπη μετά τον χωρισμό της από τον Mason τον μεγαλύτερο και θα προσπαθήσει να ολοκληρώσει τις σπουδές της, για να έχει αυτή και τα παιδιά της ένα καλύτερο μέλλον. Περισσότερα για το Boyhood. Αύριο θα σας παρουσιάσουμε και τις συνεντεύξεις των πρωταγωνιστών του Boyhood.

Πέρα από το Boyhood πρεμιέρα στην Berlinale έκανε και το Κινέζικο No Man’s Land.

Η ταινία του  Hao Ning είναι ένα Κινέζικο spaggeti western όσο περίεργο κι αν μας ακούγεται κάτι τέτοιο. Είναι μία ταινία που ξεκινά με τους καλύτερους οιωνούς με έναν πανέξυπνο δικηγόρο να κερδίζει μία υπόθεση και να παίρνει με στυλ το αυτοκίνητο του πελάτη του αντί πληρωμής και συνεχίζεται με ευτράπελα, που θα κάνουν τον δικηγόρο, που είχε μέχρι εκείνη την στιγμή μια όμορφη και νόμιμη ζωή, να παρανομήσει επανειλημμένα, να δοκιμάσει τα όριά του και να γίνει ένας άλλος άνθρωπος από αυτό που νόμιζε και ο ίδιος για τον εαυτό του. Όλα αυτά στην No Man’s Land, στην χώρα του κανενός, σε μία Κινέζικη έρημο με αχανείς αποστάσεις και με διάφορους τρελούς χαρακτήρες που θα σταθούν εμπόδιο στο να φτάσει ο ήρωάς μας στον προορισμό του.

Λίγο μετά είχαμε την βράβευση του μεγάλου Ken Loach, με την τιμητική Χρυσή Άρκτο, με μία άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη τύπου από τον 77χρονο Άγγλο σκηνοθέτη.

Ανάμεσα στα άλλα ο Loach είπε “Νομίζω ότι ζούμε σε σκοτεινές εποχές, είναι δύσκολο μερικές φορές να το θυμόμαστε. Ας χρησιμοποιήσω ένα λεπτό για να πω κάτι στους Ευρωπαίους εδώ, που λογικά θα είναι οι περισσότεροι από τους παρευρισκόμενους. Δε ξέρω για σας, αλλά εγώ πιστεύω ότι θέλουμε μια ενωμένη Ευρώπη, στην οποία θα είμαστε όλοι μαζί οι Ευρωπαίοι. Πρέπει γι αυτό να βρούμε μια κοινή πορεία και στόχους για να ακολουθήσουμε.”

Για να συνεχίσει να μιλά με άρωμα Ελλάδας και κάποιους Γερμανούς να αισθάνονται λίγη αμηχανία: “Το μέλλον της Ευρώπης δεν είναι οι άνθρωποι να μεταναστεύουν για να βρουν δουλειά. Αυτό δίνει ώθηση στης άκρα δεξιά και ο κόσμος στις χώρες που δέχονται την μετανάστευση φοβάται για την δική του δουλειά. Δεν χρειαζόμαστε την Ευρώπη των μονοπωλίων, του καπιταλισμού και των πολυεθνικών, αλλά μία Ευρώπη που θα συνεργάζεται και δεν θα ανταγωνίζεται στο εσωτερικό της.”  Δείτε εδώ περισσότερα από την συνέντευξη του Loach. Το βράδυ μετά την βράβευση του Loach με την Χρυσή Άρκτο έγινε η τιμητική προβολή του Raining Stones (1993).

Χτες στο Φεστιβάλ παρακολούθησα άλλη μία ταινία με μεγάλο ενδιαφέρον, το Cesar Chavez του και είχα την χαρά να παραβρεθούμε και στην συνέντευξη τύπου της ταινίας. Η συνέντευξη τύπου ήταν κάτι το αξιοσημείωτο, αλλά περισσότερα γι’ αυτήν αύριο με βίντεο και σχόλια. Από την ταινία του Luna πάντως περιμέναμε λίγο παραπάνω πράγματα.

Από κει και πέρα τελευταίες ταινίες του διαγωνιστικού που έκαναν πρεμιέρα χτες ήταν το αρκετά καλό Macondo, και το Κινέζικο The little House, ενώ εκτός συναγωνισμού έκανε πρεμιέρα το Γαλλικό Η Πεντάμορφη και το Τέρας με την  Léa Seydoux και τον Vincent Cassel, που άφησε μέτριες εντυπώσεις.