Ένα μικρό αφιέρωμα, σπασμένο σε χαριτωμένα High Infidelities, για τις ταινίες που έρχονται με τη νέα χρονιά. Μαζέψαμε ούτε λίγο ούτε πολύ 200 και κάτι ψιλά ταινίες απ’ τα πολυαναμενόμενα της καινούργιας σεζόν και τις παρουσιάζουμε σε ένα λαχταριστό preview, που ελπίζουμε να ολοκληρωθεί μέχρι να αρχίσετε να τις κατεβάζετε απ’ τ ανοίξουν στις αίθουσες και τα φεστιβάλ του κόσμου. Η σειρά είναι απολύτως τυχαία.

Futatsume no mado της Naomi Kawase

Με τους: Makiko Watanabe, Hideo Sakaki, Tetta Sugimoto, Jun Murakami

Περί τίνος πρόκειται: Μια υπερβατική ιστορία για έναν έφηβο, που μαζί με την κοπέλα του προσπαθούν να λύσουν το μυστήριο ενός πτώματος που βρήκε να επιπλέει στη θάλασσα, κάτω απ’ το φως της πανσέληνου.

Η μινιμαλίστρια σκηνοθέτις επιστρέφει τρία χρόνια μετά το (υπέροχο) Hanezu, με ένα δράμα ενηλικίωσης που βιώνει βίαια κι από κοινού ένα νεαρό ζευγάρι (πράγμα που μας εκπλήσσει αφού την είχαμε εδώ και χρόνια κατατάξει καταχρηστικά στις φανατικές φεμινίστριες, με αποκλειστικά θηλυκές ηρωίδες στις ταινίες της). Μόλις πέρυσι ήταν κριτής στις Κάννες, οπότε όλα τα λεφτά μας ότι το Futatsume no mado θα κάνει πρεμιέρα το Μάιο στο διαγωνιστικό του φεστιβάλ. Διεθνής τίτλος της ταινίας “Still the Water”.

M.ο.Α: 

Into the Woods του Rob Marshall

Με τους: Meryl Streep, Johnny Depp, Emily Blunt, James Corden, Anna Kendrick, Chris Pine, Tracey Ulman και πολλούς άλλους

Περί τίνος πρόκειται: Ένα ζευγάρι καταφεύγει στο δάσος για να μαζέψει τα υλικά που θα το βοηθήσουν να σπάσει την κατάρα μιας μάγισσας που τους θέλει άτεκνους.

Το παραμύθι των παραμυθιών. Η πλοκή της ταινίας εξελίσσεται στον κόσμο που έπλασαν μέσα απ’ τις ιστορίες τους οι αδερφοί Grimm. Συμπληρώνοντας τους πρωταγωνιστές, απ’ την οθόνη θα περάσουν χαρακτήρες όπως η Rapunzel, η Κοκκινοσκουφίτσα, η Χιονάτη και ο Πρίγκηπάς της, ο Κακός Λύκος, ο Jack της Γιγοντοροδακινιάς και όλες οι κακές μητριές του μάταιου ντουνιά. Για το καινούργιο του μιούζικαλ ο Marshall έχει σαν πρώτη ύλη μια παράσταση του Broadway σε κείμενο και μουσική του Stephen Sondheim, που η πρώτη της έκδοση χρονολογείται στο 1986.

Μ.ο.Α: 

Blonde του Andrew Dominik

Με τους: Naomi Watts

Περί τίνος πρόκειται: Φιχτίφ βιογραφία της Marilyn Monroe που ανακατεύει πραγματικά περιστατικά απ’ τη ζωή της με φανταστική αφήγηση. Βασίζεται στο ομότιτλο βιβλίο της Joyce Carol Oates.

Είναι η δεύτερη φορά που το βιβλίο της Joyce Carol Oates μεταφέρεται στην οθόνη, η πρώτη ήταν στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας για λογαριασμό του καναλιού CBS, με την Poppy Montgomery στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Το στόρι καλύπτει χρονικά περίοδο 30 περίπου ετών, από όταν η Marilyn ήταν 7 χρονών μέχρι και το θάνατό της. Ο Dominik περιγράφει την ταινία που θέλει να πετύχει σαν “emotional nightmare fairy tale” (συναισθηματικό εφιαλτικό παραμύθι ή κάπως έτσι) και αποπειράται όπως λέει “πολανσκική” προσέγγιση στο υλικό του. Ο σκηνοθέτης που διανύει μάλλον την πιο δημιουργική του περίοδο, έχει στα σκαριά και μια διασκευή του Cities of the Plain, μια παραλλαγή του Cormac McCarthy στα Σόδομα και τα Γόμορρα, που αναμένεται στους κινηματογράφους το 2015.

Μ.ο.Α: 

Stepne της Maryna Vroda

Με τους: ΔΓ/ΔΑ

Περί τίνος πρόκειται: Ένας ηλικιωμένος άνδρας, πλήρως απογοητευμένος απ’ τη ζωή, πηγαίνει στην ιδιαίτερη πατρίδα του (ένα χωριό που ονομάζεται Stepne) για να φροντίσει την ετοιμοθάνατη μητέρα του. Λίγο πριν πεθάνει του λέει πως μέσα στην καλύβα της έχει κρυμμένο έναν θησαυρό.

Η 31χρονη Ουκρανή Maryna Vroda, αφού αλώνισε ολόκληρη την Ευρώπη συμμετέχοντας σε προγράμματα ανάπτυξης κι ανάδειξης ταλέντων, κι αφού κέρδισε και τον μικρομηκάδικο φοίνικα το 2011 με το Cross, έχει πλέον στα χέρια της ίσως το πιο αναμενόμενο ντεμπούτο που μας επιφυλάσσει το ευρωπαϊκό σινεμά για το 2014. Stepne αν δεν κάνω λάθος σημαίνει στέπα. Το τοπίο της ουκρανικής επαρχίας λειτουργεί ως μεταφορά για την σταδιακή αποξένωση των ανθρώπων στα χρόνια που ακολούθησαν την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Αν πιστέψουμε την Vroda το στυλ της κινηματογράφισης είναι καθαρά ντοκιμαντερίστικο με ιδιαίτερη έμφαση στον εσωτερικό κόσμο των ηρώων της.

M.o.A: 

La Dune του Yoshi Aviram

Με τους: Vincent Aguesse, Mathieu Amalric, Niels Arestrup, Lior Ashkenazi, Emma de Caunes

Περί τίνος πρόκειται: Ένας 60χρονος ομοφυλόφιλος αστυνομικός που ζει στη Γαλλία δέχεται την επίσκεψη του γιου του που ζει αποξενωμένος απ’ τον πατέρα του στο Ισραήλ.

Ντεμπούτο και για τον ουρανοκατέβατο Ισραηλινό Yoshi Aviram, που μέχρι στιγμής είχε μόνο περιορισμένες συμμετοχές σε ντοκιμαντέρ για το μεσανατολικό ως φωτογράφος. Η ταινία έχει ήδη προβληθεί σε φεστιβάλ. Tην πρωτοακούσαμε απ’ τη συμμετοχή της στο San Sebastian όπου απέσπασε πολύ θετικά σχόλια, κυρίως για την πρωτοτυπία της (έχει ως πρωταγωνιστές ένα ομόφυλο ζευγάρι κάποιας ηλικίας) και την ευαισθησία της. Το θέμα είναι αν θα καταφέρει να ξεφύγει απ’ το αδηφάγο queer κύκλωμα που τρώει τα παιδιά του.

M.o.A: 

Tourist του Ruben Ostlund

Με τους: ΔΓ/ΔΑ

Περι τίνος πρόκειται: Μια χιονοστοιβάδα ξεσκεπάζει στο πέρασμά της πράξεις δειλίας από την κεφαλή μιας μέχρι πρότινος χαρούμενης οικογένειας Σουηδών που παραθερίζει στις Ελβετικές Άλπεις.

Τα γυρίσματα ολοκληρώθηκαν σε ένα εντυπωσιακό φυσικό σκηνικό, το πιο μεγάλο πέρασμα που έχει σκαφτεί κοντά στις κορυφές των Άλπεων. Ο Ostlund φιλοδοξεί όπως υποστηρίζει ο ίδιος, να παρουσιάσει την πιο φαντασμαγορική χιονοστοιβάδα που έγινε ποτέ (υποθέτω το James Bond κερδίζει μέχρι τώρα;). Στο επίκεντρο της προβληματικής του, όπως και σε ολόκληρη τη μέχρι τώρα εκλεκτική φιλμογραφία του, παραμένει πάντα η ανθρώπινη συμπεριφορά. Το Play του 2011, ταινία που πέρασε απ’ τη Θεσσαλονίκη και του χάρισε το φεστιβάλ σκηνοθεσίας στο φεστιβάλ του Τόκυο, μας κάνει να ανυπομονούμε.

Μ.ο.Α: 

Inherent Vice του Paul Thomas Anderson

Με τους: Jena Malone, Joaquin Phoenix, Reese Witherspoon, Josh Brolin

Περί τίνος πρόκειται: Pothead ιδιωτικός ερευνητής ψάχνει να βρει την εξαφανισμένη πρώην κοπέλα του και το νυν μεγαλομεσίτη σύντροφό της, στο Λος Άντζελες της δεκαετίας του ‘70.

Πολύ απλά ο άθρωπος που νομίζουμε πως είναι ο καλύτερος σκηνοθέτης αυτή τη στιγμή στον κόσμο. Η καινούργια του ταινία αναμένεται να έχει όπως και το μυθιστόρημα του Thomas Pynchon στο οποίο βασίζεται, μια διακριτική mainstream νότα. Το Inherent Vice του τίτλου λογικά αναφέρεται στον ίδιο τον κεντρικό ήρωα, δηλαδή στον Joaquin Phoenix, δηλαδή σε ένα πραγματικό “inherent Vice” στα θεμέλια κάθε παραγωγής που συμμετέχει και που, υπό την κατάλληλη καθοδήγηση, έχει αποδείξει ότι μπορεί να κάνει θαύματα. (Σημείωση για τη φωτογραφία: αυτή κι άλλη μία με τον Anderson να κρατάει την κάμερα είναι οι μοναδικές εικόνες που έχουν δωθεί επίσημα απ’ τα γυρίσματα. Οι ράγες που χάνονται στο βάθος και περιμένουν το καρέλο με την Panavision για το μονοπλάνο, έχουν μήκος 470 πόδια, δηλαδή 143.25 μέτρα. Μερακλής. Kάτι τέτοια κάνει και πως να μην τον αγαπάς ύστερα…)

M.o.A: 

Jack Ryan: Shadow Recruit του Kenneth Branagh

Με τους: Chris Pine, Kevin Costner, Keira Knightley, Kenneth Branagh

Περί τίνος πρόκειται: Ο Jack Ryan, ο πιο δυναμικός χαρτογιακάς στην ιστορία της CIA, αποκαλύπτει αρχικά επικείμενη τρομοκρατική επίθεση και στη συνέχεια τη συνδέει με μια μεγαλύτερη πλοκή που θέλει τους Ρώσους να επιτίθενται στην παγκόσμια οικονομία.

Για να είμαστε ειλικρινείς κανείς δεν πρέπει να νοιάζεται πραγματικά για μια ακόμη ταινία με το Ryan, θα ήταν κρίμα όμως να μην πούμε κάτιτις για τον στωικό κατάσκοπο που μας πρόσεχε, όντας πάντα στο αντικουμουνιστικό πλευρό μας. Και στα καλά (The Hunt for the Red October, Patriot Games) και στα κακά (The Sum of All Fears, Clear and Present Danger) και στα δύσκολα (όποτε κλείνανε τα φώτα στα Splinter Cell). Μετά τους Ford, Baldwin και Affleck, τον Ryan ντύνεται ο Chris Pine, που καλείται να rebootάρει τον ήρωα για μια νέα γενιά θεατών (η οποία μεταξύ μας δεν πρέπει να γνωρίζει καν τι ήταν ο Ψυχρός Πόλεμος). Μια καλή κουβέντα επίσης και για τον “ξεμωραμένο” Branagh που φαίνεται να την έχει καταβρεί με τις περιπέτειες που του δίνουν στην Αμερική. Πρεμιέρα πολύ σύντομα, στη χώρα μας στις 23 Ιανουαρίου.

M.o.A: 

Before I Go to Sleep του Rowan Joffé

Με τους: Nicole Kidman, Mark Strong, Colin Firth και Anne-Marie Duff

Περί τίνος πρόκειται: Μια γυναίκα πάσχει απ’ ότι έπασχε και η Drew Barrymore στο 50 First Dates και κάθε μέρα πρέπει να επανανακαλύψει τι συμβαίνει στη ζωή της. Ο μόνος τρόπος να θυμάται τι της γίνεται, είναι μέσα από ένα ημερολόγιο. Καθώς όμως γεμίζει τις σελίδες του, μεγαλώνουν και οι αμφιβολίες της για την κατάστασή της.

Ψυχολογικό θρίλερ που παίζει, όχι φυσικά σαν το rom-com του Peter Segal, αλλά σαν τη θηλυκή version του Memento. Στο τιμόνι της παραγωγής ο Ridley Scott που αρχικά ήταν να σκηνοθετήσει ο ίδιος, αλλά τελικά το εμπιστεύτηκε στον Rowan Joffé, γιο του Roland, ο οποίος πρωτοσυστήθηκε σαν σκηνοθέτης στο ελληνικό κοινό με το απογοητευτικό remake του Brighton Rock. Το σενάριο βασίζεται στο ομότιτλο, επιτυχημένο (και μοναδικό μέχρι στιγμής) μυθιστόρημα που έγραψε ο S.J. Watson.

M.o.A: 

Noah του Darren Aronofsky

Με τους: Russell Crowe, Anthony Hopkins, Emma Watson, Jennifer Connelly, Douglas Booth, Logan Lerman, Ray Winstone

Περί τίνος πρόκειται: Μια πιο σκοτεινή εκδοχή της ιστορίας του Νόε που εστιάζει στο πόσο χάλια πρέπει να ένιωθε ένας τύπος που έβλεπε τον κατακλυσμό να έρχεται και έπρεπε να πάρει την τύχη της ανθρωπότητας στη βάρκα του.

Ακόμη ένα μεγαλόπνοο project-καριέρας απ’ τα πολλά του Aronofsky, το δεύτερο μετά το Fountain που καταφέρνει να ολοκληρώσει ο ίδιος. Το Noah υπήρχε στο κεφάλι του από την εφηβεία του, έγινε σενάριο περίπου μετά το Requiem for a Dream, έπειτα από αρκετό καιρό έγινε graphic novel που πρωτοκυκλοφόρησε στο Βέλγιο, το κόμικ έπεισε τελικά την Paramount και τους παραγωγούς της να συγκεντρώσουν ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό για μια ταινία εκ προοιμίου έμοιαζε πολύ πιο πιθανό να βουλιάξει απ’ το να πετύχει. Ο σκηνοθέτης επιστρέφει με όλο το γνωστό του team (Handel, Mansell, Libatique, Weisblum) και για κάποιο μαζοχιστικά περίεργο λόγο, παρά το Fountain, εμείς εξακολουθούμε να πιστεύουμε πως στην Κιβωτό κρύβεται μια απ’ τις πιο σημαντικές ταινίες που θα δώσει φέτος το Hollywood. Κοντός ψαλμός, πρεμιέρα στην Ελλάδα στις 27 Μαρτίου. Αλληλούια.

M.o.A: