Ο Κουβανός Carlos Lechuga με την πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους Melaza, έφυγε από την Ευρώπη με τις καλύτερες εντυπώσεις έχοντας αποσπάσει το μεγάλο βραβείο στο Φεστιβάλ του Mannheim-Heidelberg, βραβείο στο Φεστιβάλ της Malaga και συμμετοχή στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Η ταινία του επίσης συμμετείχε στο Φεστιβάλ του Maimi.

Ένα ζευγάρι σε μια περιφέρεια της Κούβας, ο Aldo και η Monica ζουν στην Μελάσα. Η Μελάσα έχει πάρει το όνομά της από το εργοστάσιο παραγωγής ζάχαρης που έδινε ζωή στην περιοχή και εισόδημα στους κατοίκους. Το εργοστάσιο έχει πλέον κλείσει και η Monica είναι η μόνη υπάλληλος που δουλεύει ακόμα εκεί, πηγαίνοντας εκεί κάθε πρωί και ελέγχοντας τα μηχανήματα του εργοστασίου. Το ζευγάρι ζει σε ένα μικρό σπίτι – που μοιάζει με λυόμενο – μαζί με την κόρη της Monica και την άρρωστη μητέρα της.

Η ταινία μας παρουσιάζει μια διαφορετική Κούβα, με τα προβλήματά της και τους δύο κόσμους της.

“Η ταινία εκτυλίσσεται στην ύπαιθρο της Κούβας. Εκεί οι συνθήκες δεν έχουν να κάνουν σε τίποτα με αυτές που συναντά κανείς στην Κούβα που θα γνωρίσει στην μία εβδομάδα των διακοπών του. ” μας είπε ο Lechuga.

“Δυστυχώς η κατάσταση στην Κούβα δεν είναι η καλύτερη δυνατή. Στην Ευρώπη δεν μπορείτε να καταλάβετε τις εικόνες που είδατε στην ταινία. Θα μας πει κάποιος βλέπουμε στην ταινία ότι παρ’ ότι ένα εργοστάσιο έχει κλείσει, υπάρχουν σχετικά κάποιες δουλειές και οι πρωταγωνιστές τα βγάζουν πέρα. Αυτό θα έλεγε κάποιος που δε ξέρει τους μισθούς της Κούβας.” μας λέει ο σκηνοθέτης σε ερώτηση γιατί οι χαρακτήρες τους αναγκάζονται να κερδίζουν χρήματα με τόσους διαφορετικούς τρόπους.

Και συνεχίζει: “Τα χρήματα που παίρνει κάποιος από την δουλειά του είναι κάπου 30 ευρώ το μήνα. Δεν είναι δυνατόν να ζήσει κάποιος με αυτό το εισόδημα. Ο κόσμος δουλεύει και είναι σαν δουλεύει από hobby, γιατί δεν έχει τι άλλο να κάνει. Για να ζήσεις χρειάζεσαι κι άλλα χρήματα, αφού τα προϊόντα δε είναι ιδιαίτερα φθηνότερα εκεί σε σχέση με την Ευρώπη. Αυτός είναι ο λόγος που οι πρωταγωνιστές μου στην ταινία δουλεύουν δύο και τρεις δουλειές για να ανταπεξέλθουν“.

Στο Melaza η κεντρική ηρωίδα αν και είναι η μόνη υπάλληλος του εργοστασίου που κλείνει που έχει δουλειά αναγκάζεται να δουλεύει καθαρίζοντας σπίτια, ενώ ο άντρας της ενώ δουλεύει σαν δάσκαλος, προσπαθεί να βγάλει έξτρα εισόδημα κάνοντας παράνομο εμπόριο κρέατος.

“Οι άνθρωποι είναι απελπισμένοι, και η κατάσταση είναι έτσι ακριβώς όπως φαίνεται στην ταινία. Άλλος προσπαθεί από εδώ κι άλλος από κει για να βγάλει τα προς το ζειν. ” λέει ο Lechuga. “Χαρακτηριστικό είναι επίσης και το παράδειγμα που βλέπετε στην ταινία όπου οι ιδιοκτήτες του σπιτιού δεν μπορούν καν να το νοικιάσουν λόγω του νόμου.“

Συμφωνούν όμως οι συμπατριώτες του με την οπτική της ταινίας του, μίας από τις βασικές ερωτήσεις του κοινού.

“Όπως θα ακούσατε και τον εισηγητή της ταινίας, οι άνθρωποι είναι χωρισμένοι στα δύο. Πάντα στην Κούβα θα δεις τους υπέρμαχους του καθεστώτος και τους άλλους. Φυσικό είναι να μην αρέσει σε όλους η ταινία. Ακόμη και στους γονείς μου όταν τους την έδειξα, δε τους άρεσε καθόλου. Είναι ξέρετε από τους σκληροπυρηνικούς του Κάστρο.“

To Cinefreaks είδε την ταινία Melaza σε Θεσσαλονίκη και Mannheim και είχε την ευκαιρία να βρει τον Carlos Lechuga στο Φεστιβάλ του Mannheim-Heidelberg, όπου κέρδισε το πρώτο βραβείο, το Best Newcomer of the year.