Η έκτη μέρα μου στην Berlinale ήταν μάλλον η χειρότερη από πλευράς ταινιών που παρακαλουθούσαμε. Τρεις ταινίες του διαγωνιστικό προστέθηκαν στην λίστα με τις ταινίες που έχω δει, αλλά το νέο δεν είναι αυτό. Το νέο είναι ότι είδα από κοντά την Jennifer Connelly και ότι μου χαμογέλασε.

Η μέρα λοιπόν ξεκίνησε με το La tercera orilla, ή αλλιώς The third side of the River, μία ταινία από την Αργεντινή, η δεύτερη μετά το History of Fear, που μας απογοήτευσε όσο καμία ταινία στο Φεστιβάλ. Το The third side of the River, είναι εμφανώς καλύτερο από την έτερη Αργεντίνικη ταινία του διαγωνιστικού.

Κεντρικός ήρωας ο Nicolas ή Nico που ζει σε μια μικρή πόλη της Αργεντινής στο Entre Rios. Ο πατέρας του Jorge είναι ένας σεβαστός γιατρός που επικαλείται το προνόμιο να οδηγεί μια διπλή ζωή με δύο οικογένειες. Ιδωμένη μέσα από τα μάτια του Nicolás που είναι ο μεγαλύτερος γιος του, ο Jorge είναι ένας άνθρωπος που δεν θα επιτρέψει στον εαυτό του να ονομάζεται «μπαμπάς».

Στην συνέχεια ακολούθησε το Aloft η ταινία της βραβευμένης με την Χρυσή Άρκτο το 2009 για το “Γάλα της θλίψης”, Claudia Llosa. Η Llosa, δοκιμάζει πρώτη φορά μία Αγγλόφωνη ταινία, έχοντας συγκεντρώσει ένα διόλου ευκαταφρόνητο cast με την Jennifer Connelly, τον Cillian Murphy, την Melanie Laurent, τον William Simell και την “Game of Thrones” Oona Chaplin.

Το θέμα της ταινίες οι σχέσεις μιας μητέρα με τους γιους της και η δυνάμεις θεραπείας που αποκτά ο χαρακτήρας της Connelly. Όταν ο Ivan ήταν παιδί, η μητέρα του Nana (Jennifer Connelly), που εργαζόταν σε ένα αγρόκτημα, ήταν αφοσιωμένη στην φροντίδα του Gully, του μικρότερου αδερφού του Ivan, που έπασχε από μία εξουθενωτική ασθένεια που είχε επιδεινώσει την ψυχική του υγεία. Η Nana προτρέπει τον Ivan να στηρίξει τον αδερφό του, εκείνος όμως είναι προκλητικά αποστασιοποιημένος και χαμένος στον δικό του κόσμο. Αρκετά χρόνια αργότερα ο Ivan επιστρέφει στην μητέρα του. 

H ταινία προσωπικά μου άρεσε παραπάνω από την βραβευμένη με το μεγάλο βραβείο του Φεστιβάλ Γάλα της Θλίψης, όμως αυτό δε σημαίνει ότι έχουμε να κάνουμε με μία ταινία που έχει το κάτι πολύ ιδιαίτερο. Σίγουρα μιλάμε πάντως για μία ταινία με την σφραφίδα της Llosa και με αρκετά καλές ερμηνείες, κυρίως από την Jennifer Connely.

Την προβολή του Aloft ακολούθησε η συνέντευξη τύπου, όπου το σύνολο σχεδόν των συντελεστών παρευρέθηκε. Έτσι είχα την χαρά να δω από κοντά την Jennifer Connelly και να κάθομαι σε απόσταση ενός μέτρου από αυτήν, στην πρώτη σειρά. Δείτε αναλυτικά σε ειδικό άρθρο σε λίγο, τι έγινε εκεί, με περισσότερες φωτογραφίες και βίντεο από την συνέντευξη.

Η τρίτη ταινία του διαγωνιστικού που έκανε πρεμιέρα ήταν το Κινέζικο Black Coal, Thin Ice (Bai Ri Yan Huo). Σε μία παγωμένη περιοχή της Κίνας, γι’ αυτό και το Ice στον τίτλο της ταινίας, μία γυναίκα γίνεται το κέντρο κάποιων περίεργων δολοφονιών που προσπαθεί να εξιχνιάσει η αστυνομία επί πολλά χρόνια. Η γυναίκα δουλεύει πλέον σε ένα καθαριστήριο, το οποίο έχει κρατήσει ένα παλτό το οποίο η ίδια είχε χάσει όταν ο ιδιοκτήτης του το ζήτησε και έτσι αναγκάστηκε να το πληρώσει, με το παλτό να βρίσκεται στην συνέχεια και να μένει στο καθαριστήριο.

Το βράδυ στο Βερολίνο τις καθημερινές μέρες, όπως και σε όλη την Γερμανία η κίνηση είναι ελάχιστη. Έτσι μετά τις 11 ακόμα και οι κεντρικοί δρόμοι και πλατείες είναι άδεια. Βέβαια δεν ισχύει το ίδιο για την Potsdamer Platz, την περιοχή με τις περισσότερες αίθουσες στο Φεστιβάλ, όπου μέχρι τις 12 περίπου που τελειώνουν οι τελευταίες προβολές υπάρχει αρκετός κόσμος.

Χτες ωστόσο ήταν μια ιδιαίτερη μέρα και το βράδυ δεν έμεινα για κάποια προβολή στην Potsdamer ή σε κάποιο άλλο κινηματογράφο. Αντίθετα το Cinefreaks ήταν καλεσμένο, μαζί με όλους τους Έλληνες απεσταλμένους στην Berlinale, στο πάρτυ των Ελληνικών ταινιών και του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, στο bar Μισιρλού. Εκεί είχα την ευκαιρία να γνωρίσω από κοντά κάποιους απο τους συντελεστές των Ελληνικών ταινιών που διόλου λίγες δεν ήταν στο φετινό πρόγραμμα. Λίγο πριν πάντως είχα πετύχει αυτό:

Έλληνες υπάρχουν παντού τελικά.